Άρθρα

Το επετειακό έτος 2021, στο οποίο θα εισέλθουμε σε λίγες ημέρες, μας δίνει την ευκαιρία να ξαναμελετήσουμε την Ελληνική Επανάσταση και τη διπλωματία της και να εξαγάγουμε χρήσιμα συμπεράσματα για τα σημερινά προβλήματα.

Από την πρώτη στιγμή οι εξεγερμένοι Έλληνες έκαναν προσπάθειες να αναγνωρισθούν από τις Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής εκείνης, δηλαδή από την Αγγλία, τη Γαλλία, τη Ρωσία, την Πρωσσία και την Αυστριακή Αυτοκρατορία. Το κλίμα, όμως, δεν ευνοούσε τις εθνικές επαναστάσεις, διότι η Ιερά Συμμαχία, που ιδρύθηκε το 1815   από  τη Ρωσία, την Αυστρία και την Πρωσσία,  ήταν εχθρική προς κάθε αναταραχή και προστάτευε τις πολυεθνικές αυτοκρατορίες.

Οι απεσταλμένοι της Α΄ Εθνικής Συνελεύσεως  πήγαν τον Οκτώβριο του 1822 στο Συνέδριο των Μεγάλων Δυνάμεων στη Βερόνα της Ιταλίας, αλλά δεν έγιναν δεκτοί. Μάλιστα το Συνέδριο στην τελική ανακοίνωσή του καταδίκασε την Ελληνική Επανάσταση. Εξ άλλου και ο Πάπας δεν δέχθηκε τον Επίσκοπο Παλαιών Πατρών Γερμανό, ο οποίος είχε σταλεί από τους Έλληνες προς το Παπικό Κράτος για να ζητήσει υποστήριξη και αναγνώριση.

Τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν μετά τα δύο πρώτα χρόνια της Επαναστάσεως, διότι οι πρόγονοί μας είχαν νίκες και κατέγραφαν επιτυχίες. Όσο διήρκεσε η ομοψυχία οι αγωνιζόμενοι Έλληνες ανάγκασαν με το σπαθί τους –κυριολεκτικά- την ευρωπαϊκή διπλωματία να τους δει με διαφορετικό μάτι. Κέρδισαν τον σεβασμό, διότι έδειξαν πυγμή και αποφασιστικότητα. Καίριο μάθημα και για το σήμερα; Μόνον αν αποδείξεις ότι είσαι έτοιμος  να αμυνθείς και  να προστατεύσεις τα συμφέροντα σου σου, τότε σε λαμβάνουν σοβαρά υπ’ όψιν οι σύμμαχοι και οι εταίροι.

Πράγματι το 1824 το πρώτο αγγλικό δάνειο προς τους αγωνιζόμενους Έλληνες χαρακτηρίσθηκε από τη βρετανική κυβέρνηση ως sovereign debt, δηλαδή δάνειο προς κυρίαρχη χώρα. Ήταν ένα σημαντικό βήμα για να αναγνωρισθούν οι Έλληνες ως υπό σύστασιν κράτος και να παύσουν να θεωρούνται πειρατές και παράνομοι, που απειλούσαν την ακεραιότητα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Ακολούθησε, τον Οκτώβριο του 1827, η Ναυμαχία του Ναυαρίνου. Ο αγγλικός, ο γαλλικός και ο ρωσικός στόλος, αν και είχαν αρχική εντολή απλώς να εμποδίσουν τον τουρκοαιγυπτιακό στόλο να βγαίνει από τον κόλπο της Πύλου και να ανεφοδιάζει τουρκικές φρουρές (Πάτρα κ.ά.), τελικά κατατρόπωσε τον στόλο του Ιμπραήμ και δημιούργησε θετικά διπλωματικά δεδομένα για την αγωνιζόμενη Ελλάδα.

Οι τρείς δυνάμεις που νίκησαν στο Ναυαρίνο δεν μας αγάπησαν ξαφνικά ούτε έδρασαν απλώς και μόνο υπό την πίεση των Φιλελληνικών κομιτάτων. Ο καθένας φοβόταν την επιρροή των άλλων δύο στο υπό ίδρυσαν ελληνικό κράτος και δεν ήθελε να απέχει. Μας βοήθησαν διότι κατανόησαν  ότι οι Έλληνες ήσαν αποφασισμένοι να δημιουργήσουν κράτος  με ισχυρό ναυτικό και με ενδιαφέρουσα γεωπολιτική θέση.

Ο Άγγλος ιστορικός Chris Woodhouse παραδέχεται στο βιβλίο του «1821, ο Πόλεμος της Ελληνικής Ανεξαρτησίας» ότι παρά τις εμφύλιες διαμάχες, οι Έλληνες είχαν έναν ισχυρό ενοποιητικό δεσμό: Τη θρησκεία τους. Η Ορθόδοξη Πίστη αφύπνισε το Έθνος και χαλύβδωσε ψυχές. Χωρίς αυτή τη δύναμη ενότητας η διχόνοια ίσως να είχε καταστρέψει  όσα πετύχαμε στο πεδίο των μαχών.

Για να μας σέβονται οι Σύμμαχοι ας παραμείνουμε ενωμένοι, εθνικά αξιοπρεπείς και αμυντικά ισχυροί!

Άρθρο στην εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ 24-26.12.2020

Τώρα με την αναβολή των κυρώσεων, προσφάτως ή παλαιότερα με άλλα θέματα, το ερώτημα έρχεται στα χείλη όλων μας: Γιατί οι Δυτικοί σύμμαχοί  μας, οι  Ευρωπαίοι (και οι Αμερικανοί), στηρίζουν ή έστω επιδεικνύουν υπερβολική ανοχή προς την Τουρκία; Πολλές απαντήσεις έχουν δοθεί. Ότι η Τουρκία είναι μεγάλη αγορά, ότι αγοράζει μαζικά δυτικά όπλα, ότι γειτνιάζει με την Ρωσία, ότι είναι δίοδος σημαντικών ενεργειακών αγωγών κ.λπ.

Όλα αυτά ευσταθούν. Όμως την ουσιαστικότερη ερμηνεία την έχει δώσει ο μεγάλος Βρετανός ιστορικός ARNOLD TOYNBEE.  Στο βιβλίο του THE WORLD AND THE WEST – THE CIVILISATION ON TRIAL,  που εξεδόθη το 1966 στη Νέα Υόρκη, γράφει ότι η Δύση εχθρεύεται το Ισλάμ κυρίως επειδή το Ισλαμικό πολιτιστικό πρότυπο αντιτίθεται στην κατανάλωση. Η Τουρκία μετά το  Κεμαλικό πείραμα είναι η πρώτη χώρα με σαφές μουσουλμανικό υπόβαθρο που δυτικοποιήθηκε, έστω και επιφανειακά. Η Δύση την χρειάζεται ως πρότυπο απέναντι στις υπόλοιπες ισλαμικές κοινωνίες. Γι αυτό, λέει ο TOYNBEE, ο Δυτικός κόσμος είναι διατεθειμένος να ανεχθεί όλες τις αταξίες της Τουρκίας, ακόμη και τα εγκλήματά της!

Αυτήν την ίδια διαπίστωση για την χρησιμότητα της Τουρκίας σε ρόλο «πολιτιστικού προτύπου» δυτικοποιημένης χώρας με επίφαση δημοκρατικότητας, π.χ. εκλογές, κόμματα κ.ά., επανέλαβε και ο διακεκριμένος Αμερικανός αναλυτής GRAHAM FULLER σε άρθρο του σχετικό με το πολιτικό Ισλάμ, που δημοσιεύθηκε στο τεύχος Μαρτίου-Απριλίου 2002 του γνωστού περιοδικού της αμερικανικής διεθνολογικής κοινότητας FOREIGN AFFAIRS (σελίδα 59). Από την άλλη πλευρά οι Ευρωπαίοι εταίροι μας δεν πρόκειται να εντάξουν την Τουρκία στην Ευρ. Ένωση ως πλήρες μέλος  κυρίως διότι φοβούνται την ανεξέλεγκτη ροή Τούρκων εργατών-μεταναστών, οι οποίοι δεν ενσωματώνονται στις ευρωπαϊκές κοινωνίες αντί της πλήρους εντάξεως, όμως, και επειδή την χρειάζονται, φοβούμαι ότι θα της δώσουν άλλα ανταλλάγματα.  Ελπίζω αυτά να μην αποβούν εις βάρος των ελληνικών εθνικών συμφερόντων.

Η ανάλυση του TOYNBEE και του FULLER, που προανέφερα, ήταν βάσιμη πριν από την άνοδο του Ερντογάν στην εξουσία και την επιβολή καθεστώτος ημι-δικτατορικού και ισλαμιστικής κατεύθυνσης.  Γι’ αυτό, λοιπόν, προτείνω η Ελλάδα και η Κύπρος να οργανώσουν την αντίδρασή τους με ενέργειες όπως πχ οι εξής:

Να προβάλλουμε με κάθε τρόπο την αντιδημοκρατική και ισλαμιστική δομή του καθεστώτος Ερντογάν και τη συνεργασία του με ακραίες ομάδες στη Μέση Ανατολή.

Να ενισχύσουμε και να διαφημίσουμε τη συνεργασία μας με τα αραβικά κράτη που αντιτίθενται στον Ερντογάν, π.χ. Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Αίγυπτο κ.ά. Έτσι θα φανεί ότι η Τουρκία έχει αποκοπεί από τους Άραβες μουσουλμάνους και δεν αποτελεί πλέον πρότυπο ή ηγέτιδα δύναμη για τους Άραβες.

Να ζητούμε τη στήριξη των Ευρωπαίων όχι απλώς και μόνον επειδή είμαστε εταίροι, αλλά επειδή εμείς εφαρμόζουμε το Διεθνές Δίκαιο. Να μην φαινόμαστε ότι  ζητούμε συμπάθεια, αλλά ζητούμε την εφαρμογή των διεθνών κανόνων.

Να ενισχύσουμε με κάθε τρόπο την άμυνά μας και να μην περιμένουμε ότι κάποιος άλλος θα πολεμήσει τον δικό μας πόλεμο. Οι ξένοι σε υπολογίζουν όταν δείχνεις πυγμή και όχι όταν εμφανίζεσαι αδύναμος.

Να εμμείνουμε στις κόκκινες γραμμές μας: Δεν συζητούμε τίποτε άλλο,  παρά μόνο για τις θαλάσσιες ζώνες.

Άρθρο στην εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 19.12.2020

Ζούμε σε μία  περιοχή της υφηλίου με έντονες ακόμη τις εθνικιστικές εξάρσεις και τους μεγαλοϊδεατισμούς. Παρατηρούμε τη διαμάχη Βουλγαρίας-Σκοπίων και την πρόσφατη διαφωνία Σερβίας- Μαυροβουνίου, ενώ και η Βοσνία-Ερζεγοβίνη παραμένει τεχνητά συγκολλημένη και λειτουργεί ως ευρωπαϊκό προτεκτοράτο με αβέβαιο μέλλον. Είναι, λοιπόν, χρήσιμο να προβληματισθούμε για την πορεία των σχέσεων Ελλάδος και Αλβανίας,  έχοντας πάντα στο επίκεντρο του ενδιαφέροντός μας την Ελληνική Εθνική Μειονότητα.

Καταθέτω πέντε ερωτήματα:

1. Πόσο μας ικανοποιεί η πρόσφατη έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το μέλλον των ενταξιακών διαπραγματεύσεων μεταξύ Βρυξελλών και Τιράνων; Οι Βρυξέλλες επισημαίνουν την ανάγκη να αλλάξει το Σύνταγμα και να γίνει πιο λειτουργικό, να βελτιωθεί ο εκλογικός νόμος στην Αλβανία και να τροποποιηθεί ο νόμος για τη λειτουργία των ΜΜΕ, ώστε να εγγυάται την ελευθερία εκφράσεως. Θα περίμενα μεγαλύτερη έμφαση στα ζητήματα που απασχολούν τους ομοεθνείς μας Βορειοηπειρώτες. (Υπάρχει στην έκθεση μόνο μία χλιαρή αναφορά ότι κάποια μέλη της Ελληνικής Μειονότητος διαμαρτύρονται). Πρέπει να πιεσθεί η Αλβανία να σταματήσει την κατεδάφιση ή την καταπάτηση ελληνικών περιουσιών, να ανακοινώσει τι πραγματικά συνέβη με τον φόνο του Κωνσταντίνου Κατσίφα κ.ά.
2. Η απογραφή, που πραγματοποίησε το αλβανικό κράτος το 2011, καταγγέλθηκε ως μη αξιόπιστη από την οργάνωση ΟΜΟΝΟΙΑ της Ελληνικής Μειονότητος και οι Έλληνες της Αλβανίας απείχαν. Αλλά και η Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας δεν αποδέχθηκε τα αποτελέσματα. Η ΟΜΟΝΟΙΑ διοργάνωσε το 2012 τη δική της απογραφή και 285.000 Αλβανοί υπήκοοι δήλωσαν ότι έχουν ελληνική εθνική καταγωγή και συνείδηση. Πρέπει να πιέσουμε να καταργηθεί η αντίληψη του κομμουνιστικού καθεστώτος των Χότζα και Αλία, οι οποίοι αναγνώριζαν ως ελληνική μειονότητα μόνο τους 60.000 κατοίκους της Δρόπολης.
3. Η ελληνική κυβέρνηση καλοπροαίρετα κινούμενη παραπέμπει στο Δικαστήριο Διεθνούς Δικαίου της Χάγης την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών μεταξύ των δύο χωρών. Πόσο βέβαιοι είμαστε ότι η κυβέρνηση του Έντι Ράμα θα είναι ειλικρινής σε όλη τη διάρκεια της διαδικασίας; Θυμίζω ότι ο Ράμα ήταν εκείνος, ο οποίος με τουρκική υποκίνηση κατήγγειλε και οδήγησε σε ακύρωση τη σχετική συμφωνία, την οποία είχαν υπογράψει το 2009 οι κυβερνήσεις Κώστα Καραμανλή και Σάλι Μπερίσα. Προ ολίγων ημερών είδαμε μία σαφή ένδειξη κακοπιστίας. Αλβανός στρατηγός εν ενεργεία διαμαρτυρήθηκε για τη δημιουργία ελληνικού στρατιωτικού φυλακίου στο ελληνικό νησάκι Οθωνοί βορείως της Κερκύρας!
4. Πόσο θα επηρεάσουν τις ελληνοαλβανικές σχέσεις οι περίεργες κινήσεις δύο γειτονικών χωρών και συγκεκριμένα της Τουρκίας και της Ρουμανίας; Η Τουρκία είναι λίαν δραστήρια στην Αλβανία με επενδύσεις, στρατιωτική συνεργασία και με χρηματοδότηση τζαμιών. Επεκτείνει την οθωμανική και ισλαμική ιδεολογία της στην Αλβανία και προκαλεί την έκφραση ανησυχίας από το Ιταλικό Ινστιτούτο Γεωπολιτικής. Η Ρουμανία από την πλευρά της με πρόσφατο νόμο αποδίδει τη ρουμανική υπηκοότητα – και πρόσβαση στην Ευρ. Ένωση- στους Βλαχόφωνους Έλληνες της Βορείου Ηπείρου, αρκεί να το ζητήσουν. Θα ανεχθούμε αυτή τη συρρίκνωση του Ελληνισμού;
5. Πότε θα σταματήσει η αλβανική προπαγάνδα για το ζήτημα των Μουσουλμάνων Τσάμηδων, απογόνων των εγκληματιών πολέμου του 1941-44; Εμφανίζεται ως ανθρωπιστικό θέμα, αλλά σαφώς υπονοεί εδαφική διεκδίκηση εις βάρος της Θεσπρωτίας!

Με την ευκαιρία αυτή εκφράζω την ευχή να επιστρέψει υγιής στα καθήκοντά του ο συνετός Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας κ. Αναστάσιος.

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 12.12.2020

Η Συμφωνία των Πρεσπών πρέπει να διδάσκεται στους φοιτητές της Ιστορίας και των Πολιτικών Επιστημών ως παράδειγμα προς αποφυγήν. Αντί να λύσει ένα πρόβλημα το περιέπλεξε και αναζωπύρωσε όλες τις εθνικιστικές τάσεις και φιλοδοξίες στην περιοχή μας. Μία σύντομη καταγραφή των προσφάτων γεγονότων δίνει τα ακόλουθα αποτελέσματα:

1. Αναζωπύρωση του εθνικισμού του τεχνητού «μακεδονικού έθνους».. Στα Σκόπια ο Πρωθυπουργός Ζόραν Ζάεφ απολαμβάνει τα δώρα που πήρε από την κυβέρνηση του κ. Τσίπρα και δηλώνει ότι η χώρα του θα ενταχθεί στην Ευρ. Ένωση «ως μακεδονικός λαός με μακεδονική γλώσσα»! Το Βόρειος-α-ο δεν υπάρχει μπροστά από tον όρο Μακεδονία ούτε στις αναρτήσεις του Ζάεφ. Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αναγγέλλει τη μελλοντική ένταξη ως Makedonska idnina e Evropa και τη διοργάνωση  Διάσκεψης με τίτλο: Macedonia 2025 Summit. Απο την πλευρά της η αντιπολίτευση του κ. Μίτσκοσκι (VMRO) υπερθεματίζει στον τομέα του εθνικισμού καταγγέλλοντας τον Ζάεφ για υποχωρήσεις έναντι της Βουλγαρίας. Κάποιοι το είχαμε προβλέψει: Το ατυχές όνομα «Βόρεια Μακεδονία», για το οποίο πανηγύρισε ο ΣΥΡΙΖΑ, έχει αρχίσει ήδη να μένει απλώς «Μακεδονία» χωρίς τον γεωγραφικό προσδιορισμό. Όπως  και η Υπεριορδανία των σχολικών βιβλίων μας έμεινε απλώς: Ιορδανία.
2. Έντονη εμφάνιση του βουλγαρικού εθνικισμού με αποκορύφωμα το Βέτο της Σόφιας στην ευρωπαϊκή πορεία της χώρας που αναζητεί όνομα και ταυτότητα. Με τη δήλωση της 17.11.2020 η βουλγαρική κυβέρνηση αξιώνει να προστεθεί στη συμφωνία φιλίας και καλής γειτονίας, την οποία οι δύο πλευρές υπέγραψαν την 1.8.2017, παράρτημα με το οποίο τα Σκόπια θα δηλώνουν ότι οι σλαβικοί πληθυσμοί στο κράτος τους έχουν βουλγαρικές ρίζες, η γλώσσα που ομιλούν είναι κλάδος της βουλγαρικής και ότι το όνομα «Βόρεια Μακεδονία» δεν είναι όχημα αλυτρωτισμού!  Οι Βούλγαροι ιστορικοί διαφωνούν με τους Σκοπιανούς ομολόγους τους για την καταγωγή των κομιτατζήδων του Μακεδονικού Αγώνα, όπως ο Γκότσε Ντέλτσεφ, αλλά και Ελλήνων ιεραποστόλων και συγκεκριμένα των Θεσσαλονικέων Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου. Η Συμφωνία των Πρεσπών αφήνει ακάλυπτη τη Χριστιανική, Βυζαντινή και Νεώτερη περίοδο της Μακεδονίας και έτσι δύο σπουδαίοι Έλληνες του 9^ου μΧ αιώνος διεκδικούνται από δύο άλλες χώρες ερήμην των Ελλήνων!
3. Οι αλβανικές εθνικές φιλοδοξίες πάντα έστρεφαν το ενδιαφέρον τους στην προσπάθεια ελέγχου της πολιτικής ζωής στο κράτος των Σκοπίων. Ο Πρόεδρος της Βουλής και ο Υπουργός Εξωτερικών σήμερα προέρχονται από την αλβανική εθνική μειονότητα του 25% – 30%, ενώ στις δυτικές επαρχίες η αλβανική σημαία επικρατεί. Προ ολίγων ημερών ο Πρόεδρος του αλβανικού κόμματος «Συμμαχία για τους Αλβανούς» Ζιγιαντίν Σέλα διαμαρτυρήθηκε για τα σχολικά βιβλία που παρουσιάζουν τους Αλβανούς ως προσωρινό λαό στη χώρα, ενώ ο συγκυβερνών Αλβανός πολιτικός Αλί Αχμέτι αναμένει σύντομα να δει Αλβανό Πρωθυπουργό στα Σκόπια.
4. Οι Σέρβοι δεν μένουν αμέτοχοι στη συζήτηση. Ο Πρόεδρος του σερβικού Κοινοβουλίου Ίβιτσα Ντάτσιτς δήλωσε προσφάτως ότι κακώς η Σερβία ανεγνώρισε στη δεκαετία του 1990 τα Σκόπια  με το όνομα «Μακεδονία». Και αυτός, όπως και άλλοι Σέρβοι πολιτικοί, θεωρούν ότι οι Σκοπιανοί  υπήρξαν αγνώμονες έναντι του Βελιγραδίου, διότι αναγνώρισαν το Κόσσοβο ως ανεξάρτητο κράτος. Ας μην λησμονούμε και την εκκλησιαστική διαμάχη μεταξύ του Ορθοδόξου Πατριαρχείου της Σερβίας και της σχισματικής καταστάσεως, η οποία αυτοαποκαλείται «Μακεδονικη Ορθόδοξη Εκκλησία» και  η οποία δεν αναγνωρίζεται από την Οικουμενική Ορθοδοξία. Ένας άθεος, ο κομμουνιστής Τίτο, κατασκεύασε «Εκκλησία»!
5. Και η Ρουμανία δραστηριοποιείται στο πολυεθνικό κράτος που βρίσκεται στα βόρεια σύνορά μας. Με νόμο, ο οποίος εγκρίιθηκε από τη Ρουμανική Γερουσία στις αρχές Νοεμβρίου, απλουστεύεται η διαδικασία για την απόδοση ρουμανικής υπηκοότητας και διαβατηρίου (κράτους μέλους της Ευρ. Ενώσεως) στους βλαχόφωνους πληθυσμούς του κράτους των Σκοπίων, της Αλβανίας και άλλων χωρών. Η Ρουμανία επανέρχεται στην ανακίνηση μειονοτικών ζητημάτων, τα οποία πρέπει η Ελλάδα να αντιμετωπίσει με προσοχή και με επίγνωση των ιστορικών δεδομένων. Οι Βλαχόφωνοι είναι κομμάτι του Ελληνισμού και ανέδειξαν μεγάλους Εθνικούς Ευεργέτες. Μπορεί αρκετοί από αυτούς να έμειναν εκτός των συνόρων της Ελλάδος, αλλά δεν πρέπει να τους εγκαταλείψουμε. Η Ρουμανία τους «διεκδικεί», επειδή η βλαχική διάλεκτος έχει λατινικές ρίζες όπως και η ρουμανική γλώσσα, αλλά οι Βλαχόφωνοι του Μοναστηρίου (Μπίτολα) και των γύρω περιοχών δηλώνουν «Γκρεκ Βλαχ», δηλαδή Ελληνόβλαχοι. Το 1992-1993 το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών προσπάθησε να τους προσεγγίσει και στην αποστολή μετείχε ο μετέπειτα Υπουργός Αμύνης της Κύπρου, ο αείμνηστος Τάσος Μητσόπουλος. Οι συγκινητικές εμπειρίες του από τη γνωριμία με τους Βλαχόφωνους Έλληνες του σκοπιανού κράτους έχουν καταγραφεί στην αρθρογραφία του.

Μήπως τελικά η μόνη ζημιωμένη από τη Συμφωνία των Πρεσπών είναι η πατρίδα μας;

Άρθρο στο liberal.gr, 8.12.2020

Η Βουλγαρία έθεσε Βέτο στις προενταξιακές συζητήσεις των Σκοπίων με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Σόφια θεωρεί ότι η Συμφωνία που υπεγράφη το 2017 μεταξύ των δύο βαλκανικών κρατών παραβιάζεται από τα Σκόπια. Οι Βούλγαροι υπερασπίζονται την ιστορία τους και τα εθνικά συμφέροντά τους, με τον τρόπο που εκείνοι κρίνουν  πρόσφορο. Μήνυμα προς όλους: Η ένταξη των Βαλκανικών χωρών στην Ευρ. Ένωση δεν πρόκειται να μειώσει τις εθνικές φιλοδοξίες ή/και διεκδικήσεις. Η Βουλγαρία είναι μέλος της Ε.Ε., αλλά θεωρεί τον Γκότσε Ντέλτσεφ πιο σημαντικό από τη διεύρυνση της Ένωσης. Θυμίζω ότι και η Ρουμανία είναι μέλος της Ε.Ε., αλλά με πρόσφατο νόμο προσπαθεί να προσελκύσει τους Βλαχοφώνους Έλληνες της Αλβανίας και άλλων χωρών.

Ποιος έχει δίκιο στην πολιτική, ιστορική και εθνολογική διένεξη μεταξύ των δύο χωρών; Πιστεύω ότι δίκιο έχει μόνον η Ιστορία, η οποία κοιτάζει με περίσκεψη τις εκατέρωθεν προβαλλόμενες απόψεις. Πάντως είναι ενδιαφέρον να επισημάνουμε ότι η Βουλγαρία ανησυχεί για την ονομασία «Βόρεια Μακεδονία», διότι θεωρεί ότι ίσως εκφράζει αλυτρωτικές και επεκτατικές τάσεις. Η Σόφια διαφωνεί, λοιπόν, με τους κ.κ. Τσίπρα και Κοτζιά, οι οποίοι προσπάθησαν να μας πείσουν ότι με τη Συμφωνία των Πρεσπών «έλυσαν»  το ονοματολογικό. Η ονομασία που συμφωνήθηκε στο εσωτερικό των Σκοπίων δεν χρησιμοποιείται, για την πλειοψηφία των Ελλήνων θεωρείται προσβλητική και από τη Βουλγαρία χαρακτηρίζεται ως πηγή ανησυχίας.

Η Βουλγαρία δικαίως επιμένει ότι η «μακεδονική εθνική ταυτότητα» είναι ιστορικά ανύπαρκτη και κατασκευάσθηκε από την Κομμουνιστική Διεθνή, ενώ επιβλήθηκε δια της βίας σε έναν πολυεθνικό πληθυσμό από το  κομμουνιστικό καθεστώς του Τίτο. Από την πλευρά τους τα Σκόπια ορθώς επισημαίνουν ότι η Βουλγαρία οφείλει να ζητήσει συγγνώμη για τις καταπιεστικές μεθόδους που εφήρμοσαν τα στρατεύματά της όταν εισήλθαν στη Νότιο Γιουγκοσλαβία το 1941 ως συνεργάτες των Γερμανών κατακτητών.

Εκεί που έχουν και οι δύο άδικο είναι στην προσπάθειά τους να αμφισβητήσουν ή και να εξαφανίσουν την ελληνική ιστορία της Μακεδονίας και την εθνική και πολιτιστική ταυτότητα της πλειοψηφίας των Χριστιανών κατοίκων της από τη Τουρκοκρατία μέχρι το 1944. Για την Ελλάδα το πρόβλημα δεν είναι αν ο Γκότσε Ντέλτσεφ, κομιταζής του ΒΜΡΟ, που σκοτώθηκε από τους Τούρκους, ήταν «Μακεδόνας» ή Βούλγαρος. Η ουσία είναι ότι και αυτός και όλοι οι συνεργάτες του στην ΒΜΡΟ (Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση) αγωνίσθηκαν από το 1893 και μετά για να αφελληνίσουν τη Μακεδονία και να διαδεχθούν τους Οθωμανούς σε μία γη με πανάρχαια ελληνική ιστορία.

Επίσης το πρόβλημα για την Ελλάδα δεν είναι αν οι Άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος ήταν «Μακεδόνες» ή Βούλγαροι, αλλά πώς θα σταματήσουμε τις δύο γειτονικές μας χώρες από την αμφισβήτηση της καταγωγής δύο Ελλήνων Θεσσαλονικέων ιεραποστόλων του 9^ου αιώνος; Οι ίδιοι δήλωναν Έλληνες, αλλά τώρα τους διεκδικούν με πάθος Βούλγαροι και Σκοπιανοί, επειδή η Συμφωνία των Πρεσπών αφήνει ακάλυπτη τη Βυζαντινή και Νεώτερη Ιστορία της Μακεδονίας.

Προβλέπω ότι η διαμάχη μεταξύ Βουλγαρίας και Σκοπίων δεν θα λήξει γρήγορα. Η Ελλάς θα βγει κερδισμένη μόνον αν προστατεύσει την Ιστορία και την ελληνική πολιτιστική κληρονομιά της Μακεδονίας.

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 28.11.2020

Ανιστόρητοι αποδεικνύονται όσοι διαμαρτύρονται για την προβολή της εικόνας της Παναγίας επάνω στο κτήριο της Βουλής στις 21 Νοεμβρίου. Ορθώς η Πολιτεία συνέδεσε τα Εισόδια της Θεοτόκου με την Υπέρμαχο Στρατηγό και ορθότατα ο Πρόεδρος της Βουλής και ο Αρχηγός του ΓΕΕΘΑ αποφάσισαν να γίνει αυτή η προβολή για να τιμήσουμε την Παναγία και τους διαχρονικούς αγώνες των Ελλήνων για την Ελευθερία.

Μία σύντομη περιήγηση στις σελίδες της  Ιστορίας μας βεβαιώνει τη σύνδεση της Ορθόδοξης Πίστης με την εθνική ταυτότητα και  με τους αγώνες του Ελληνισμού.

Ήταν το 626, όταν η Παναγία έσωσε την Κωνσταντινούπολη από την επιδρομή των Αβάρων, κατά την απουσία του Αυτοκράτορος Ηρακλείου. Τότε ακούσθηκε για πρώτη φορά το πασίγνωστο κοντάκιο «Τη Υπερμάχω Στρατηγώ», το οποίο ψάλλεται και στις ημέρες μας.

Επί Τουρκοκρατίας η Μεγάλη Ιδέα της απελευθερώσεως όλων των ελληνικών εδαφών συνδέθηκε με την τιμή προς την Παναγία: «Σώπασε κυρά Δέσποινα και μην πολυδακρύζεις. Πάλι με χρόνους με καιρούς, πάλι δικά σου θάναι»! Ο δε φλογερός ιεροκήρυκας Ηλίας Μηνιάτης, γύρω στο 1700, την Παναγία παρακαλεί να απαλλάξει το Γένος των Ελλήνων από τον βαρύ Οθωμανικό ζυγό.

Την ημέρα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, την 25η Μαρτίου 1821, όρισαν από τον Οκτώβριο του 1820  ως ημέρα του ξεσηκωμού τα στελέχη της Φιλικής Εταιρίας, όπως μαρτυρούν τα απομνημονεύματα των αγωνιστών. Ήθελαν να συνδυάσουν την Παναγία με την Ελευθερία, να καταδείξουν τους άρρηκτους δεσμούς Ορθοδοξίας και Ελληνισμού.

Στην Παναγία έκανε τάματα ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και της έχτιζε εκκλησάκια για να την ευχαριστήσει. Την εικόνα της Παναγίας  είχε πάντα μαζί του ο Ιωάννης Καποδίστριας, ο ευλαβής πρώτος Κυβερνήτης του ελευθέρου Ελληνικού Κράτους και ιδρυτής της Σχολής Ευελπίδων. Στη Μονή της  Παναγίας Πλατυτέρας στην Κέρκυρα είναι θαμμένος.

Και ο Νομπελίστας ποιητής μας  Γιώργος Σεφέρης καταγράφει  (Δοκιμές Α΄, σελ 178) τα εξής: «Θυμάμαι τη μέρα που μάς κήρυξαν τον πόλεμο οι Γερμανοί τον Απρίλιο του 1941. Το πλήθος που ζητωκραύγαζε στην οδό Σταδίου σώπασε ξαφνικά κι έπειτα άρχισε να τραγουδά με μια βαριά μεγάλη φωνή: «Τη Υπερμάχω Στρατηγώ τα νικητήρια». Αυτό και μόνο. Αλλά αυτό και μόνο ήταν αρκετό για να καταλάβει κανείς πως ο πόλεμος τούτος δεν ήταν σημερινός ούτε χτεσινός. Ήταν ο αιώνιος πόλεμος της Ελλάδας όλων των καιρών για την ανθρώπινη αξία».

Οι φαντάροι μας, που αγωνίσθηκαν με επιτυχία το 1940 κατά των Ιταλών, την εικόνα της Παναγίας είχαν στην τσέπη τους ή στο αντίσκηνό τους. Αυτό δεν το γνωρίζουν οι ανιστόρητοι;

Άρθρο στο defence-point.gr / 23.11.2020

Ο νέος Οθωμανισμός αποκαλύπτεται χωρίς προσχήματα. Ο Ερντογάν παρεμβαίνει στρατιωτικά σε διάφορα μέτωπα, ενώ αρνείται το Διεθνές Δίκαιο στο Αιγαίο και μονιμοποιεί τον κατοχικό Αττίλα στην Αμμόχωστο. Έναντι του Ελληνισμού οι τουρκικές επιδιώξεις χαρακτηρίζονται με 4 λέξεις που αρχίζουν με την πρόθεση συν:

Συνομοσπονδία στην Κύπρο. Ο Ερντογάν, ο οποίος πανηγύρισε στα Κατεχόμενα την επέτειο της ανακηρύξεως του ψευδοκράτους (15.11.1983), μιλά για δύο κράτη και απορρίπτει την μέχρι σήμερα συζητούμενη λύση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας. Όμως στην ουσία θέλει να έχει τον πλήρη έλεγχο του Βορρά και τον μερικό έλεγχο και δικαίωμα επεμβάσεως στον Νότο. Τον εξυπηρετεί μία συνομοσπονδιακή λύση με δύο κράτη χαλαρά συνδεδεμένα μεταξύ τους. Δεν θέλει προς το παρόν την ενσωμάτωση των Κατεχομένων στην Τουρκία, διότι έτσι θα χάσει τη δυνατότητα παρεμβάσεως στην ελεύθερη περιοχή της Κύπρου. Η συνομοσπονδιακή λύση θα επιφέρει τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και θα καταστήσει τους Έλληνες της Κύπρου ομήρους της Άγκυρας.

Συνδιοίκηση στη Θράκη. Ο Ερντογάν επιδιώκει να έχει λόγο για όλα όσα αφορούν τη μειονότητα, η οποία όμως δεν είναι εθνική βάσει της Συνθήκης της Λωζάννης. Είναι θρησκευτική- μουσουλμανική και αποτελείται από τουρκογενείς (ή ορθότερα τουρκοφανείς), Πομάκους, Ρομά και άλλες ομάδες (πχ Μπεκτασήδες που δεν θέλουν να έχουν σχέση με το τουρκικό Προξενείο). Τα τελευταία χρόνια έχουμε ακούσει απόψεις Τούρκων υπουργών ότι η μειονότητα στη Θράκη είναι «το μακρύ χέρι της Τουρκίας».

Συνδιαχείριση στο Αιγαίο. Η Τουρκία προκαλεί με ερευνητικά σκάφη και με δική της αυθαίρετη ερμηνεία των συνθηκών. Στόχος της είναι να μας σύρει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και να θέσει υπό συζήτηση όλες τις διεκδικήσεις της. Η θεωρία της «Γαλάζιας Πατρίδας» των Τούρκων στρατηγών διχοτομεί το Αιγαίο και στο βάθος γράφει: Συνδιαχείριση όλων των πλουτοπαραγωγικών και ενεργειακών πόρων.

Συνεργασίες και συμμαχίες. Η Τουρκία του Ερντογάν βασίζεται στη συνεργασία της με χώρες, οι οποίες της δίνουν κύρος στον Ισλαμικό κόσμο  και της παρέχουν  οικονομικούς πόρους, όπως π.χ. το Κατάρ. Πάντως είναι γεγονός ότι τα πανισλαμικά οράματά της άρχισαν να θολώνουν λόγω της συνεργασίας σημαντικών αραβικών κρατών με το Ισραήλ και την Ελλάδα.

Η Ελλάδα και η Κύπρος μπορούμε να ακυρώσουμε την ατζέντα του νέου Οθωμανισμού αρκεί να το πιστεύουμε σθεναρά και να  επιδείξουμε την αποφασιστικότητα που μάς οδήγησε στην απώθηση των αόπλων εισβολέων στον Έβρο.

Στην Κύπρο να διακηρύξουμε ότι υπάρχει θέμα εισβολής-κατοχής και ότι λύση δεν θα δοθεί αν δεν αποχωρήσουν τα τουρκικά στρατεύματα. Να μην καταργηθεί η Κυπριακή Δημοκρατία.

Στη Θράκη να σταματήσουμε τις συχνές επισκέψεις Τούρκων Υπουργών που δυναμιτίζουν την ειρηνική συνύπαρξη. Επίσης να ιδρύσουμε δημόσια δημοτικά σχολεία με κύρια γλώσσα την ελληνική στις περιοχές της μειονότητας. Να μην είναι μονόδρομος η τουρκόφωνη εκπαίδευση.

Για την άμυνα του Αιγαίου να ενισχύσουμε τον στόλο και την αεροπορία μας και να ξεκαθαρίσουμε ότι συζητούμε μόνο για τις θαλάσσιες ζώνες. Τίποτε άλλο.

Στον τομέα των συνεργασιών να αξιοποιήσουμε τους αμυντικούς δεσμούς με τη Γαλλία, το Ισραήλ, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, την Αίγυπτο, την Ιορδανία.

Η επέτειος του 1821 πλησιάζει. Μάς στέλνει μηνύματα θάρρους!

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ  / 21.11.2020