Πενήντα χρόνια μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο δεν ξεχνούμε, αγωνιζόμαστε, σχεδιάζουμε, προετοιμαζόμαστε.
Τιμούμε εκείνους που έπεσαν μαχόμενοι. Έλληνες από την Κύπρο και την Ελλάδα. Τους αμάχους που σφαγιάσθηκαν ή κακοποιήθηκαν. Δεν ξεχνούμε τους αγνοουμένους και τις οικογένειές τους. Δεν λησμονούμε ότι πολιτιστικοί θησαυροί της Ορθοδοξίας και του διαχρονικού Ελληνισμού λεηλατήθηκαν, κλάπηκαν και σήμερα πωλούνται σε δημοπρασίες. Δεν ξεχνούμε τα κατεχόμενα εδάφη, την Αμμόχωστο, την Κυρήνεια, τα μοναστήρια του Αποστόλου Ανδρέα και του Αποστόλου Βαρνάβα. Δεν ξεχνούμε ότι η εισβολή έγινε από μία κυβέρνηση συνεργασίας Κεμαλικών και Ισλαμιστών με Πρωθυπουργό τον δήθεν προοδευτικό Μπουλέντ Ετσεβίτ. Γι’ αυτό και στην φετινή επέτειο ο Ερντογάν κατεβαίνει να πανηγυρίσει μαζί με τον αρχηγό του Κεμαλικού κόμματος CHP.
Α-λήθεια σημαίνει όχι στη λήθη. Δεν λησμονούμε, για να μην ξαναπάθουμε τα ίδια.
Αγωνιζόμαστε και ζητούμε από τη διεθνή κοινότητα να θυμάται ότι το Κυπριακό είναι πρόβλημα εισβολής-κατοχής. Ορθώς, ορθότατα οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν καταδικάσει τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Κάθε εισβολή σε ανεξάρτητο κράτος είναι κατακριτέα και παράνομη. Όμως και η Κύπρος υπέστη εισβολή και η κατοχή του 37% του εδάφους συνεχίζεται σε μία χώρα μέλος του ΟΗΕ και (από το 2004) της ΕΕ. Η συνεχιζόμενη κατοχή και ο παράνομος εποικισμός πρέπει να αναδεικνύονται διαρκώς από την Αθήνα και τη Λευκωσία και να καταδικάζονται από τους συμμάχους και εταίρους μας.
Η κατάσταση στην Κύπρο παραβιάζει αρχές και αξίες του Διεθνούς και του Ευρωπαϊκού Δικαίου. Η παράτασή της και τυχόν προσπάθεια νομιμοποίησής της ανοίγει την όρεξη στη Τουρκία για νέες παρανομίες. Επίσης ανοίγει την όρεξη σε άλλους επίδοξους εισβολείς σε διάφορα μέρη της υφηλίου.
Σχεδιάζουμε τις επόμενες κινήσεις μας. Δεν επιθυμούμε λύση τύπου Ανάν που θα δίνει πλήρη τουρκικό έλεγχο στον Βορρά και μερικό τουρκικό έλεγχο στον Νότο. Απορρίπτουμε τις ιδέες του Ερντογάν για δύο κράτη στην Κύπρο ή για μία χαλαρή Συνομοσπονδία. Η Τουρκία από το 1956 με το σχέδιο Νιχάτ Ερίμ έχει θέσει ως στόχο τον πλήρη έλεγχο του νησιού.
Προετοιμαζόμαστε για να εμποδίσουμε τη διεθνή αναγνώριση του ψευδοκράτους. Η Τουρκία έχει αρχίσει μία συστηματική προσπάθεια για την αναγνώριση των Κατεχομένων ως κράτους. Ήδη ασκεί πιέσεις προς τις χώρες της Κεντρικής Ασίας και προς τον Οργανισμό των Τουρκογενών Κρατών. Ας κάνουμε τις κατάλληλες διπλωματικές κινήσεις ώστε η Τουρκία να μην μονοπωλεί τις καλές σχέσεις με τον Αραβικό και τον Μουσουλμανικό κόσμο. Φυσικά η αμυντική θωράκιση της Κύπρου είναι απαραίτητη σε στενή συνεργασία με την Ελλάδα.
Ελπίζουμε και δεν απογοητευόμαστε. Η Παιδεία στην Κύπρο και στην Ελλάδα πρέπει να καλλιεργεί την ελπίδα που διδάσκει η Ορθόδοξη Πίστη μας. Να καλλιεργεί τον γνήσιο και αφανάτιστο πατριωτισμό. Να θυμίζει τους αγώνες των προγόνων μας για την Ελευθερία. Να τονίζει τους άρρηκτους δεσμούς των Ελλήνων της Ελλάδος, της Κύπρου, της Β. Ηπείρου, της Ομογενείας.
Στην Κύπρο κατά καιρούς ακούσθηκαν μειοψηφικές φωνές για “νεοκυπριακή” συνείδηση και άλλα ανιστόρητα και απορριπτέα. Ο Ελληνισμός της Μεγαλονήσου στη συντριπτική του πλειοψηφία αγωνίζεται για τη διαφύλαξη της εθνικής ταυτότητας και της πολιτιστικής κληρονομιάς. Δεν ξεχνώ, αγωνίζομαι, όπως δηλώνει το σύνθημα της Εκκλησίας της Κύπρου.
Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 20.7.2024
