Άρθρα

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Στο τεύχος 111 του περιοδικού ΑΡΔΗΝ (Ιανουάριος- Μάρτιος 2018) ο συγγραφέας και ιστορικός ερευνητής Γιώργος Καραμπελιάς «ανακαλύπτει» ένα όχι και τόσο γνωστό κείμενο του Ιωάννη Καποδίστρια από την περίοδο που ο Κερκυραίος λόγιος και διπλωμάτης διέμενε στη Γενεύη. Το κείμενο εγράφη του 1823, όταν ο Καποδίστριας είχε αποχωρήσει από τη Ρωσία χωρίς να παύσει να ανήκει στη ρωσική διπλωματία και στους συνεργάτες του Τσάρου. Το 1822 παραιτήθηκε από το αξίωμα του συν-υπουργού των Εξωτερικών, πιθανότατα για να βοηθήσει χωρίς δεσμεύσεις την εκραγείσα Ελληνική Επανάσταση. Πρόκειται για μία επιστολή προς τον Μητροπολίτη Ουγγροβλαχίας (σημερινής Ρουμανίας) Ιγνάτιο, με ημερομηνία 12/24 Απριλίου 1823, η οποία δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΑΙΩΝ των Αθηνών στις 30-9-1850.

Ο Κερκυραίος υπερασπιστής των ελληνικών δικαίων δηλώνει ότι ετοιμάζει ένα βιβλίο για την κατάσταση του Ελληνικού Έθνους, το οποίο ίσως εκδοθεί μαζί με ένα σχετικό πόνημα του Ιακωβάκη Ρίζου-Νερουλού. Είναι εντυπωσιακή η πίστη του Καποδίστρια στη διαχρονική συνέχεια του Ελληνισμού, την οποία αρνούνται σήμερα ορισμένοι αποδομητές ιστορικοί. Ο Καποδίστριας γράφει χαρακτηριστικά:

«Παριστάνων εις το πρώτον βιβλίον την κατάστασιν των Ελλήνων επί της περιόδου της Μουσουλμανικής δυνάμεως, θέλω αποδείξει ότι ουδέποτε έπαυσαν να αποτελώσιν εν έθνος. Διότι α) διέσωσαν καθαράν την κοινήν καταγωγήν των. β) εσυλλογίσθησαν και ωμίλησαν εις την γλώσσαν των πατέρων αυτών. γ) και υπήκουσαν εις μίαν μόνην και αμετάβλητον εξουσίαν, εις την εξουσίαν της Εκκλησίας των. Ούτοι δε οι τρεις όροι είανι οι μόνοι, οίτινες εκ μιας συνενώσεως ανθρώπων αποτελούσιν ό,τι καλείται εν έθνος».

Βλέπουμε, λοιπόν, ότι ο Καποδίστριας, λίγα χρόνια πριν αναλάβει το αξίωμα του πρώτου Κυβερνήτου της ελεύθερης και μικρής Ελλάδος, αναγνωρίζει τη διαχρονική και αδιάκοπη συνέχεια του Ελληνισμού και διαπιστώνει ότι η πίστη στην Ορθόδοξη Εκκλησία αποτελεί συστατικό της εθνικής ταυτότητος του λαού μας. Κοινή καταγωγή, γλώσσα ελληνική και Ορθόδοξη Πίστη, αυτή είναι η ταυτότητα του Έλληνα, και γι’ αυτά τα ιδανικά έδινε το Έθνος τον υπέρ πάντων αγώνα, κατά την περίοδο συγγραφής της επιστολής.

Σε επόμενη παράγραφο της επιστολής γράφει προς τον Ιγνάτιο: «Οι Έλληνες μανθάνοντες να σέβωνται αυτοί εαυτούς, θέλουσιν επιτύχει και το σέβας των άλλων»! Να μάθουμε πρώτα να σεβόμαστε τον εαυτό μας, την Ιστορία μας, τη Γλώσσα μας, την Ορθόδοξη Παράδοσή μας και μόνον τότε θα μάς σεβασθούν οι ξένοι, διδάσκει ο ευφυής και έμπειρος Καποδίστριας. Μάθημα ες αεί για τους Έλληνες, οι οποίοι μερικές φορές έχουμε την τάση να υποτιμούμε τους πνευματικούς θησαυρούς μας και τείνουμε προς τη μίμηση ξένων προτύπων.

Ο Καποδίστριας μπορεί κάλλιστα να αποτελέσει πρότυπο πολιτικού και διπλωμάτη για την εποχή μας. Παραμένει επίκαιρος, διότι το ήθος του και οι ικανότητές του συνέθεταν μία προσωπικότητα διαχρονικής και οικουμενικής αξίας και εμβέλειας. Δεν εμπνέει μόνον τους Έλληνες, αλλά και τους Ρώσους, τους Ελβετούς, τους Γάλλους και άλλους λαούς. Τους Έλληνες τούς βρήκε ματωμένους, διχασμένους, φτωχούς και με τον Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο και έδωσε αγώνα για να δημιουργήσει κράτος και να καθορίσει τα σύνορά του. Οι Ρώσοι τον αξιοποίησαν ως Υπουργό Εξωτερικών, οι Ελβετοί τον τιμούν ως θεμελιωτή της Ελβετικής Συνομοσπονδίας των καντονίων, οι Γάλλοι τον ευγνωμονούν, διότι εμπόδισε τον Τσάρο και τους άλλους ηγέτες από το να τεμαχίσουν την ηττημένη Γαλλία του Ναπολέοντα. Η Ευρώπη του αναγνωρίζει την αρχική ιδέα και το όραμα για μία μορφή Ενώσεως χωρίς να καταργηθούν τα εθνικά κράτη.

Ο Ιωάννης Καποδίστριας ήταν ευλαβής, προσευχόμενος και μελετητής των θησαυρών της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας. Από τον Κερκυραίο πατέρα του και την Κυπρία μητέρα του είχε διδαχθεί την πίστη στον Χριστό και στην Εκκλησία και έφερε πάντα μαζί του την εικόνα της Παναγίας Πλατυτέρας από το ομώνυμο μοναστήρι της Κέρκυρας.

Η Ορθοδοξία ήταν η βάση κάθε σκέψης και πράξης του. Θεμελίωσε την παιδεία με κύριο μάθημα τα Ορθόδοξα Θρησκευτικά. Ζήτησε από τον Ανδρέα Μουστοξύδη να συγγράψει βιβλίο Θρησκευτικών ως το πιο απαραίτητο για τα σχολεία του νέου κράτους. Ίδρυσε στον Πόρο Ιερατική Σχολή. Το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων είναι ιδέα του Καποδίστρια, ο οποίος τότε το ονόμασε Γραμματεία των Εκκλησιαστικών και της Δημοσίας Εκπαιδεύσεως.

Στα πρώτα βήματά του ως Κυβερνήτης στην Αίγινα πήγαινε τακτικά στον Μητροπολιτικό ναό, την Μεγάλη Παναγία, όπου και σήμερα σώζεται το στασίδι του. Αλλά και το φονικό βόλι τον βρήκε έξω από τον Ναό του Αγίου Σπυρίδωνος στο Ναύπλιο όπου πήγαινε να εκκλησιασθεί από όρθρου βαθέος.

Προέβαλλε την εθνική ταυτότητα των Ελλήνων γράφοντας στους ξένους πολιτικούς ότι Έλληνες είναι εκείνοι, οι οποίοι παρά την δουλεία δεν έπαυσαν να ομολογούν την πίστη τους στην Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία και να μιλούν τη γλώσσα των πατέρων τους. Αυτά που γράφει στην προαναφερθείσα επιστολή του προς τον Ιγνάτιο το 1823, τα επαναλάμβανε ως βαθειά πεποίθησή του όταν εξηγούσε σε δυτικούς πρίγκηπες και διπλωμάτες ποιοι είναι οι Έλληνες, τους οποίους κυβερνούσε μετά το 1828.

Ο Καποδίστριας ήταν πρότυπο εντιμότητας. Δεν κρατούσε τον μισθό που εδικαιούτο, αλλά τον χάριζε στις χήρες και στα ορφανά. Ο Ελληνορθόδοξος Καποδίστριας είναι πρότυπο πολιτικού, αλλά και υπερασπιστού της ελληνορθόδοξης ταυτότητας.

Άρθρο στην ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΛΗΘΕΙΑ 16.5.2018

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Το απόγευμα της Τετάρτης 9.5.2018 παρακολούθησα μία δημόσια συζήτηση, η οποία φιλοξενήθηκε στον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών και είχε ως θέμα τις δύο πρόσφατες αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας για το μάθημα των Θρησκευτικών. Τη διοργάνωση είχαν αναλάβει δύο επιστημονικά σωματεία, τα οποία ήθελαν να δείξουν τη δυσφορία τους για τις δύο αποφάσεις. Είδαμε, λοιπόν, πώς αντιδρούν οι «προοδευτικοί», όταν διαφωνούν με μία δικαστική απόφαση. Είχαν ορίσει πέντε ομιλητές, που τάχθηκαν κατά των αποφάσεων του ΣτΕ, και μόνον έναν που έλαβε θέση υπέρ. Τον δύσκολο ρόλο του μοναδικού υπερασπιστού των αποφάσεων ανέλαβε με επιτυχία και τεκμηριωμένες τοποθετήσεις ο Νομικός Σύμβουλος της Εκκλησίας της Ελλάδος, Θεόδωρος Παπαγεωργίου.

Αυτό που συγκράτησα από την όλη εκδήλωση ήταν η απρέπεια και η επιθετικότητα συγκεκριμένου «προοδευτικού», ο οποίος ανάγκασε τον παριστάμενο Μητροπολίτη Πειραιώς κ. Σεραφείμ να αποχωρήσει. Πάντως μετά από τρεις ώρες εισηγήσεων και παρεμβάσεων δεν δόθηκε καμία εξήγηση για την ουσία των Νέων Προγραμμάτων: Το πρόβλημα δεν είναι μόνον η επιλογή μεταξύ ομολογιακού (ορθοδόξου) και θρησκειολογικού περιεχομένου. Η σύγχυση προκαλείται σήμερα από την ανάμιξη της Ορθοδοξίας με άλλα δέκα διαφορετικά δόγματα και θρησκεύματα μέσα στο ίδιο κεφάλαιο. Γιατί οι συντάκτες των Νέων Προγραμμάτων δεν παρέθεσαν σε ξεχωριστά κεφάλαια τα στοιχεία που αφορούν τις άλλες θρησκείες; Γιατί επέλεξαν το μίξερ θρησκειών, το οποίο διδάσκεται στα σχολεία μας και το οποίο αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία; Ουδείς λογικός άνθρωπος αρνείται την ενημέρωση των παιδιών μας σχετικά με άλλες θρησκευτικές αντιλήψεις, αλλά αυτό πρέπει να γίνεται με τρόπο τελείως διακριτό και όχι εις βάρος της Ορθόδοξης Χριστιανικής Πίστης και Παράδοσης.

Επειδή ορισμένοι εκ των ομιλητών υπογράμμισαν την ανάγκη διαλόγου και κατανοήσεως μεταξύ ανθρώπων διαφορετικής καταγωγής και θρησκείας, παρατηρώ πόσο επίκαιρη είναι και σήμερα η μαρτυρία και η μορφωτική υποδομή των Θεσσαλονικέων αδελφών Κυρίλλου και Μεθοδίου, των Φωτιστών των Σλάβων. (Η μνήμη τους τιμάται στις 11 Μαΐου). Οι δύο Βυζαντινοί λόγιοι και ιεραπόστολοι έζησαν τον 9^ο αιώνα και απεστάλησαν από τον Πατριάρχη και τον Αυτοκράτορα της Κωνσταντινουπόλεως πρώτα στους Άραβες Μουσουλμάνους της Βαγδάτης και ύστερα στους Σλάβους Χριστιανούς της Μοραβίας. Το έργο τους έχει οικουμενικές διαστάσεις και οι μορφές τους κατέστησαν σεβαστές σε όλον τον σλαβικό κόσμο.

Ποια παιδεία είχαν: Την Ορθοδοξία και τα αρχαιοελληνικά κείμενα! Η ελληνορθόδοξη αγωγή τούς εμπόδισε στον διάλογο; Όχι. Σεβάσθηκαν και βοήθησαν τους άλλους λαούς. Είχαν ελληνική συνείδηση; Ναι, και ήσαν υπερήφανοι. Ο Κωνσταντίνος- Κύριλλος λέει προς τους Άραβες ότι από τους προγόνους μας (Αρχαίους Έλληνες) πήραν όλοι οι λαοί τη σοφία.

Πραγματική παιδεία διαλόγου είναι η ελληνορθόδοξη παιδεία. Πάντα επίκαιρη και οικουμενική!

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 13.5.2018

φωτο: kathimerini.gr

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Στο ενδιαφέρον ιστολόγιο anixneuseis.gr της Θεσσαλονίκης διάβασα προσφάτως μία αποκαλυπτική έρευνα του δημοσιογράφου Χρήστου Νικολαΐδη για την πραγματική καταγωγή του Σκοπιανού Υπουργού Εξωτερικών Νίκολα Ντιμιτρόφ. Μαθαίνουμε, λοιπόν, ότι ο Σκοπιανός αξιωματούχος, που αγωνίζεται διεθνώς να πείσει περί της υπάρξεως «Μακεδονικού Έθνους», κατάγεται από τους Τσάκους Αλμωπίας (του Νομού Πέλλης) και το ελληνικό του όνομα είναι Νικόλαος Παπαδημητρίου. Ο παππούς του ήταν ιερεύς και είχε ελληνική συνείδηση, ενώ ο πατέρας του βρέθηκε στη Γιουγκοσλαβία του Τίτο μετά τα δραματικά γεγονότα του 1946-49.

Ο πατέρας του Υπουργού άλλαξε το όνομά του σε Ντίμιταρ Ντιμιτρόφ και δήλωνε Βούλγαρος. Έγινε καθηγητής Πανεπιστημίου στα Σκόπια και ακολουθώντας την προπαγάνδα του Τίτο κάποια στιγμή προσχώρησε στο τεχνητό «Μακεδονικό Έθνος». Ο Νίκολα Ντιμιτρόφ είναι η ζωντανή απόδειξη της κατασκευής ενός «έθνους», το οποίο δημιουργήθηκε με τις μεθόδους λεηλασίας συνειδήσεων των κομμουνιστικών ολοκληρωτικών καθεστώτων.

Την ομολογία για την καταπίεση και την κατασκευή συνειδήσεων επί Τίτο έχει κάνει προ μηνός και ο Πρωθυπουργός των Σκοπίων Ζόραν Ζάεφ. Έχει παραδεχθεί ότι οι παππούδες του ήταν Αλβανοί, οι οποίοι αναγκάσθηκαν να προσχωρήσουν βιαίως στον «μακεδονισμό». Ο ίδιος μάλιστα κατέφερε ένα καίριο πλήγμα στον μύθο των ψευδομακεδόνων λέγοντας ότι στην περιοχή Πιρίν της Βουλγαρίας δεν κατοικούν «Μακεδόνες», αλλά Βούλγαροι.

Καλό είναι να θυμηθούμε ότι και ο πρώην Πρωθυπουργός των Σκοπίων Λιούπτσο Γκεοργκίεφσκι καταρρακώνει το ψευδομακεδονικό κατασκεύασμα δηλώνοντας ότι είναι Βούλγαρος και όχι «Μακεδόνας». Επίσης αξίζει να σημειώσουμε ότι από το 2017 και εξής όλες οι εκθέσεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την Αλβανία χαρακτηρίζουν ως Βουλγάρους τους μουσουλμάνους Γκοράνι της ΝΑ Αλβανίας. Οι Σκοπιανοί διαμαρτύρονται, διότι θέλουν να τους παρουσιάζουν ως «μακεδονική» μειονότητα εκτός συνόρων.

Συνοψίζω: Μέσα στα Σκόπια κυβερνούν άνθρωποι ελληνικής, αλβανικής και βουλγαρικής καταγωγής, οι οποίοι δηλώνουν «Μακεδόνες», διότι οι ίδιοι ή οι γονείς τους πέρασαν από την μηχανή του κιμά, την οποία χρησιμοποίησε το καθεστώς του Τίτο για να κατασκευάσει «Μακεδόνες» και για να διεκδικήσει τη Βόρειο Ελλάδα. Καθημερινά έχουμε αποκαλύψεις του ανθρωπίνου δράματος, το οποίο εκτυλίχθηκε κατά την περίοδο 1944-1990 και οδήγησε άλλους μεν σε αλλαγή εθνικής ταυτότητος και άλλους σε φυλακίσεις και διώξεις.

Πέραν, όμως, της θλίψεως για τα ανθρώπινα δράματα, στην περίπτωση της Ελλάδος εμφανίζεται ο κίνδυνος να υποστούμε πολιτιστική γενοκτονία, αν αναγνωρίσουμε το πλαστογραφημένο όνομα του κράτους και την εθνότητα των ψευδομακεδόνων. Όταν αυτό το συνονθύλευμα πρώην Ελλήνων, Αλβανών, Βουλγάρων και άλλων ομάδων διεκδικεί σήμερα την κληρονομιά του Αλεξάνδρου, του Αριστοτέλη, του Αγίου Δημητρίου, του Αγίου Όρους και των Μακεδόνων αγωνιστών της Ελληνικής Επαναστάσεως, η λύση είναι μία: Να μην νομιμοποιήσουμε τη λεηλασία συνειδήσεων και το τεχνητό «έθνος».

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 6.5.2018

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Με δύο αποφάσεις του το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) χαρακτηρίζει ως αντίθετο με το Σύνταγμα και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου το Νέο Πρόγραμμα Σπουδών για τα Θρησκευτικά. Τυπικά οι δύο αποφάσεις του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου ακυρώνουν την Υπουργική Απόφαση του πρώην Υπουργού Ν. Φίλη, αλλά στην ουσία αφορούν και την ύλη που διδάσκεται σήμερα, η οποία κατά 90% είναι ίδια με αυτή του κ. Φίλη. Οι αποφάσεις είναι η 660/2018, η οποία αναφέρεται στο Δημοτικό και στο Γυμνάσιο, και η 926/2018, η οποία αναφέρεται στα Θρησκευτικά του Λυκείου.

Το πώς θα διδάσκεται από εδώ και στο εξής το μάθημα των Θρησκευτικών στα σχολεία είναι ένα θέμα που θα αποφασισθεί μετά από ειλικρινή διάλογο της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος και του Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, με τη συμμετοχή της Εκκλησίας της Κρήτης. Πιστεύω ότι πρέπει να ακουσθεί και η γνώμη των μαχίμων εκπαιδευτικών Θεολόγων, οι οποίοι εκφράζονται από την Πανελλήνιο Ένωση Θεολόγων (ΠΕΘ). Εκείνο που σήμερα θέλω να σχολιάσω δεν είναι το πώς πρέπει να είναι το μάθημα. Αλλά το πώς ΔΕΝ πρέπει να είναι. Βασίζομαι στις δύο αμετάκλητες αποφάσεις του ΣτΕ και παρατηρώ ότι το μεγαλύτερο μειονέκτημα των Νέων Προγραμμάτων Σπουδών, τα οποία εφαρμόσθηκαν πιλοτικά (με αμφιλεγόμενα αποτελέσματα) από το 2011 και υποχρεωτικά σε όλη την Ελλάδα από το 2016, είναι η άκριτη, αντιπαιδαγωγική και αντισυνταγματική ανάμιξη της Ορθόδοξης Χριστιανικής διδασκαλίας και Παραδόσεως με στοιχεία άλλων θρησκειών και δοξασιὠν. Αποτέλεσμα να προκαλείται σύγχυση στα παιδιά μας.

Η απόφαση 660/2018 γράφει χαρακτηριστικά:

«Στις εν λόγω ελλείψεις εντάσσεται και η μη οριοθέτηση της ορθόδοξης χριστιανικής διδασκαλίας με επισήμανση των χαρακτηριστικών της στοιχείων που την διακρίνουν από άλλα χριστιανικά δόγματα και άλλες θρησκείες. Αντιθέτως, στο επίμαχο πρόγραμμα σπουδών δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στην προβολή στοιχείων κοινών στην διδασκαλία τόσο της ορθόδοξης εκκλησίας όσο και άλλων χριστιανικών δογμάτων και άλλων θρησκειών. Δεύτερος παράγοντας που καθιστά το επίμαχο πρόγραμμα σπουδών απρόσφορο για την ανάπτυξη ορθόδοξης χριστιανικής συνειδήσεως είναι το γεγονός ότι η διδασκαλία στοιχείων της ορθόδοξης χριστιανικής πίστεως δεν γίνεται αυτοτελώς και διακριτώς, αλλά εκ παραλλήλου -πολλές φορές στο πλαίσιο της ίδιας ώρας διδασκαλίας- και ισοτίμως με τη διδασκαλία στοιχείων, συχνά υπερβολικά λεπτομερειακών, άλλων θρησκειών ή χριστιανικών ομολογιών [π.χ. στην Γ τάξη του Δημοτικού από τις οκτώ θεματικές ενότητες (ΘΕ) μόνο οι ΘΕ 4, 6 και 7 έχουν αμιγώς ή κυρίως χριστιανική, όχι αποκλειστικώς ορθόδοξη, θεματολογία, ενώ οι ΘΕ 1, 4, 5, 6 και 7 έχουν εκτενείς αναφορές και σε άλλες θρησκείες….. Από τα ανωτέρω στοιχεία του εισαγόμενου με την προσβαλλόμενη απόφαση προγράμματος σπουδών καθίσταται σαφές ότι με αυτό δεν παρέχεται μία αμιγώς ορθόδοξη χριστιανική διδασκαλία, αλλά προκαλείται σύγχυση στη θρησκευτική συνείδηση των ορθοδόξων χριστιανών μαθητών, στους οποίους αποκλειστικά, όπως έχει εκτεθεί, μπορεί να απευθύνεται, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 16 παρ. 2 και 13 παρ. 1 του Συντάγματος, το μάθημα των θρησκευτικών, μέσω του οποίου επιτυγχάνεται, κατά την πρώτη από τις συνταγματικές αυτές διατάξεις, ως σκοπός της παιδείας, η ανάπτυξη της ορθόδοξης χριστιανικής θρησκευτικής συνειδήσεως».

Η δε απόφαση 926/2018 του ΣτΕ αναφέρει ότι το μάθημα των Θρησκευτικών με τη νέα ύλη του Λυκείου «έχει ποιοτική και ποσοτική ανεπάρκεια ως προς τη διδασκαλία της Ορθόδοξης Εκκλησίας, προκαλώντας σύγχυση στη θρησκευτική συνείδηση των Ορθοδόξων Χριστιανών μαθητών». Επίσης η απόφαση υπογραμμίζει ότι «δεν επιχειρείται ούτε καν η θρησκειολογικού τύπου μετάδοση γνώσεων και πληροφοριών για τα δόγματα, τις ηθικές αξίες και τις παραδόσεις της Ορθοδοξίας ή άλλων χριστιανικών θρησκειών, αλλά η επεξεργασία εννοιών οι οποίες ανάγονται σε διάφορες εκτιμήσεις ή διδακτικά αντικείμενα, εξετάζοντας απλώς από θρησκευτικής σκοπιάς, όχι όμως αποκλειστικώς από Ορθόδοξη χριστιανική οπτική γωνία».

Από τα αποσπάσματα που παρέθεσα γίνεται σαφές ότι το Δικαστήριο εκφράζει έκπληξη, διότι το εκσυγχρονισμένο μάθημα Θρησκευτικών, το οποίο επέβαλε άνευ σοβαρής διαβουλεύσεως η παρούσα κυβέρνηση, δεν εντάσσεται σε καμία από τις κατηγοριοποιήσεις που ισχύουν στην Ευρώπη. Ούτε είναι ομολογιακό, δηλαδή βασισμένο αποκλειστικά στην επικρατούσα θρησκεία (όπως είναι το μάθημα στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες), ούτε είναι θρησκειολογικό, όπου τα διάφορα θρησκεύματα παρουσιάζονται σε ξεχωριστά κεφάλαια. Πρόκειται για μία περίεργη ανάμιξη θρησκειών και πεποιθήσεων, η οποία ενέχει τον κίνδυνο να απομακρύνει το παιδί από αυτά που διδάχθηκε στο σπίτι και στο οικογενειακό περιβάλλον. Το ΣτΕ και στις δύο αποφάσεις του ομιλεί για παραβίαση της Ευρωπαϊκής Συμβάσεως των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και όχι μόνον του Συντάγματος της χώρας. Άρα και αν ακόμη αλλάξουν τα σχετικά άρθρα του Συντάγματος μετά από λίγα χρόνια, και πάλι η ανάμιξη των θρησκειών όπως γίνεται στο Νέο Πρόγραμμα των Θρησκευτικών θα αποτελεί πρόβλημα.

Πρέπει να προστατεύσουμε τα μαθήματα που διαμορφώνουν ήθος, χαρακτήρα, αλλά και εθνική ταυτότητα. Τέτοια μαθήματα είναι κυρίως τα Ορθόδοξα Θρησκευτικά, τα Αρχαία Ελληνικά, τα Νέα Ελληνικά και η Ιστορία. Βεβαίως είναι χρήσιμες οι προτάσεις για ανανέωση των παιδαγωγικών μεθόδων ή για συγγραφή βιβλίων περισσότερο ελκυστικών. Δεν θα γυρίσουμε πίσω στο 1950 ούτε όμως δεχόμαστε την αποδόμηση της ελληνορθόδοξης ταυτότητας.

Άρθρο στην ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΛΗΘΕΙΑ 2.5.2018

φωτο: Reuters

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Στη Γαλλία, τη χώρα της Ευρώπης, η οποία πρώτη καθιέρωσε νομοθετικά το ουδετερόθρησκο κράτος, ο Πρόεδρος Μακρόν επιχειρεί να φέρει και πάλι τις αρχές του Ρωμαιοκαθολικισμού στο επίκεντρο της κοινωνικής και πολιτιστικής ζωής. Αντιθέτως στην Ελλάδα, τη χώρα που από τα πρώτα επαναστατικά Συντάγματα του 1821 ομνύει «Εις το όνομα της Αγίας, Αδιαιρέτου και Ομοουσίου Τριάδος», ο ΣΥΡΙΖΑ προβαίνει σε ενέργειες, οι οποίες προσβάλλουν τις αξίες και τις ευαισθησίες των Ορθοδόξων Χριστιανών.

Αρχίζω από τη Γαλλία. Στις 9 Απριλίου ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Εμμανουέλ Μακρόν ήταν ο κύριος ομιλητής στη Συνδιάσκεψη των Ρωμαιοκαθολικών Επισκόπων. Απευθυνόμενος σε 400 Επισκόπους ο Γάλλος Πρόεδρος δήλωσε ότι σέβεται μεν τον Νόμο του 1905 περί πλήρους διαχωρισμού πολιτείας και θρησκείας, αλλά θέλει να αποκαταστήσει τη σχέση της Ρωμαιοκαθολικής Ομολογίας με το Κράτος. Μία σχέση, η οποία έχει διαρραγεί, όπως ο ίδιος παραδέχθηκε. Ο Μακρόν, δεν θεωρείται παραδοσιακός Χριστιανός ούτε, όμως, δηλώνει άθεος. Έχει φοιτήσει σε σχολείο Ιησουιτών μοναχών και σε ηλικία 12 ετών ζήτησε μόνος του να βαπτισθεί Ρωμαιοκαθολικός παρά την αντίδραση των γονέων του.

Ο Γάλλος Πρόεδρος παραδέχθηκε ότι οι προηγούμενες κυβερνήσεις δεν έλαβαν υπ’ όψιν τους τη γνώμη των Χριστιανών για μία σειρά θεμάτων βιοηθικής και οικογενειακού δικαίου. Ζήτησε από τους Επισκόπους και από τους πιστούς Χριστιανούς να καταθέτουν τη σοφία τους στον δημόσιο διάλογο. Χαρακτήρισε απαραίτητη τη συμβολή των Χριστιανών στην οικοδόμηση της εθνικής ταυτότητας και της κοινωνικής συνοχής. Είπε μάλιστα ότι κατά την άποψή του το εκκοσμικευμένο (ουδετερόθρησκο) κράτος δεν πρέπει να αρνείται την πνευματικότητα του Χριστιανισμού ούτε να απορρίπτει την έννοια του ιερού, στην οποία πιστεύουν πολλοί πολίτες.

Αυτά λοιπόν γίνονται στη Γαλλία, η οποία έκανε την Επανάστασή της το 1789 και εστράφη τότε κατά του Ρωμαιοκαθολικού κλήρου. Επί δέκα χρόνια η Γαλλική Επανάσταση είχε καταργήσει το Χριστιανικό Ημερολόγιο και είχε επιβάλει τη θρησκεία του «Ορθού Λόγου». Παρά το αρνητικό παρελθόν σήμερα γίνεται προσπάθεια προσεγγίσεως της Πολιτείας προς τους Ρωμαιοκαθολικούς Επισκόπους και τους πιστούς.

Στην Ελλάδα, η οποία απελευθερώθηκε αγωνιζόμενη υπό την Εκκλησία, με τον Ορθόδοξο Επίσκοπο και ιερέα πρωταγωνιστή, οι ιδεοληψίες του ΣΥΡΙΖΑ οδηγούν σε κινήσεις αντίθετες με την Ελληνορθόδοξη Παράδοσή μας. Στελέχη της Κυβερνήσεως και του ΣΥΡΙΖΑ επιπλήττουν το Συμβούλιο της Επικρατείας για την απόφαση 660/2018 υπέρ του Ορθοδόξου περιεχομένου του μαθήματος των Θρησκευτικών. Στον νέο Οργανισμό του Υπουργείου Παιδείας δεν περιλαμβάνεται ως σκοπός η ανάπτυξη της θρησκευτικής συνειδήσεως. Και μαθαίνουμε ότι προωθείται νομοσχέδιο για το δικαίωμα αναδοχής παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια.

Η Γαλλία αναζητεί και πάλι τις Χριστιανικές αξίες. Οι Έλληνες ψευδοπροοδευτικοί τις απορρίπτουν!

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 29.4.2018

Φωτογραφία: ΑPImages

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα κατέρρευσε παταγωδώς η λογική του κατευνασμού, την οποία συνιστούν ορισμένοι να τηρήσουμε απέναντι στην Τουρκία. Το ελικόπτερο του Πρωθυπουργού παρενοχλήθηκε από τουρκικά πολεμικά αεροσκάφη, η κυβέρνηση αλλά και η αντιπολίτευση στην Άγκυρα καταγράφουν συνεχώς διεκδικήσεις επί δεκάδων ελληνικών νησιών, η Τουρκία επισήμως διαμηνύει στην Ευρ. Ένωση ότι τα Ίμια είναι τουρκικό έδαφος. Ενώ συνεχίζεται η κράτηση των δύο στρατιωτικών μας, χωρίς να έχει ανακοινωθεί η κατηγορία εναντίον τους και η ημέρα της δίκης.

Είναι καιρός να σταματήσουμε να πιστεύουμε στη δυνατότητα κατευνασμού του τουρκικού επεκτατισμού. Δοκιμάσθηκε αρχικά η βελτίωση των σχέσεων μέσω της ευρωπαϊκής προοπτικής της Τουρκίας. Αποτέλεσμα: Η αποθράσυνση των γειτόνων. Στη συνέχεια δοκιμάσθηκε η αλλοίωση της Ιστορίας και των σχολικών βιβλίων στο όνομα μιας νεφελώδους «ελληνοτουρκικής φιλίας». Αποτέλεσμα: Η Τουρκία αποθρασύνθηκε περισσότερο. Έγινε η πρόσκληση του Ερντογάν στην Αθήνα από την παρούσα κυβέρνηση τον Δεκέμβριο του 2017 χωρίς καμία σοβαρή προετοιμασία. Αποτέλεσμα: Ο Τούρκος Πρόεδρος άρχισε να θέτει ακόμη περισσότερα ζητήματα.

Το «θηρίο» δεν εξευμενίζεται. Κάθε υποχώρησή μας εκλαμβάνεται ως φόβος και αδυναμία.

Όχι, δεν θέλουμε πόλεμο, ούτε επιδιώκουμε την ένταση. Η ειρήνη ωφελεί και τους δύο λαούς για να αναπτύσσεται η οικονομία μας, να προοδεύει ο τουρισμός και -το κυριώτερο- για να μην έχουμε ανθρώπινες απώλειες. Όμως τον πόλεμο τον απομακρύνεις μόνον όταν καταλάβει ξεκάθαρα ο αντίπαλος ότι είσαι αποφασισμένος και έτοιμος να απαντήσεις.

Ας κλείσουμε, λοιπόν, τα αυτιά μας στους θεωρητικούς του «δεν συμβαίνει τίποτε, αυτά γίνονται για εσωτερικούς λόγους της Τουρκίας». Όχι πλέον. Δεν γίνονται μόνο για εσωτερικούς λόγους. Έχουν σαφή στόχο να μάς οδηγήσουν –ό μη γένοιτο-να αποδεχθούμε τους στόχους του νέου Οθωμανισμού: Το γκριζάρισμα του μισού Αιγαίου, τον αποκλεισμό του Καστελλορίζου από την οριοθέτηση της ελληνικής ΑΟΖ, την τουρκική συγκυριαρχία στη Θράκη, τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, την παράδοση των οκτώ Τούρκων αξιωματικών κ.ά. Η προκήρυξη των τουρκικών εκλογών για τις 24 Ιουνίου απλώς ανεβάζει το θερμόμετρο!

Ας παύσουμε να συζητούμε οποιαδήποτε εθνικώς αναξιοπρεπή αλλαγή στα σχολικά βιβλία Ιστορίας.

Ας συζητήσουμε σοβαρά το ενδεχόμενο μιας λογικής αυξήσεως της στρατιωτικής θητείας. Πληροφορούμαι ότι οι ανώτατοι επιτελείς θεωρούν ότι τούς δημιουργεί προβλήματα η εννεάμηνη θητεία στον Στρατό Ξηράς.

Ας ζητήσουμε από τον Πρωθυπουργό να μάς πει αν έδωσε κρυφές υποσχέσεις στον Ερντογάν κατά τη συνάντησή τους στην Αθήνα.

Ας ξαναδιαβάσουμε με προσοχή το «Στρατηγικό Βάθος» του Νταβούτογλου όπου παρουσιάζονται χωρίς περιστροφές οι στόχοι του νέου Οθωμανισμού κατά της Ελλάδος και της Κύπρου.

Ας σταματήσουμε να υποχωρούμε ενώπιον μικρών κρατών, όπως τα Σκόπια, διότι έτσι ανοίγουμε την όρεξη σε άλλες γειτονικές χώρες.

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 22.4.2018

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Δύο γεγονότα των τελευταίων ημερών φέρνουν στο προσκήνιο τη διαχρονική επικαιρότητα της Ελληνορθόδοξης Παιδείας. Το πρώτο γεγονός είναι η απόφαση 660/2018 του Συμβουλίου της Επικρατείας, με την οποία χαρακτηρίζεται ως αντίθετο προς το Σύνταγμα και προς τις Διεθνείς Συμβάσεις για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα το περιεχόμενο του Νέου Προγράμματος Σπουδών για τα Θρησκευτικά. Το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο της χώρας μας κρίνει ότι το μάθημα των Θρησκευτικών πρέπει να καλλιεργεί τη θρησκευτική συνείδηση των Ελληνοπαίδων με βάση τη διδασκαλία και την παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Υπογραμμίζει ότι μπορεί να γίνεται μία πολύ σύντομη αναφορά και σε άλλα θρησκεύματα, αλλά σε ξεχωριστά κεφάλαια και όχι με τη λογική του «θρησκευτικού γραμματισμού» που προκαλεί σύγχυση στα παιδιά.

Το δεύτερο γεγονός είναι η προσφυγή (12.4.2018) της Εκκλησίας της Ελλάδος στο Συμβούλιο της Επικρατείας κατά του νέου Οργανισμού του Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, με τον οποίο καταργείται η ανάπτυξη της θρησκευτικής συνειδήσεως από τους σκοπούς του Υπουργείου.

Τίθεται, λοιπόν, και πάλι το θεμελιώδες ερώτημα: Ποια Παιδεία στήριξε επί αιώνες τον Ελληνισμό; Ποια πρότυπα θέλουμε σήμερα για τους νέους και τις νέες μας;

Ποια ήταν τα πρότυπα των νέων στην ένδοξη εποχή των Περσικών Πολέμων (490-480 π.Χ.); Τα καταγράφει ο Αισχύλος στον παιάνα των Σαλαμινομάχων: Ίτε παίδες Ελλήνων, ελευθερούτε πατρίδα, ελευθερούτε δε παίδας, γυναίκας, θεών τε πατρώων έδη, νυν υπέρ πάντων αγών. Οι Έλληνες που έσωσαν την Ευρώπη από την ασιατική απειλή καλλιεργούσαν μέσω της Παιδείας την αγάπη προς την πατρίδα, τη θρησκευτικότητα, τον σεβασμό στην οικογένεια και στους τάφους των προγόνων.

Στον όρκο των Αθηναίων Εφήβων βλέπουμε ότι στον κολοφώνα της δημοκρατίας της η Αθήνα δίδασκε τους νέους να τιμήσουν τα όπλα τα ιερά, να παραδώσουν την πατρίδα μεγαλύτερη και όχι μικρότερη απ’ όση την παρέλαβαν και να τιμήσουν «ιερά τα πάτρια». Ο Αριστοτέλης μάς ενημερώνει με ποια κριτήρια οι αρχαίοι Αθηναίοι επέλεγαν τους 9 άρχοντες, δηλαδή τους υπουργούς της εποχής εκείνης: Να έχουν πολεμήσει για την πατρίδα, να θυσιάζουν στους πατρώους θεούς ( σήμερα θα λέγαμε να σέβονται την Ορθοδοξία), να πληρώνουν τους φόρους και να φροντίζουν τους γονείς τους.

Ο σεβασμός στον Θεό, στην πατρίδα και στους γονείς είναι αξίες που επαναλαμβάνονται στα έργα των Τριών Ιεραρχών εμβαπτισμένα στην Αλήθεια του Ευαγγελίου. Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος στην τελευταία ομιλία του προ της Αλώσεως καλεί τους Έλληνες της Πόλης να πολεμήσουν για τον Θεό, την πατρίδα και τους συγγενείς. Η συνέχεια του Ελληνισμού είναι εντυπωσιακή και αποδεικνύεται, μεταξύ άλλων και από τα πρότυπα των νέων, τις αξίες και τα ιδανικά που παραμένουν σταθερά σε όλη την μακρόχρονη πορεία του Γένους.

Χριστό, Ελλάδα και Ελευθερία δίδασκαν οι μοναχοί στα κρυφά και στα φανερά σχολειά της Τουρκοκρατίας. Χριστό και Ελλάδα δίδασκαν οι νεαρές δασκάλες στα Ελληνόπουλα της υπόδουλης Μακεδονίας. Έτσι ανδρώθηκαν οι εντόπιοι Μακεδονομάχοι που βοήθησαν τον Παύλο Μελά και τους άλλους εθελοντές από την ελεύθερη Ελλάδα. Για την Ορθοδοξία και την Ελλάδα θυσιάσθηκαν επανειλημμένως οι Κρητικοί μέχρι την Ένωση του 1912, για αυτές τις αξίες πετροβολούσαν τους Ιταλούς φασίστες οι Δωδεκανήσιοι στη δεκαετία του 1930.

Ο ήρωες του Κυπριακού Αγώνος 1955-59 έδωσαν τη μάχη κατά της βρετανικής αποικιοκρατίας με τα πνευματικά εφόδια που είχαν πάρει από τα Κατηχητικά. Η Ελληνορθόδοξη Παράδοση και όχι τα ψευδοπροοδευτικά ιδεώδη ούτε οι ξενόφερτες ιδεολογίες οδήγησαν τον Παλληκαρίδη και τον Αυξεντίου στα επικά τους κατορθώματα. Γι’ αυτό και οι μεταμοντέρνοι ιστορικοί, που αποδομούν την εθνική συνείδηση, απεχθάνονται τον Κυπριακό Αγώνα. Σε μία τετράτομη Ιστορία των Βαλκανίων, που έχει φιλοτουρκικό και φιλοσκοπιανό πνεύμα και έχει μεταφρασθεί στα ελληνικά, οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ παρουσιάζονται σαν .. τρομοκράτες!

Η ήσσων προσπάθεια με το αντιπαιδαγωγικό επιχείρημα «να μην κουράζουμε τα παιδιά» αποδυναμώνει τους νέους και οδηγεί σε γλωσσική αφασία και σε αδυναμία κατανοήσεως παλαιοτέρων κειμένων. Δεν είναι τυχαίο ότι από τότε που καθιερώθηκε το μονοτονικό αυξήθηκαν ραγδαία τα φαινόμενα δυσλεξίας, ενώ στην Αυστραλία τα Αρχαία Ελληνικά χρησιμοποιούνται ως αντίδοτο στη δυσλεξία.

Στο περιεχόμενο των σχολικών βιβλίων παρατηρούμε με απογοήτευση την εξαφάνιση των ηρώων, των εθνομαρτύρων και των εθνικών ευεργετών καθώς και των δοκίμων λογοτεχνών. Τα παιδιά μας διδάσκονται μελαγχολικά κείμενα για τη μάγισσα Φρικαντέλλα που βρίζει τα παιδιά επειδή τής είπαν τα κάλαντα! Η Ιστορία τείνει να αφελληνισθεί με το επιχείρημα ότι «πρέπει να αγαπήσουμε τους Τούρκους». Τα σχολικά βιβλία με τον «συνωστισμό» της Σμύρνης και οι παρεμφερείς προσπάθειες εξωραϊσμού των Οθωμανών και των Νεοτούρκων σε τελευταία ανάλυση αποθράσυναν την Τουρκία και τον νέο Οθωμανισμό του Ερντογάν. Σήμερα μάλιστα που έχουμε δύο στρατιωτικούς μας έγκλειστους σε τουρκικές φυλακές είναι μεγίστη ασέβεια να ζητούν κάποιοι να αλλάξουμε τη σχολική Ιστορία στο όνομα μιας δήθεν «ελληνοτουρκικής φιλίας»!

Και όμως το Σύνταγμα προβλέπει ότι σκοπός της Παιδείας είναι η ανάπτυξη εθνικής και θρησκευτικής συνειδήσεως. Όσοι επιμένουν σε λανθασμένα εκπαιδευτικά πρότυπα έχουν ευθύνη για την αποκοπή των νέων από τις ζείδωρες ελληνορθόδοξες ρίζες. Ας ξαναθυμηθούμε τα πρότυπα που διαφύλαξαν τη συνέχεια του Ελληνισμού επί τόσους αιώνες!

Άρθρο στην ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΛΗΘΕΙΑ – 18.4.2018