Άρθρα

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Χαίρομαι διότι φέτος η μνήμη των Τριών Ιεραρχών θα τιμηθεί στα σχολεία όλων των βαθμίδων με εκκλησιασμό και ειδικές ομιλίες για το έργο τους. Πιστεύω ότι το επόμενο βήμα πρέπει να είναι η εισαγωγή των κειμένων τους στα σχολεία μέσω του μαθήματος των Θρησκευτικών. Οι νέοι μας θα ωφεληθούν ουσιαστικά αν διδαχθούν επιλεγμένα Πατερικά Κείμενα, τα οποία θα παρουσιάζουν τις διαχρονικά επίκαιρες απόψεις του Μεγάλου Βασιλείου, του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου καθώς και άλλων κορυφαίων εκκλησιαστικών συγγραφέων.

Ο Βασίλειος και ο Γρηγόριος από την Καππαδοκία και ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος από την ελληνιστική Αντιόχεια έδωσαν χρήσιμες απαντήσεις κατά τον 4ο αιώνα μ.Χ. στα ερωτήματα που προκαλούσε η συνάντηση Χριστιανικής διδασκαλίας και Ελληνικού Πνεύματος. Γνώριζαν άριστα την αρχαία ελληνική γραμματεία και πρότειναν στους Χριστιανoύς να την μελετούν εις βάθος, αλλά επιλεκτικά. Είναι χαρακτηριστική η πρόταση του Μεγάλου Βασιλείου (Προς τους νέους όπως αν εξ Ελληνικών ωφελοίντο λόγων) να μελετούν τους Αρχαίους συγγραφείς ως προετοιμασία για την κατανόηση της ιερής αλήθειας του Ευαγγελίου. Ο Βασίλειος προτείνει τα αρχαία κείμενα ως μαθήματα αρετής και βρίσκει σ’ αυτά πολλά πρότυπα, τα οποία αξίζει να ακολουθήσουν οι νέοι. Προτείνει τα ποιήματα του Ομήρου, βρίσκει παραδείγματα ήθους από τη ζωή του Σωκράτη, του Κλεινία, του Πυθαγόρα και του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Δείχνει την εκτίμησή του στους Αρχαίους και η έμφασή του δίδεται σε μία παιδεία, η οποία θα διαπλάθει ήθος και δεν θα παρέχει απλώς ξερές γνώσεις.

Και ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος (Ναζιανζηνός) στον Επιτάφιό του προς τον Μέγα Βασίλειο τονίζει ότι όλοι οι συνετοί άνθρωποι θεωρούν την παιδεία ως το πρώτιστο αγαθό και όχι μόνον τη Χριστιανική, αλλά και την εξωχριστιανική. Τότε καθιερώθηκε ο όρος «η έξωθεν ή η θύραθεν παιδεία», δηλαδή η κλασική ελληνική γραμματεία.

Η Ελληνορθόδοξη Παιδεία θεμελιώθηκε από τους Τρεις Ιεράρχες και εδραιώθηκε χάρις στους αγώνες σπουδαίων μορφών, όπως του Μεγάλου Φωτίου επί Βυζαντίου, του Αγίου Δαμασκηνού Στουδίτου, του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού και άλλων Αγίων και λογίων επί Τουρκοκρατίας. Ο Ελληνισμός οφείλει την εθνική του επιβίωση στα χριστιανικά και ελληνικά γράμματα που διδάχθηκαν σε φανερά η κρυφά σχολεία στους χρόνους της δουλείας. Ο πρώτος μας Κυβερνήτης, ο Ιωάννης Καποδίστριας τάχθηκε εμπράκτως υπέρ της Ελληνορθόδοξης Παιδείας. Ήθελε ως βασικά μαθήματα στα σχολεία την Ορθόδοξη Χριστιανική αγωγή και τα κείμενα των Αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων. Στόχος του ήταν η καλλιέργεια του ήθους και όχι μόνον των γνώσεων.

Τα Ορθόδοξα Θρησκευτικά, τα Αρχαία Ελληνικά και η Ιστορία είναι σήμερα απαραίτητα μαθήματα για διαπλάθουμε υπεύθυνους πολίτες και όχι ανθρώπους ρομπότ.

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 26.1.2020

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Πιστεύω ότι η αφίσα για τις αμβλώσεις στους χώρους του Μετρό δεν έλεγε ανακρίβειες, δεν μετέδιδε φανατικά μηνύματα, δεν ζητούσε αλλαγή των υφισταμένων νόμων. Πρότεινε μία επιλογή και άφηνε στις γυναίκες το δικαίωμα να επιλέξουν. Πρέπει να μάθουμε να ακούμε όλες τις απόψεις για τέτοια καυτά θέματα. Η δημοκρατία θεμελιώνεται στον διάλογο, στην ανταλλαγή επιχειρημάτων και στον σεβασμό της διαφορετικής γνώμης.

Τα σωματεία που πλήρωσαν για να αναρτηθεί η αφίσα επιθυμούν να εκφράσουν την Ορθόδοξη Χριστιανική άποψη για το ζήτημα των αμβλώσεων (εκτρώσεων). Στο Ευαγγέλιο του Λουκά (1, 41) διαβάζουμε ότι, όταν η Παναγία επισκέφθηκε την εξαδέλφη της Ελισάβετ αμέσως μετά τον Ευαγγελισμό, «εσκίρτησεν το βρέφος εν τη κοιλία αυτής». Δηλαδή μόλις η Ελισάβετ δέχθηκε τον ασπασμό της Μαρίας το έμβρυο μέσα στην κοιλιά της – ο Ιωάννης ο Πρόδρομος- αναπήδησε από χαρά. Για την Ορθοδοξία η ζωή του εμβρύου αρχίζει «εξ άκρας συλλήψεως». Η Εκκλησία της Ελλάδος έχει ανακηρύξει την πρώτη Κυριακή μετά τα Χριστούγεννα ως «Ημέρα του Αγέννητου Παιδιού».

Αλλά και στον Όρκο του Ιπποκράτους, που έρχεται από την Αρχαιότητα, δηλώνεται ο σεβασμός προς το έμβρυο, το οποίο κυοφορεί η έγκυος. Οι ιατροί που δίνουν αυτόν τον Όρκο δεσμεύονται ότι: «Ουδέ γυναικί πεσσόν φθόριον δώσω». Δηλαδή δεν θα δώσω φάρμακο για έκτρωση σε γυναίκα!

Επίσης το Ρωμαϊκό Δίκαιο αναγνωρίζει κληρονομικά δικαιώματα στο κυοφορούμενο έμβρυο (nasciturus).

Υπάρχουν σήμερα και διαφορετικές απόψεις και είναι αναμενόμενο. Δεν μπορούμε όλοι να συμφωνούμε σε όλα. Αλλά δεν είναι δίκαιο να προβάλλονται όλες οι άλλες γνώμες και όχι εκείνη που εκφράζει την Ορθόδοξη Χριστιανική διδασκαλία. Σε όλες τις δημοκρατικές χώρες υπάρχει δημόσιος διάλογος για το ζήτημα αυτό. Στις ΗΠΑ το κίνημα PRO LIFE (υπέρ της ζωής), όπως αποκαλείται, κάνει αισθητή την παρέμβασή του και ουδείς το εμποδίζει.

Το πρόβλημα των αμβλώσεων συνδέεται κατά τρόπο άμεσο με τη δημογραφική παρακμή της Ελλαδος. Όλοι οι μελετητές παραδέχονται ότι ένα από τα αίτια της υπογεννητικότητος είναι ο αριθμός των αμβλώσεων. Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Νέας Ιωνίας κ. Γαβριήλ παρουσίασε στην Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος μία εμπεριστατωμένη ανάλυση του Δημογραφικού Προβλήματος στις 9.10.2019. Εκεί, μεταξύ άλλων, ανέφερε:

«Εάν παρατηρήσουμε τα ανησυχητικά στατιστικά στοιχεία θα δούμε ότι 250.000 αμβλώσεις πραγματοποιούνται στη χώρα μας ετησίως, αριθμός υπερδιπλάσιος των γεννήσεων, ενώ το 25% αυτών αφορα νεαρά κορίτσια κάτω των 16 ετών. Ωστόσο υπάρχουν φωνές ειδικών που υποπτεύονται ότι τα περιστατικά ξεπερνούν τις 500.000. Η ορθόδοξη χώρα μας βρίσκεται δυστυχώς στην πρώτη θέση σε αριθμό αμβλώσεων στην Ευρώπη και πέμπτη στον κόσμο…».

Ας ακουσθούν ελεύθερα όλες οι απόψεις για ένα σημαντικό εθνικό και κοινωνικό πρόβλημα.

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 19.1.2020

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Όλοι διερωτώμεθα πού αποβλέπει ο Τούρκος Πρόεδρος Ερντογάν με την αύξηση της επιθετικότητας εναντίον της Ελάδος και της Κύπρου. Πιστεύω ότι οι τρεις επιλογές που έχει μπροστά του ο Ερντογάν είναι: Ένας πόλεμος αρκετών ημερών. Η διαδικασία ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου Διεθνούς Δικαίου της Χάγης. Ο εξαναγκασμός του Ελληνισμού σε υποχωρήσεις μέσω διμερών διαπραγματεύσεων.

Ας δούμε την πρώτη επιλογή. Θέλει πραγματικά ο Ερντογάν έναν πόλεμο διαρκείας με την Ελλάδα; Νομίζω πως όχι. Οι λόγοι είναι πολλοί:

Δεν τον συμφέρει ο πόλεμος με ανοικτό το Κουρδικό μέτωπο στο εσωτερικό του. Τώρα μάλιστα που έχει ενισχυθεί η δύναμη των Κούρδων στη Συρία και στο Ιράκ.

Η οικονομία του θα πληγεί, ενώ ήδη η τουρκική λίρα δεν έχει καλές επιδόσεις.

Θα ζημιωθεί σοβαρά ο τουρισμός, που αποτελεί μία από τις κύριες πηγές εσόδων της Τουρκίας.

Έχει αποδυναμωθει η Αεροπορία από τις πολλές συλλήψεις αξιωματικών μετά την απόπειρα πραξικοπήματος του Ιουλίου 2015.

Έχει επεκταθεί και εκτεθεί σε πολλά μέτωπα ο τουρκικός στρατός (Κύπρος, Συρία, Λιβύη κ.α).

Ερχόμαστε στη δεύτερη επιλογή. Τον ενδιαφέρει η Χάγη; Θα έβλεπε με ενδιαφέρον μία τέτοια προσφυγή από κοινού με την Ελλάδα μόνον αν τεθούν ενώπιον των δικαστών όλα τα ζητήματα που η Άγκυρα θεωρεί ανοικτά (π.χ. καθεστώς ελληνικών νησιών και ερημονησίδων κ.α). Επειδή όμως η ελληνική κυβέρνηση δηλώνει ότι θα συζητούσαμε τη Χάγη μόνο για το θέμα της υφαλοκρηπίδας και της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, είναι αναμενόμενο η Τουρκία να διστάζει. Έστω και αν δεν το παραδέχεται, γνωρίζει ότι δεν έχει με το μέρος της το Διεθνές Δίκαιο.

Την τρίτη επιλογή, λοιπόν, προωθεί και επιθυμεί ο Ερντογάν. Να μάς «τρομάξει» ή με τις φραστικές υπερβολές του ή πιθανόν με ένα σύντομο θερμό επεισόδιο ώστε να μάς οδηγήσει σε διμερή διαπραγμάτευση εφ’ όλης της ύλης. Η υποχώρηση Σημίτη στην περίπτωση των Ιμίων έχει ανοίξει την όρεξη στους γείτονες!

Αυτό ακριβώς είναι που πρέπει να αποφύγουμε. Τη διμερή διαπραγμάτευση. Για να το αποφύγουμε αυτό πρέπει να καταστήσουμε σαφές προς την Τουρκία ότι δεν πρόκειται να συρθούμε σε οποιαδήποτε υποχώρηση που βλάπτει την εθνική κυριαρχία και τα συμφέροντά μας. Πρέπει βεβαίως να ενισχύσουμε με κάθε τρόπο την Άμυνά μας και τη δυνατότητα Αποτροπής. Και το κυριώτερο: Είναι απαραίτητο να ενδυναμώσουμε το εθνικό φρόνημα και να αποφύγουμε τα φαινόμενα ηττοπάθειας.

Στις 14 Ιανουαρίου συμπληρώνεται ένας χρόνος από την εκδημία του αειμνήστου φιλολόγου και ιστορικού Σαράντου Καργάκου. Επαναλαμβάνω, λοιπόν, την προτροπή του: Οι Έλληνες δεν πρέπει να μάθουμε να καθόμαστε φρόνιμα, αλλά να έχουμε εθνικό φρόνημα. Και εγώ προσθέτω: Να διδασκόμαστε από τους ήρωές μας!

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 12.1.2020

Ξάνθη : Η πλατεία με το ρολόι

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Καλή Χρονιά και ευλογημένη! Το 2020 δίνει την αφορμή να θυμηθούμε την Ιστορία και τους αγώνες της Θράκης μας. Συμπλήρώνονται 100 χρόνια από την ενσωμάτωση της Δυτικής Θράκης στην Ελλάδα. Η ιστορική ακρίβεια επιβάλλει να πούμε ότι με τη Συνθήκη των Σεβρών το 1920 παραχωρήθηκε στην Ελλάδα από τις Μεγάλες Δυνάμεις και η Ανατολική Θράκη ως κανονικό ελληνικό έδαφος, αλλά τον Δεκέμβριο του 1922 με τη Συνθήκη των Μουδανιών η Ανατολική Θράκη παραδόθηκε στην Τουρκία ως συνέπεια της Μικρασιατικής Τραγωδίας. Και ας μην ξεχνούμε ότι στη γεωγραφική ενότητα της Θράκης ανήκει και η Κωνσταντινούπολη.

Επίσης η Ιστορία επιβάλλει να θυμίσουμε ότι υπάρχει και η Βόρειος Θράκη ή Ανατολική Ρωμυλία, στην οποία έσφυζε ο Ελληνισμός μέχρι την πραξικοπηματική ενσωμάτωση στη Βουλγαρία το 1906. Σήμερα η Ελλάδα επιθυμεί ειρηνικές σχέσεις με τους γείτονες, αλλά αυτό δεν σημαίνει οτι θα ξεχάσουμε την Ιστορία.

Ας μιλήσουμε, λοιπόν, στα παιδιά μας για τις σημαντικές μορφές που ανέδειξε η ενιαία Θράκη ανά τους αιώνες. Ενδεικτικά και μόνον αναφέρω: Τον αρχαίο σοφό Δημόκριτο. Τον ιστορικό Θουκυδίδη, γιο του Θρακιώτη Ολόρου. Τον Σπάρτακο, ο οποίος ξεσήκωσε τους δούλους κατά της κραταιάς Ρώμης και θανατώθηκε. Τον Άγιο Αυτοκράτορα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας / Ρωμανίας Ιωάννη Γ΄Δούκα Βατάτζη, ο οποίος γεννήθηκε στο Διδυμότειχο και βασίλευσε στη Νίκαια (1222-1254). Τον Άγιο Εθνοϊερομάρτυρα Πατριάρχη Κύριλλο Στ΄, ο οποίος γεννήθηκε στην Αδριανούπολη και θανατώθηκε από τους Τούρκους το 1821. Την καπετάνισσα Δόμνα Βισβίζη, ηρωίδα της Ελληνικής Επαναστάσεως. Τον Άγιο Νεκτάριο, ο οποίος κατήγετο από τη Συληβρία της Ανατολικής Θράκης. Τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Χρύσανθο Φιλιππίδη, που γεννήθηκε στην Κομοτηνή και αρνήθηκε το 1941 να παραδώσει την Αθήνα στους Γερμανούς. Τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χριστόδουλο με ρίζες στην Ανατολική Θράκη. Τον διεθνούς φήμης επιστήμονα Κωνσταντίνο Καραθεοδωρή από τη Βήσσα Έβρου. Την οικογένεια Δοξιάδη από την Φιλιππούπολη και άλλους πολλούς.

Είναι ευκαιρία να ξαναδιαβάσουμε τις ένδοξες σελίδες των εθνικών αγώνων των Θρακών και τις ταλαιπωρίες, τις οποίες υπέστησαν από γειτονικούς λαούς: Καταπίεση από τους Βουλγάρους στη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνος και στην περίοδο των δύο Παγκοσμίων Πολέμων. Διωγμοί των Ελλήνων της Ανατολικής Θράκης από τους Τούρκους το 1914 και προσφυγοποίηση των Ανατολικοθρακιωτών το 1922. Πόσοι άραγε γνωρίζουν ότι το 1941- 1944 το μεγαλύτερο μέρος της Θράκης είχε βουλγαρική κατοχή και ότι οι Γερμανοί είχαν κρατήσει μόνο μία στενή λωρίδα δίπλα στον ποταμό Έβρο για να ελέγχουν τα σύνορα με την τότε ουδέτερη Τουρκία;

Σήμερα η Μουσουλμανική μειονότητα απολαμβάνει δικαιωμάτων και ελευθεριών. Πρέπει, όμως, να εμποδίσουμε το μακρύ χέρι της Άγκυρας που επιδιώκει να αναστατώσει την περιοχή!

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 5.1.2020

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Το 2019 φεύγει. Όλοι κάνουμε τον απολογισμό μας. Πιστεύω ότι στα σημαντικά γεγονότα της χρονιάς αυτής καταγράφεται η εκδημία δύο προμάχων της εθνικής μας ταυτότητας: Πρώτος έφυγε ο ιστορικός και φιλολογος Σαράντος Καργάκος, στις 15.1.2019. Στις 19.12.2019 έφυγε από κοντά μας ο Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Μεταλληνός, θεολόγος, ιστορικός και Πανεπιστημιακός Καθηγητής.

Αυτοί οι δύο σπουδαίοι Έλληνες είχαν διαφορετικές καταβολές και διαφορετικά βιώματα στην παιδική τους ηλικία, αλλά συνέπιπταν σε καίρια σημεία, τα οποία θέλω να επισημάνω. Ο Κερκυραίος κληρικός και ο Μανιάτης φιλόλογος ήσαν φίλοι μεταξύ τους και είχαν μετάσχει από κοινού σε πολλά συνέδρια. Θεωρώ τιμή μου ότι τους γνώρισα και συζήτησα αρκετές φορές μαζί τους. Δύο δάσκαλοι του Γένους, που θα μάς λείψουν εν όψει και των εορτασμών των 200 ετών από τη Μεγάλη Ελληνική Επανάσταση.

Ο π. Γεώργιος και ο Σαράντος Καργάκος αγωνίσθηκαν, ο καθένας με τον τρόπο του, για να καταδείξουν και να επιβεβαιώσουν την σύνδεση Ορθοδοξίας και Ελληνισμού. Θεωρούσαν ότι η ταυτότητά μας είναι Ελληνορθόδοξη και ότι δεν μπορεί να κατανοηθεί και να επιβιώσει ο Νεώτερος και Σύγχρονος Ελληνισμός χωρίς την Ορθοδοξία.

Και οι δύο ασχολήθηκαν με την Τουρκοκρατία και το 1821, μεταξύ πολλών άλλων ενδιαφερόντων τους. Τόνιζαν και αποδείκνυαν ότι η Ελληνική Επανάσταση δεν ήταν ταξική, αλλά είχε εθνικό και θρησκευτικό χαρακτήρα. Μελέτησαν τα κείμενα των πρωταγωνιστών του 1821, αλλά και τις πηγές της Ιστορίας του υποδούλου Γένους.

Δίδασκαν ότι Ιστορία είναι η μελέτη των πηγών. Να διαβάζουμε τι έγραφαν τότε οι πρωταγωνιστές των γεγονότων και όχι ποιες ερμηνείες δίνουν σήμερα οι ιδεολογικά στρατευμένοι διανοητές. Ο π. Γεώργιος ερεύνησε αρχειακό υλικό στην Ελλάδα και στην Αγγλία. Ο αείμνηστος Καργάκος μελέτησε 100.000 σελίδες από τα απομνημονεύματα Αγωνιστών για να συγγράψει την τρίτομη Ιστορία της Ελληνικής Επανστάσεως.

Πίστευαν και οι δύο στη δημοκρατία και στον υγιή πατριωτισμό. Αντιτάχθηκαν στα άκρα: Απέρριπταν τον ακραίο εθνικισμό και τον εθνοφυλετισμό, όπως απέρριπταν εξ ίσου τον εθνομηδενισμό και την ηττοπάθεια. Αποδόμησαν με επιχειρήματα τους πάσης φύσεως ολοκληρωτισμούς και είχαν ευαισθησία στα κοινωνικά προβλήματα.

Καλλιέργησαν με τα λόγια και τα έργα τους τον σεβασμό στην Ελληνορθόδοξη παράδοσή μας και καταδίκαζαν την ξενομανία. Πίστευαν στην Οικουμενικότητα της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού και ταυτοχρόνως αντιστάθηκαν στις προσπάθειες αποχριστιανοποιήσεως και αφελληνισμού.

Έδωσαν ουσιαστικές μάχες για την Παιδεία και τη Γλώσσα. Θεωρούσαν απαραίτητες για τους νέους μας τις διδαχές της Ελληνορθόδοξης Παιδείας, η οποία βασίζεται στα Ορθόδοξα Θρησκευτικά, στα Αρχαία Ελληνικά και στην ορθή γνώση της διαχρονικής Ιστορίας μας.

Ας δώσουμε στη νέα γενιά τα βιβλία του π. Γεωργίου Μεταλληνού και του Σαράντου Καργάκου!

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 29.12.2019

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Φίλες και φίλοι, Χρόνια Πολλά και ευλογημένα! Σας καλώ να γιορτάσουμε Ορθόδοξα Χριστούγενα με εκκλησιασμό και χριστιανικές παραδόσεις και όχι «τη γιορτή του Χειμώνα» και τα παρόμοια, τα οποία προσπαθούν να μας επιβάλουν άνθρωποι χωρίς ταυτότητα.

Ας προσεγγίσουμε και εμείς την Υμνογραφία των Χριστουγένων και του Αγίου Δωδεκαημέρου. Πρόκειται για σπουδαίο μάθημα Αλήθειας, Ζωής, Πίστης, αλλά και Γλώσσας. Και αν δεν μάθατε τα ευχάριστα νέα θα σάς τα πω αμέσως: Η UNESCO, ο οργανισμός του ΟΗΕ για την προαγωγή της Παιδείας και του Πολιτισμού, αναγνώρισε προ ολίγων ημερών, κατά τη διεθνή συνέλευση που έγινε στην Κολομβία, τη Βυζαντινή Μουσική ως στοιχείο της παγκόσμιας άϋλης πολιτιστικής κληρονομιάς.

Φέρτε τα παιδιά πιο κοντά στους ύμνους της Ορθόδοξης Εκκλησίας που υμνούν την Παρθένον, η οποία τον υπερούσιον τίκτει. Βοηθήστε τη νέα γενιά να κατανοήσει ότι οι ύμνοι και τα τροπάρια της Εκκλησίας μας είναι γλωσσικός θησαυρός, είναι η απόδειξη της συνέχειας της γλώσσας μας. Επί αιώνες τώρα η εκκλησιαστική υμνογραφία διδάσκει ελληνικά και θυμίζει σε όλους ότι η Ελληνική είναι εναία και διαχρονική. Τα Αρχαία, τα Εκκλησιαστικά και τα Νέα Ελληνικά δεν είναι ξένες γλώσσες μεταξύ τους. Είναι η ίδια γλώσσα, η οποία στην πορεία του χρόνου αλλάζει κάπως τύπους και καταλήξεις.

Έγραψε σχετικά ο σπουδαίος λογοτέχνης του προηγουμένου αιώνος, ο Στρατής Μυριβήλης: «Κι εμείς έχουμε, όχι πια σαν μουσειακό υλικό, ολοζώντανο θησαυρό στο στόμα και στην καρδιά των εκατομμυρίων Ελλήνων, τα ιερά τροπάρια. Τροπάρια που τα έγραψαν, τα μελοποίησαν και τα έψαλαν μέσα στην Αγιά Σοφιά μεγάλοι ποιητές και μουσικοσυνθέτες, που ανάμεσά τους ήταν ακόμη και αυτοκράτορες και πρωθυπουργοί του Βυζαντίου, οι οποίοι τα έψελναν έτσι μαζύ με τον λαό. Έρχονται οι βραδυές των Χαιρετισμών, έρχονται οι νύχτες της εβδομάδας των Παθών και οι εκκλησίες δεν χωράνε τους ορθοδόξους, που ψέλνουν μαζύ με τους αυτοκράτορές μας τους ίδιους στίχους, την ίδια μουσική, τα ίδια «τραγούδια του Θεού», όπως τάλεγε ο Παπαδιαμάντης. (Η Ελληνική Παράδοση, συλλογικό, έκδοση περιοδικού ΕΥΘΥΝΗ, σελ. 105).

Ας προετοιμαστούμε, λοιπόν, για την «κατά σάρκα Γέννηση του Κυρίου» διαβάζοντας τις διδαχές του μακαριστού Μητροπολίτου Φθιώτιδος Νικολάου, που έφυγε προσφάτως από κοντά μας: «Λύτρωσιν απέστειλεν Κϋριος τω λαώ αυτού. Ο Χριστός γεννιέται για να μάς λυτρώσει από τον ψεύτικο και υποκριτικό τρόπο ζωής. Τι θα κάνουμε λοιπόν; Θα μείνουμε στις ίδιες τυπικές ευχές; … Θα ζήσουμε Χριστούγεννα χωρίς Χριστό; Ας αφυπνισθούμε όμως. Ο Χριστός φέρνει και πάλι μέσα στον ανισόρροπο τούτο κόσμο την ειρήνη, την αλήθεια και την αγάπη. Ας τον πλησιάσουμε για να ξαναγεννηθούμε και εμείς μαζί μ’ Αυτόν».

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 22.12.2019

Καλοκαίρι 1990. Με τον π. Γεώργιο Μεταλληνό στα πρώτα βήματα του Ραδιοσταθμού της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Τι να πρωτογράψει κάποιος για τον σπουδαίο κληρικό, επιστήμονα και Άνθρωπο με Α κεφαλαίο, που έφυγε από κοντά μας το πρωί της 19.12.2019; Η πρώτη σκέψη που ήλθε στο μυαλό μου είναι ότι οι εορτασμοί του 2021 θα είναι φτωχότεροι χωρίς τον ιστορικό του Ελληνορθοδόξου Γένους, τον μελετητή της Ρωμηοσύνης, τον τεκμηριωμένο γνώστη της Τουρκοκρατίας, τον αγαπητό μας παπα-Γιώργη.

Ο π. Γεώργιος ήταν και συνειδητός Ορθόδοξος κληρικός και άριστος ιστορικός και πατερικά κατηρτισμένος θεολόγος και εξαίρετος ομιλητής και ταλαντούχος μουσικός και καλός φίλος και στοργικός οικογενειάρχης. Είχε πραγματική Παιδεία σε όλους τους τομείς των Ανθρωπιστικών Επιστημών και άφησε πίσω του μεγάλο και αξιόλογο συγγραφικό έργο. Οι φοιτητές του τον άκουγαν με ενδιαφέρον και απολάμβαναν τις γλαφυρές παραδόσεις του. Οι διαφωνούντες τα έβρισκαν δύσκολα όταν είχαν απέναντί τους τον π. Γεώργιο σε δημόσια ή τηλεοπτική συζήτηση.

Είχα την τιμή να συνεργασθώ μαζί του επί 12 χρόνια. Από τα πρώτα βήματα του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Εκκλησίας της Ελλάδος με επέλεξε ως συμπαρουσιαστή της εκπομπής «Από την Ορθόδοξη Ρωμαίικη Παράδοση», η οποία μετεδίδετο κάθε Κυριακή από τον Φεβρουάριο του 1989 μέχρι τον Μάιο του 2001. Έμαθα πολλά από αυτή τη συνεργασία αυτή και τον ευγνωμονώ. Μας δίδασκε με τις γνώσεις του, με το χιούμορ του, με την ευγένεια προς τον συνομιλητή του. Είχε ερευνήσει εις βάθος τη σοφία των Πατέρων της Εκκλησίας, αλλά και την Ιστορία της Τουρκοκρατίας. Είχε ελληνορθόδοξη συνείδηση και αγαπούσε την Παράδοσή μας, την οποία έβλεπε ως το ασφαλέστερο εφόδιο για το μέλλον. Το βιβλίο του για την Τουρκοκρατία παραμένει κλασικό στο είδος του. Η γνωριμία του με τον αείμνηστο π. Ιωάννη Ρωμανίδη τον βοήθησε να γνωρίσει καλύτερα την Ορθόδοξη Δογματική, αλλά και την Ιστορία των υποδούλων Ελλήνων/Ρωμηών.

Είχε την ικανότητα να γράφει και να ομιλεί επιστημονικά, όταν αυτό χρειαζόταν, αλλά και απλά και εκλαϊκευτικά, όταν απευθυνόταν σε ευρύτερο ακροατήριο. Σε επιστημονικά συνέδρια υπερήσπιζε τον εθνικό και εκπαιδευτικό ρόλο του Ορθοδόξου κλήρου. Σε διαμάχες που ενδιέφεραν όλη την κοινωνία έδωσε μάχες από την τηλεόραση και τις στήλες των εφημερίδων υπέρ των δικαίων της Εκκλησίας μας. Η παραμονή του για σπουδές στη Γερμανία τον βοήθησε να ασκεί τεκμηριωμένη κριτική στους ετεροδόξους.

Αποχαιρετώ τον Κληρικό, τον Δάσκαλο, τον Άνθρωπο. Συλλυπούμαι τη θαυμάσια οικογένειά του, την πρεσβυτέρα Βαρβάρα, τα τρία παιδιά και τα πολλά εγγόνια του. Εύχομαι ο γιος του Δημήτρης να συνεχίσει δημιουργικά το επιστημονικό έργο του πατέρα του. Παπα-Γιώργη, η απουσία σου θα είναι αισθητή. Ο Θεός, τον οποίο διακόνησες πιστά επί δεκαετίες, ας αναπαύσει την ψυχή σου!

Άρθρο στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 20.12.2019