Άρθρα

Ο Μπάιντεν τόλμησε: Αναγνώρισε ως Πρόεδρος των ΗΠΑ τη Γενοκτονία των Αρμενίων από την Οθωμανική Τουρκία, που άρχισε τον Απρίλιο του 1915 και έστειλε στον θάνατο 1.500.000 Χριστιανούς Αρμενίους. Ο Αμερικανός Πρόεδρος χρησιμοποίησε τον όρο: Κωνσταντινούπολη και όχι Ισταμπούλ. Προσέθεσε και λίγη διπλωματία: Δεν τα λέμε αυτά για να κατηγορήσουμε κάποιους, αλλά για να μην επαναληφθούν!

Το πλήγμα προς την Τουρκία του Ερντογάν είναι βαρύ. Για την Ελλάδα τα μηνύματα είναι σαφή:

1. Ας σταματήσει πλέον η φοβική αντιμετώπιση της Τουρκίας από μία μερίδα Ελλήνων πολιτικών και αναλυτών. Μας έλεγαν μέχρι τώρα ότι η Τουρκια έχει την υποστήριξη των ΗΠΑ άρα είμαστε υποχρεωμένοι να υποχωρούμε στα αιτήματά της. Είναι πλέον προφανές ότι η Αμερική αρχίζει να κρατά αποστάσεις από τη σημερινή Τουρκία. Δεν θα φτάσει στο αλλο άκρο, δηλαδή να απομακρύνει τελείως την Τουρκία, αλλά οι σχέσεις είναι ψυχρές. Ας μην χρησιμοποιούν οι εν Ελλάδι ενδοτικοί το επιχείρημα: Τι να κάνουμε; Θα υποχωρήσουμε, διότι η Τουρκια έχει γερές πλάτες!
2. Η αμερικανική αναγνώριση της Γενοκτονίας μειώνει το διεθνές κύρος της Τουρκίας και δίνει μηνύματα προς την Ευρ. Ένωση και προς άλλες κατευθύνσεις. Ας αξιοποιήσουμε το κλίμα για να αποκρούσουμε τον τουρκικό επεκτατισμό στην Κύπρο. Κάθε ιδέα για δύο κράτη υπό τη μορφή Συνομοσπονδίας είναι απορριπτέα. Η Ελλάς και η Κύπρος να ζητήσουν λύση βιώσιμη και δημοκρατική και αυτό μόνο αν δεσμευθεί η Τουρκία ότι θα αποσύρει τα στρατεύματα κατοχής.
3. Ο αγώνας των Αρμενίων δικαιώνεται διεθνώς. Ενωμένοι, παρά τις εσωτερικές διαφορές τους, οι εκπρόσωποι του Χριστιανικού και φιλικού λαού προς την Ελλάδα έθνους των Αρμενίων αγωνίσθηκαν με όπλο την Διασπορά τους σε όλη την Υφήλιο και κατόρθωσαν να επιτύχουν την αναγνώριση της μαρτυρικής θυσίας των προγόνων τους. Εμείς πρέπει να ακολουθήσουμε αυτό το παράδειγμα και να προωθήσουμε όπου μπορούμε το αίτημα για την διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας του Ελληνισμού της Ανατολής (Ποντίων, Μικρασιατών, Ανατολικοθρακιωτών). Η πολιτική ηγεσία μας να φανεί ενωμένη στο αίτημα αυτό και να μην παρασυρθεί από τους αποδομητές και αμφισβητίες. Οι απόπειρες ορισμένων Ελλήνων να εξωραΐσουν τα εγκλήματα των Οθωμανών και των Νεοτούρκων – στο όνομα μιας νεφελώδους ελληνοτουρκικής φιλίας- είναι απαράδεκτες. Δεν μπορούμε να διαγράψουμε τόσες θυσίες για εξυπηρέτηση σκοπιμοτήτων.
4. Το ερώτημα που θέτουν ορισμένοι, αν η πληγωμένη Τουρκία θα κάνει εξαγωγή του θυμού της προς την Ελλάδα, έχει μία μόνο απάντηση: Η τουρκική επιθετικότητα είναι μόνιμη και εγγενής. Δεν επηρεάζεται από την επικαιρότητα ή από τις κινήσεις των ΗΠΑ. Η θεωρία της εξαγωγής κρίσεων και προβλημάτων από τη γείτονα είναι λανθασμένη: Η Τουρκία διεκδικεί και απειλεί, επειδή μόνο αυτό γνωρίζει να κάνει.
5. Μία τελευταία παρατήρηση: Απέτυχε πλήρως η θεωρία των Ερντογάν και Νταβούτογλου, θεωρητικών του Νέου Οθωμανισμού – περί μηδενικών προβλημάτων στις διεθνείς σχέσεις της Τουρκίας. Η γειτονική χώρα έχει σήμερα προβλήματα με τις ΗΠΑ, με τη Ρωσία (λόγω της Διώρυγας της Κωνσταντινουπόλεως), με το Ισραήλ, με πολλές αραβικές χώρες, αλλά και με την Ευρωπαϊκή Ένωση, όπου ουδείς πλέον επιθυμεί την τουρκική ένταξη.

Προς το παρόν Καλή Ανάσταση!

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 29.4.2021

Πηγή φωτογραφίας : Reuters

Μία ανάρτηση του σλοβενικού ειδησεογραφικού ιστοτόπου necenzurirano.si αναστάτωσε τα Βαλκάνια και τις Βρυξέλλες. Οι Σλοβένοι δημοσιογράφοι παρουσίασαν ένα non paper, το οποίο προτείνει την αλλαγή συνόρων αρκετών χωρών στα Βαλκάνια αναφέροντας ως κύριο συντάκτη τον Πρωθυπουργό της Σλοβενίας Γιάνες Γιάνσα. Το έγγραφο φέρεται ότι εστάλη στον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ και σε άλλους αξιωματούχους της Ευρ. Ένωσης. Ο Γιάνσα το διέψευσε, αλλά ο γερμανικός ενημερωτικός οργανισμός DW τον θεωρεί ως πιθανό συντάκτη.

Τι προτείνει το έγγραφο, το οποίο ανησύχησε πολλούς, αλλά πιθανόν να χαροποίησε κάποιους άλλους; Ο συντάκτης ξεκινά με μία ανάλυση της σημερινής Βοσνίας- Ερζεγοβίνης λέγοντας ότι δεν έχουν καμία επικοινωνία οι Σέρβοι της Republika Srpska, δηλαδή του σερβικού καντονίου, με το Κροατομουσουλμανικό καντόνιο. Προτείνει, λοιπόν, τη διάλυση της Β-Ε , όπως την ξέρουμε και την ένωση του σερβικού καντονίου με τη Σερβία. Επίσης προτείνει μία μορφή αυτονομίας για τους Κροάτες της Βοσνίας. Τελικά μένουν μόνοι τους οι Μουσουλμάνοι, οι οποίοι όμως έχουν ισχυρή επιρροή από την Τουρκία.

Στη συνέχεια το έγγραφο προτείνει την ένωση του Κοσσόβου και των αλβανικών περιοχών των Σκοπίων με την Αλβανία. Για να μην αντιδράσουν οι Σέρβοι του Κοσσόβου θα τους παραχωρηθεί καθεστώς ευρείας αυτονομίας. Ουσιαστικά το έγγραφο δημιουργεί μία Μεγάλη Αλβανία και μία Μεγάλη Σερβία, ενώ διχοτομεί το κράτος των Σκοπίων.

Ο Άλβανός Πρωθυπουργός Έντι Ράμα δήλωσε ότι έχει δει τον χάρτη, ο οποίος συνοδεύει το έγγραφο, αλλά δεν τον σχολιάζει. Τα ρουμανικά ΜΜΕ ανησυχούν μήπως η πρόταση αυτή οδηγήσει σε αποσπαση των ουγγρικών πληθυσμών της Τρανσυλβανίας από τη Ρουμανία. Από την πλευρά τους ο Πρόεδρος και ο Πρωθυπουργός των Σκοπίων, Στέβο Πενταρόφσκι και Ζόραν Ζάεφ, εξέφρασαν ριζική αντίθεση σε κάθε αλλαγή των συνόρων της χώρας τους.

Τι ίσχύει τελικά; Τα πράγματα είναι συγκεχυμένα. Πολλοί φαίνεται να το έχουν δει, αλλά κανείς δεν μιλά καθαρά για το non paper. Η αλήθεια είναι ότι σχετικές συζητήσεις έχουν γίνει κατά καιρούς και μάλιστα δημοσίως. Η Αλβανία και το Κόσσοβο έχουν δηλώσει επανειλημμένως ότι ενδιαφέρονται για κατάργηση των συνόρων μεταξύ τους. Οι Αλβανοί των Σκοπίων (περίπου το 30% του πληθυσμού) έχουν ανακηρύξει την περιοχή τους αυτόνομη με το όνομα Ιλλυρίδα και χρησιμοποιούν στα δημαρχεία τους την αλβανική και όχι τη σκοπιανή σημαία. Ο Πρόεδρος των Σέρβων της Βοσνίας Μίλοραντ Ντόντικ δεν κρύβει την απαισιοδοξία του για το μέλλον της ενιαίας Βοσνίας- Ερζεγοβίνης. Αλλά και η ανταλλαγή εδαφών μεταξύ Σερβίας και Κοσσόβου (Κοσσυφοπεδίου) υπήρξε κατά καιρούς αντικείμενο μυστικών διαπραγματεύσεων.

Η ρευστότητα είναι δεδομένη. Ο αλβανικός παράγοντας δεν έχει ποτέ σταματήσει να μιλά για τη Φυσική Αλβανία, δηλαδή τα φυσικά σύνορα του αλβανικού έθνους κατά την άποψή τους. Στα Σκόπια, πέραν της μεγάλης αλβανικής κοινότητας, δεν πρέπει να υποτιμάται η δυναμική του βουλγαρικού εθνικισμού. Εκατοντάδες χιλιάδων πολιτών της χώρας έχουν αποκτήσει βουλγαρική υπηκοότητα. Η αποτυχία εισόδου του εθνικιστικού κόμματος ΒΜΡΟ στη Βουλγαρική Βουλή δεν επηρεάζει τη σταθερή άποψη των Βουλγάρων πολιτικών και ιστορικών ότι το «μακεδονικό έθνος» είναι κατασκεύασμα του Τίτο.

Η Ελλάς επιθυμεί τη σταθερότητα, αλλά ας μην υποτιμά το ενδεχόμενο αλλαγών στην περιοχή.

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ 24.4.2021

Δύο τάσεις επηρέασαν κατά τα τελευταία τριάντα χρόνια την αντιμετώπιση της Τουρκίας από τη χώρα μας. Η πρώτη τάση μπορεί να ονομασθεί «ο κατευνασμός του θηρίου» και διαπνέεται από φόβο και υποχωρητικότητα. Η δεύτερη τάση μας καλεί να υποτιμούμε την Τουρκία λόγω των προβλημάτων της. Θεωρώ και τις δύο απόψεις λανθασμένες.

Η πρώτη σχολή σκέψης μάς καλούσε να βοηθήσουμε  την Τουρκία να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι εκφραστές της έκαναν απαράδεκτες υποχωρήσεις και αναγνώρισαν «ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας» στο Αιγαίο. Πρότειναν να αλλάξουμε τα σχολικά βιβλία Ιστορίας και να αθωώσουμε τους Οθωμανούς και τους Νεοτούρκους για τα εγκλήματά τους. Διαστρέβλωσαν την Ιστορία μας για «να μην ενοχλούμε τους Τούρκους».  Χόρευαν ζεϊμπέκικα με μία τουρκική κυβέρνηση, η οποία είχε Αντιπρόεδρο τον Ντεβλέτ Μπαχτσελί, αρχηγό του ακραίου Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης.

Η πολιτική αυτή απέτυχε. Οδήγησε σε αποθράσυνση της Τουρκίας. Σήμερα στην Ευρώπη ουδείς συζητεί σοβαρά για το ενδεχόμενο εντάξεως της Τουρκίας στην Ε.Ε. Όσο δε για τα σχολικά βιβλία η γείτων χώρα ακολουθεί  εθνικιστική κατεύθυνση.

Η άλλη τάση μάς καλεί να θεωρήσουμε αποτυχημένο τον Ερντογάν. Προβάλλει τα οικονομικά προβλήματα της Τουρκίας, χαρακτηρίζει φαιδρούς τους πολιτικούς ηγέτες της και υπόσχεται ότι σύντομα η Τουρκία θα υποστεί διάφορες ταπεινώσεις και καταστροφές.

Θεωρώ εσφαλμένη αυτή την υποτίμηση της Τουρκίας. Ο Ερντογάν είναι ακόμη ισχυρός στο εσωτερικό, αλλά και αν φύγει από την εξουσία οι διάδοχοί του, ασχέτως ιδεολογίας, πιθανόν να είναι εξ ίσου ή ακόμη πιο επιθετικοί έναντι της Ελλάδος. Η τουρκική λίρα όντως κατρακυλά, αλλά υπάρχει και μία πολύ ισχυρή παραοικονομία, η οποία στηρίζει αφανώς την οικονομία. Παρά τα προβλήματά της η Τουρκία παραμένει ένας υπολογίσιμος παράγοντας στην περιοχή. Δεν είναι περιφερειακή υπερδύναμη, όπως θα ήθελαν οι ηγέτες της, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι στρατιωτικά και γεωπολιτικά αμελητέα.

Μεταξύ φόβου και υποτίμησης η πραγματιστική αντιμετώπιση, η οποία ακολουθήθηκε από σοβαρούς πολιτικούς, υπαγορεύει ενδυνάμωση της αμυντικής μας θωράκισης, αξιοποίηση των ευρωπαϊκών και διεθνών στηριγμάτων μας, καθώς και συνεργασίες με χώρες όπως είναι η Αίγυπτος, το Ισραήλ κ.ά.

Στο πλαίσιο αυτό θεωρώ επιτυχή την αντιμετώπιση από την κυβέρνηση το Κυριάκου Μητσοτάκη της απόπειρας μεθοδευμένης εισβολής μεταναστών από τον Έβρο πέρσι. Επίσης πιστεύω ότι ήταν έξυπνη κίνηση ή πρόσφατη επίσκεψη του Έλληνα Πρωθυπουργού στη Λιβύη. Στις ορθές κινήσεις εντάσσεται και η προχθεσινή απάντηση του Νίκου Δένδια στον Μεβλούτ Τσαβούσογλου.

Η αξιοπιστία της ελληνικής διπλωματίας θα κριθεί σε δύο εβδομάδες στην  Πενταμερή Διάσκεψη για την Κύπρο υπό την αιγίδα του ΟΗΕ. Αν η Τουρκία επιμείνει για λύση δύο κρατών δεν πρέπει να συνεχίσουμε τη συζήτηση. Αν δεχθούμε τη νομιμοποίηση των τετελεσμένων της εισβολής του 1974 θα γκρεμίσουμε ό,τι καλό οικοδομήσαμε στον τομέα της αποτροπής.

Η Ελλάς και η Κύπρος βρίσκονται στο  σταυροδρόμι των ενεργειακών δρόμων και μάλιστα ανάμεσα σε δύο σημαντικά στενά θαλάσσια περάσματα. Το πολύτιμο για όλους Σουέζ, που έκλεισε για λίγες ημέρες και όλη η Υφήλιος ταράχθηκε. Και τον Βόσπορο, πέρασμα πλοίων από τον Εύξεινο προς τη Μεσόγειο, που τον θυμηθήκαμε λόγω των σχεδίων για τη Διώρυγα της Κωνσταντινούπολης. Ας αξιοποιήσουμε τη στρατηγική θέση μας!

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 17.4.2021

Για να τιμήσουμε τα 200 χρόνια από τη Μεγάλη Ελληνική Επανάσταση του 1821 αξίζει να θυμηθούμε αυτούς που προετοίμασαν το έδαφος διαφυλάσσοντας τη Χριστιανική Πίστη, την εθνική συνείδηση και την ελληνική γλώσσα. Επιλέγω πέντε φωτεινούς φάρους, οι οποίοι φώτισαν το Γένος κατά τα σκοτεινά χρόνια της δουλείας.

1. ΑΓΙΟΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ ΣΤΟΥΔΙΤΗΣ

Στόν χειμαζόμενο από την τουρκική κατάκτηση Ελληνισμό έστειλε η Θεία Πρόνοια μία μεγάλη μορφή κατά τον 16ο αιώνα. Πρόκειται για τον Άγιο Δαμασκηνό Στουδίτη, τον οποίο η Εκκλησία μας τιμά στις 27 Νοεμβρίου. Κληρικός, λόγιος,  μαχητικός Ορθόδοξος, συγγραφεύς θαυμαστών βιβλίων, σοφός, σεμνός και ασκητικός, ο Δαμασκηνός υπήρξε άριστος Ποιμενάρχης στις δύο Επισκοπές όπου τον απέστειλε το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Πρώτα στην Επισκοπή Λητής και Ρεντίνης (σημερινή Μητρόπολη Λαγκαδά) και στη συνέχεια στην Μητρόπολη Ναυπάκτου και Άρτης, όπως ονομαζόταν τότε.

Ο Δαμασκηνός γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη μάλλον το 1520. Σπόυδασε στην Κωνσταντινούπολη και είχε δάσκαλο τον διάσημο στην εποχή του Θεοφάνη Ελεαβούλκο Νοταρά. Συνδέθηκε με την ιστορική Μονή Στουδίου, γι’ αυτό και ονομάσθηκε Στουδίτης. Συνεργάσθηκε στενά με σπουδαίους Πατριάρχες όπως ο Μητροφάνης, ο Ιωάσαφ Β΄ ο Μεγαλοπρεπής  και ο Ιερεμίας ο Τρανός. Εξελέγη Επίσκοπος Λητής και Ρεντίνης το 1560 και η χειροτονία του έγινε στη Θεσσαλονίκη και μάλιστα στον γνωστό Ναό της Ροτόντας, σήμερα Ναό του Αγίου Γεωργίου. Λόγω της Τουρκοκρατίας ο Μητροπολιτικός Ναός της Αγίας Σοφίας Θεσσαλονίκης είχε μετατραπεί σε τζαμί και για ένα διάστημα ως Μητροπολιτικός Ναός εχρησίμευσε η Ροτόντα, γνωστή τότε  ως Ναός των Αρχαγγέλων.

Ο Δαμασκηνός υπήρξε πραγματικός δάσκαλος του υποδούλου Γένους. Ο 16ος αιώνας ήταν μία σκοτεινή περίοδος με διώξεις των Χριστιανών από τους Οθωμανούς δυνάστες, εξισλαμισμούς,  ταπεινώσεις, απαγορεύσεις και άλλα δεινά. Η Ορθόδοξη Εκκλησία αγωνίσθηκε να διατηρήσει όχι μόνον την Πίστη, αλλά και τη γλώσσα και την εθνική ταυτότητα. Όποιος εξισλαμιζόταν, έλεγαν ότι τούρκεψε. Με απλά λόγια: Όποιος χανόταν για την Ορθοδοξία χανόταν και για τον Ελληνισμό. Ο Δαμασκηνός είχε πλήρη συνείδηση των δυσκολιών και των ευθυνών. Έδωσε βάρος στη Χριστιανική και στην ελληνοπρεπή παιδεία.

Το πιο διάσημο και πολυδιαβασμένο έργο του εγράφη όταν ο Δαμασκηνός ήταν απλός υποδιάκονος. Έχει τον τίτλο: «Θησαυρός Δαμασκηνού του υποδιακόνου και Στουδίτου του Θεσσαλονικέως, μετά της προσθήκης εν τω τέλει και ετέρων επτά λόγων ψυχωφελετάτων και της εξηγήσεως του Πάτερ ημών». Το βιβλίο περιέχει 36 αγιολογικούς, πανηγυρικούς και ηθικούς λόγους, γραμμένους σε γλώσσα κατανοητή από τον απλό λαό. Ο Θησαυρός μεταφράσθηκε σε όλες σχεδόν τις γλώσσες των Βαλκανίων και ωφέλησε τα μέγιστα τους Ορθοδόξους, οι οποίοι έπρεπε να σταθούν όρθιοι απέναντι στο καταπιεστικό Οθωμανικό Ισλάμ και στις προπαγάνδες των Δυτικών Χριστιανών.

2. ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΛΟΥΚΑΡΙΣ

Ὁ Κύριλλος Λούκαρις γεννήθηκε στό Ἡράκλειο τῆς Κρήτης τό 1572 καί σπούδασε στή Βενετία καί στήν Πάδοβα τῆς Ἰταλίας. Ἀπεστάλη ἀπό τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο στή νότιο Ρωσία, Μολδαβία, Οὐκρανία καί Πολωνία γιά νά ἐργασθεῖ κατά τῆς Οὐνίας. Τό 1601 διεδέχθη στόν θρόνο τῆς Ἀλεξανδρείας τόν σοφό Πατριάρχη Μελέτιο Πηγᾶ. Τόν Νοέμβριο τοῦ 1620 ἐξελέγη Οἰκουμενικός Πατριάρχης στήν Κωνσταντινούπολη. Οἱ ραδιουργίες τῶν ξένων θρησκευτικῶν προπαγανδῶν τόν κατέστησαν ὕποπτο στά μάτια τῶν Τούρκων, οἱ ὁποῖοι τόν στραγγάλισαν στίς 27 Ἰουνίου 1638. Γιά τίς θεολογικές του διατριβές ἔχουν γραφεῖ πολλά καί ἀφήνω τό θέμα αὐτό στούς εἰδικούς. Θά ἤθελα ὡς μελετητής τῆς Ἱστορίας καί τῆς ἐθνικῆς μας ταυτότητας νά μείνω περισσότερο στήν ἐθνική ἀφύπνιση τῶν ὑποδούλων, τήν ὁποία ἐπιχειρεῖ ὁ Λούκαρις μέ τά δυό περίφημα κείμενα τοῦ 1616, γραμμένα σέ γλώσσα δημώδη της ἐποχῆς ἐκείνης. Ἔχουν σήμερα ἰδιαίτερη ἀξία αὐτά τά κείμενα, διότι ἀπό τούς διαστρεβλωτές τῆς ἱστορίας μας ἀμφισβητεῖται ἡ διαχρονική συνέχεια τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Λέγουν, δηλαδή, ὅτι κατά τήν διάρκεια τῆς Τουρκοκρατίας δέν ὑπῆρχε ἑλληνική ἐθνική συνείδηση καί ὅτι ὁ δυτικός Διαφωτισμός τόν 18ο αἰῶνα μᾶς δίδαξε ὅτι εἴμαστε Ἕλληνες!

Ἀφήνω νά τούς ἀπαντήσει ὁ μαχητικός Ἱεράρχης. Παραθέτω αυτούσιο κείμενο τοῦ Λουκάρεως με τίτλο «Διάλογος βραχύς μεταξύ Ζηλωτῆ καί Φιλαλήθη» καί ἐπιλέγω τό ἀκόλουθο χαρακτηριστικό ἀπόσπασμα, στό ὁποῖο φαίνεται ἡ δυναμική ἀπόκρουση τῆς προπαγάνδας τῶν Ἰησουιτῶν καί ἡ ἄρρηκτη σύνδεση Ὀρθοδοξίας καί Ἑλληνισμού:

«Πρέπον εἶναι , ὦ ἄνδρες Ἕλληνες καί τῆς Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας γνήσια παιδία, ἄν ἴσως (λέγω) καί ἤμασθεν ξεπεσμένοι ἀπό βασιλείαν καί ἀπό πλούτη καί ἀνάπαυσες ὅπου ἔχει ὁ κόσμος, νά μήν προδώσωμεν κατά τήν εὐγένειαν τῆς ψυχῆς μας… Ἐνθυμηθῆτε, ἄνδρες Ἕλληνες, τούς περασμένους καιρούς καί θέλετε ἰδεῖ ὅτι κανένα καιρόν οἱ Λατίνοι τοῦ γένους μας φίλοι δέν ἤτονε. Ὁ Πάπας καί οἱ ὑπερασπισταί του πάντοτε ἤσαν ἐχθροί του γένους μας, πάντοτε τήν ἀπώλειαν τῆς βασιλείας μας ἤθελαν…. Δία τοῦτο ὅταν σᾶς λέγουσι «ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρώμης καί τῆς Κωνσταντινουπόλεως εἶναι μία καί δέν εἶναι ἀνά μέσον μας διαφορά» , μέ κακήν διάθεσίν σᾶς τό λέγουν διότι αὐτοί ὅλοι, καί Γεζουίται καί Φράροι, εἰς τά βιβλία τά βιβλία ὁπού γράφουν καί εἰς ταίς διδαχαίς ὁπού κάμνουν, ἡμᾶς τούς Ἕλληνας μᾶς κράζουν σχισματικούς καί αἱρετικούς ἀποστάτας καί κάθε ἄλλον κακό ὄνομα…».

Ὁ Λούκαρις χρησιμοποιεῖ τόν ὄρο «ἡ  βασίλεία μας»  γιά νά ὑποδηλώσει τήν Βυζαντινή Αὐτοκρατορία (Ρωμανία), ἀποδεικνύοντας ὅτι οἱ ὑπόδουλοι Ἕλληνες αἰσθάνονταν συνεχιστές καί κληρονόμοι της. Τόν ὅρο Φράροι χρησιμοποιεῖ γιά τούς Ρωμαιοκαθολικούς μοναχούς ἀπό τήν γαλλική λέξη freres= ἀδελφοί. Τονίζω μέ ἔμφαση τή χρήση τοῦ ἐθνικοῦ ὀνόματος Ἕλληνες, διότι ἀπαντᾶ σέ ἐκείνους οἱ ὁποῖοι σταματοῦν τόν Ἑλληνισμό στό τέλος τῆς κλασσικῆς Ἑλλάδος καί τόν ξαναβρίσκουν γύρω στό 1780!

3. ΗΛΙΑΣ ΜΗΝΙΑΤΗΣ

Ο Ηλίας Μηνιάτης γεννήθηκε στο Ληξούρι της Κεφλληνίας το 1669. Ήταν υιός του ιερέως Φραγκίσκου Μηνιάτη και της πρεσβυτέρας του Μαρεζίας. Σε ηλικία δέκα ετών, το 1679, εισήλθε ως τρόφιμος στο Φλαγγινιανόν Φροντιστήριον των Ελλήνων της Βενετίας όπου διέπρεψε στα θεολογικά και φιλοσοφικά γράμματα. Αμέσως μετά την αποφοίτησή του η σχολική Εφορεία (επιτροπή) τον διόρισε καθηγητή των ελληνικών μαθημάτων επί τρία έτη και έτσι απέκτησε αγαθή φήμη. Παράλληλα προς τη διδασκαλία εξελίχθηκε σε άριστο ιεροκήρυκα. Οι Κεφαλλονίτες και οι Ζακυνθηνοί πληροφορήθηκαν τα διδακτικά και ρητορικά του τάλαντα και τον κάλεσαν να μορφώσει τους νέους των Επτανήσων, όπου εργάσθηκε επί ένδεκα έτη. Το 1696- 1698 κήρυξε τον Θείο Λόγο στην Ενετοκρατούμενη Κέρκυρα. Η παρουσία του στα Ιόνια νησιά τόνωσε το φρόνημα των κατοίκων, οι οποίοι είχαν να αντιμετωπίσουν την αντιορθόδοξη προπαγάνδα των Ενετών.. Έζησε επτά χρόνια στην Κωνστντινούπολη, όπου τα κηρύγματά του απέσπασαν την επιδοκιμασία του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Το 1710 εξελέγη Μητροπολίτης Κερνίκης και Καλαβρύτων της Πελοποννήσου. Απεβίωσε στην Πάτρα την 1.8.1714 από άγνωστη αιτία σε ηλικία μόλις σαρανταπέντε ετών.

Πιστεύω ότι αξίζει να παραθέσω λίγες φράσεις από ένα ιστορικό κήρυγμά του στη Βενετία με αφορμή την εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόικου. Ο Μηνιάτης με γλαφυρή γλώσσα, κατανοητή και σήμερα, ικετεύει την Θεοτόκο να ελευθερώσει τους ταλαιπωρουμένους Έλληνες και παρουσιάζει, με την παράθεση ονομάτων Αγίων και πόλεων, την αντίληψή του για τα πνευματικά όρια του Ελληνισμού. Αν και την εποχή εκείνη χρησιμοποιείτο και ο όρος Ρωμηός για να υποδηλώσει τον Ορθοδόξο Έλληνα, ο Μηνιάτης εμμένει στη χρήση των όρων Ελλάς και Έλλην, υπογραμμίζοντας την πίστη του στη διαχρονική συνέχεια του Ελληνισμού. Αντιγράφω από το βιβλίο του αειμνήστου καθηγητού Κωνσταντίνου Σκουτέρη «Κείμενα του Νέου Ελληνισμού» (έκδοση Αποστολικής Διακονίας, Αθήνα 1971):

« Έως πότε πανακήρατε Κόρη, το τρισάθλιον γένος των Ελλήνων έχει να ευρίσκεται εις τα δεσμά μιάς ανυποφέρτου δουλείας;….. Ας σε παρακινήσωσιν αι φωναί και αι παρακλήσεις των Αγίων σου, όπου ακαταπαύστως φωνάζουσιν από όλα τα μέρη της τρισθλίου Ελλάδος. Φωνάζει ο Ανδρέας από την Κρήτη, φωνάζει ο Σπυρίδων από την Κύπρον, φωνάζει ο Ιγνάτιος από την Αντιόχειαν, φωνάζει ο Διονύσιος από τας Αθήνας, φωνάζει ο Πολύκατρπος από την Σμύρνην, φωνάζει η Αικατερίνα από την Αλεξάνδρειαν, φωνάζει ο Χρυσόστομος από την βασιλεύουσαν πόλιν και δείχνοντάς σου την σκληροτάτην τυραννίαν των αθέων Αγαρηνών, ελπίζουσιν από την άκραν σου ευσπλαγχνίαν, του Ελληνικού γένους την απολύτρωσιν. Αποδέξου, λοιπόν, Παναγία, τα δάκρυά μας, τα οποία σημαδεύουσι το μυστήριον, όπου εις εσέ ετελειώθη. Διότι καθώς τα δάκρυα τρέχουσιν χωρίς βλάψιμον των ομμάτων (ματιών), έτσι και ο θείος Λόγος έτρεξεν από την καθαράν σου μήτραν χωρίς βλάψιμον της παρθενίας σου…» .

4. ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ

Στις 24 Αυγούστου 1779 στο Κολικόντασι της τουρκοκρατούμενης τότε Βορείου Ηπείρου απαγχονίσθηκε με εντολή του Κουρτ Πασά ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ο Πατροκοσμάς όπως κατεγράφη στη συνείδηση του λαού μας. Ξεκίνησε από το Μέγα Δένδρο της Αιτωλίας, δίπλα από το Θέρμο, την αρχαία πρωτεύουσα της Αιτωλικής Συμπολιτείας. Έμαθε γράμματα σε κρυφά και φανερά σχολειά και κατέληξε στο Άγιον Όρος, στη Μονή Φιλοθέου. Με τις ευλογίες των εκάστοτε Οικουμενικών Πατριαρχών εξήλθε από τον Άθωνα τουλάχιστον τρεις φορές και περιόδευσε τα περισσότερα μέρη του Ελληνισμού για να αποτρέψει τους εξισλαμισμούς. Ιδιαιτέρως έντονη παραμένει η μνήμη του στην Ήπειρο και στη Δυτική Μακεδονία. Δίδασκε με τον απλό λόγο του, την ασκητική ζωή του, με τις προφητείες του για την απελευθέρωση του Γένους, με το πάθος του για την κοινωνική δικαιοσύνη, με τον ζήλο του για την Ελληνορθόδοξη Παιδεία. Από τα πρώτα χρόνια μετά το μαρτύριό του αναγνωρίσθηκε ως Άγιος από τον λαό μας και η αγιοκατάταξή του επισημοποιήθηκε το 1961 από το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Ο πρώτος βιογράφος του είναι ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης στο περίφημο «Νέον Μαρτυρολόγιον», το οποίο εξεδόθη το 1799.

Τα σύγχρονα σχολικά βιβλία έχουν την τάση να αγνοούν τον Άγιο Κοσμά ή να τον παρουσιάζουν σαν έναν δυτικού τύπου Διαφωτιστή. Όμως ο Πατροκοσμάς δεν είχε την παραμικρή επιρροή από τον Ευρωπαϊκό Διαφωτισμό, ο οποίος άλλωστε αμφιβητούσε τον Χριστιανισμό. Ο Άγιος Κοσμάς δεν άνοιγε απλώς σχολεία, αλλά τόνιζε ότι το σχολείο είναι προθάλαμος της Εκκλησίας. Η επιτυχημένη προσπάθειά του να σταματήσει τους εξισλαμισμούς βοήθησε την επιβίωση του Έθνους, διότι εκείνη την εποχή όποιος χανόταν για την Ορθοδοξία χανόταν και για τον Ελληνισμό. Ο εξισλαμισμένος τούρκευε, γινόταν φανατικός ανθέλληνας, γι’ αυτό και έχει μείνει ως αρνητική για το Γένος μας έννοια ή λέξη «γενίτσαρος» . Η παιδεία, στην οποία πίστευε ο Άγιος Κοσμάς, δεν ήταν μία απλή κατάρτιση και εκμάθηση τεχνοκρατικών γνώσεων, όπως θα ήθελαν σήμερα ορισμένοι. Αλλά μιλούσε για μία Παιδεία, η οποία πρωτίστως θα δια-μορφώνει ανθρώπους, θα διαπλάθει ανθρωπίνους χαρακτήρες.

Από το σπουδαίο κείμενο «Το Άγιον Όρος και η παιδεία του Γένους μας» , το οποίο συνετάγη και εξεδόθη από την Ιερά Μονή Ιβήρων, πρώτα το 1994 και βελτιωμένο το 2003, παραθέτουμε ορισμένες εύστοχες επισημάνσεις για τις διδαχές του Πατροκοσμά: «… Ανοίξτε σχολεία ελληνικά. Να βάλετε όλοι σας, για να σπουδάζουν όλα τα παιδιά, χωρίς να πληρώνουν. Να μάθουν τα παιδιά την ελληνική γλώσσα, για να ξεσκεπάσουν όλα τα μυστήρια της ζωής και της Εκκλησίας μας, που είναι εκεί κρυμμένα. Από το σχολείον μανθάνομεν το κατά δύναμιν τί είναι Θεός, τί είναι Αγία Τριάς, τί είναι άγγελοι, αρχάγγελοι, τί είναι δαίμονες, τί είναι παράδεισος, τί είναι κόλασις, τί είναι αμαρτία, αρετή. Από το σχολείον μανθάνομεν τί είναι Αγία Κοινωνία, τί είναι Βάπτισμα, τί είναι το Άγιον Ευχέλαιον, ο τέλειος γάμος, τί είναι ψυχή, τί είναι κορμί… το σχολείον ανοίγει τες εκκλησίες, το σχολείον ανοίγει ατ μοναστήρια. Ανίσως και δεν ήτανε σχολεία, πού ήθελα εγώ να μάθω να σας διδάσκω;…. Είναι αληθινός επαναστάτης, ανανεωτής των πάντων. Κρίνει τον πλούσιο που δεν δίνει στον φτωχό. Διοργανώνει δωρεάν παιδεία. Σέβεται τη γυναίκα. Βλέπει ότι την καταπιέζουν. Φανερώνεται πραγματικός υπερασπιστής της. Ρίχνει όλους στο φιλότιμο».

5. ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ

Γεννήθηκε τό 1749 στή Νάξο (τό κοσμικό ὄνομά του ἦταν Νικόλαος Καλλιβρούτσης) καί ἐκοιμήθη στίς 14 Ἰουλίου 1809 στό κελλί τῶν Σκουρταίων κοντά στίς Καρυές τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Σπούδασε στήν περίφημη Εὑαγγελική Σχολή τῆς Σμύρνης καί ἔμαθε ἄριστα ὅλες τίς μορφές τῆς Ἑλληνικής γλώσσας, ὅπως ἐπίσης τή Θεολογία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, τίς Φυσικές Ἐπιστῆμες, τά Λατινικά καί τά Γαλλικά. Εἶχε θαυμαστή μνήμη καί σέ πολλά συγγράμματά του, ὅπως τό Συμβουλευτικόν Ἐγχειρίδιον, παραθέτει φράσεις ἀπό Ἀρχαίους συγγραφεῖς καί ἀπό τήν Ἁγία Γραφή, χωρίς νά χρησιμοποιεῖ βοηθήματα ἀλλά ἀξιοποιῶντας τή μνήμη του. Θεωρεῖται ἐκ τῶν κορυφαίων ἐκκλησιαστικῶν συγγραφέων τῆς περιόδου τῆς Τουρκοκρατίας. Ἡ μνήμη του τιμᾶται στίς 14 Ἰουλίου.

Πέραν τῶν πολλῶν πνευματικῶν καί ψυχωφελῶν συγγραμμάτων του ὁ Ἅγιος Νικόδημος προσέφερε σημαντική ὑπηρεσία στήν ἐπιβίωση τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί στή διαφύλαξη τῆς ἐθνικῆς ταυτότητος καί αὐτογνωσίας. Μία πτυχή τῆς ἐθνικῆς προσφορᾶς του εἶναι καί ἡ χρήση ὅλων τῶν μορφῶν τῆς διαχρονικῆς γλώσσας μας. Ὁ Ἅγιος ἔγραφε καί τά Ἑλληνικά τοῦ Ὁμήρου καί τά Ἑλληνικά τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά καί τή δημώδη τῆς ἐποχῆς του. Ἀπέδειξε μέ τήν εὐρυμάθειά  του ὅτι ὁ Ἑλληνισμός συνεχίζει τήν ἀδιάκοπη πορεία του μέσα στούς αἰῶνες μέ κύρια ἀπόδειξη τήν ἑνιαία Ἑλληνική γλῶσσα. ¨Η Ἑλληνική εἶναι ἡ ἴδια γλῶσσα ἐπί αἰῶνες. Ἀλλάζει ἡ γραμματική, ἀλλάζουν κάποιες καταλήξεις, ἀλλά οἱ περισσότερες λέξεις καί οἰ ρίζες τῶν λέξεων παραμένουν ἴδιες. Ὁ Ἅγιος ἀποτελεῖ χαρακτηριστικό παράδειγμα τοῦ γεγονότος ὅτι ἡ καλή γνώση τῆς Ἀρχαίας καί τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἑλληνικῆς βοηθεῖ στήν ὀρθή χρήση καί τῆς καθομιλουμένης.

Ὁ Νάξιος λόγιος καί μοναχός ἀπέδωσε στό Ὅμηρικό Ἡρωικό  Ἑξάμετρο τήν εὐαγγελική περικοπή πού ἀναγιγνώσκεται στόν Ἑσπερινό τῆς Ἀγάπης, τήν ἡμέρα τοῦ Πάσχα. Χρησιμοποίησε δηλαδή κατά τρόπο ἔντυπωσιακό τόν γλωσσικό τύπο τῶν Ὁμηρικῶν ἐπῶν γιά νά μεταγλωττίσει τήν περικοπή. Διερωτῶμαι εἰλικρινῶς: Πῶς κατόρθωναν τά φτωχά Ἑλληνόπουλα ἐπί Τουρκοκρατίας, μέ ἕνα τριμμένο ράσο καί ἕνα κερί γιά νά φωτίζονται, χωρίς ἀνέσεις καί Ἠλεκτρονικούς Ὑπολογιστές, καί μάθαιναν ἄριστα ὅλες τίς γλωσσικές μορφές τῆς ἑλληνικῆς ἀπό τόν Ὅμηρο μέχρι τήν ἐποχή τους, ἐνῶ σήμερα πτυχιοῦχοι Πανεπιστημίου δυσκολεύονται νά βάλουν μία δασεῖα ἤ μία περισπωμένη;

Ἡ κορυφαία ἐθνική προσφορά τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου πιστεύω ὅτι εἶναι ἡ συγγραφή τοῦ Νέου Μαρτυρολογίου. Πρόκειται γιά ἕνα βιβλίο, τό ὁποῖο περιλαμβάνει τό συναξάρι (βίο και μαρτύριο) 87 ἀγωνιστικῶν μορφῶν πού προτίμησαν νά θυσιασθοῦν παρά νά ἀλλαξοπιστήσουν. Αὐτοί εἶναι οἱ Νεομάρτυρες, οἱ πρῶτοι ἀντιστασιακοί τῆς δουλείας. Παράλληλα μέ τό Κρυφό Σχολειό καί τούς κλεφταρματολούς, οἱ ταπεινοί αὐτοί ἀγωνιστές τῆς Πίστεως καί τοῦ Γένους, μέ τήν προσευχή τους καί τήν Ὁμολογία τους «εἶμαι Χριστιανός, δέν τουρκεύω» ἄνοιξαν τόν δρόμο γιά τή λευτεριά, στερέωσαν τήν ἑλληνορθόδοξη συνείδηση, ἔδωσαν μαρτυρία Χριστοῦ καί Ἑλλάδος, τόνωσαν τό φρόνημα τῶν ἀδελφῶν τους, μείωσαν καί περιόρισαν τούς ἐξισλαμισμούς. Μέ τό βιβλίο του αὐτό, τό ὁποῖο φέρει ἡμερομηνία 1794, ἀλλά ἐτυπώθη στήν Βενετία τό 1799, ὁ Ἅγιος Νικόδημος τολμᾶ κάτω ἀπό τή μύτη τοῦ κατακτητῆ νά δώσει μήνυμα ἀντιστάσεως, νά καλλιεργήσει ἐλπίδα Ἀναστάσεως ψυχικῆς καί ἐθνικῆς, νά προτείνει καί σέ ἄλλους νά μιμηθοῦν τούς Νεομάρτυρες.

ΠΕΙΡΑΪΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ Ιανουαρίου 2021

104 Τούρκοι απόστρατοι Ναύαρχοι καταγγέλλουν τον Ερντογάν ότι με την κατασκευή του Καναλιού της Κωνσταντινούπολης μήκους 45 χιλομέτρων, σκοπεύει να αποδεσμευθεί από τη Συνθήκη του Μοντραί του 1936. Ο Τούρκος Πρόεδρος τους κατηγορεί για απόπειρα πραξικοπήματος και συλλαμβάνει αρκετούς, ενώ δηλώνει ότι παραμένει πιστός στη Σύμβαση του Μοντραί. Τι σημαίνουν για την Ελλάδα όλα αυτά;

Πρώτον. Η Σύμβαση του Μοντραί κατήργησε  τα άρθρα της Σύμβασης της Λωζάννης περί αποστρατιωτικοποιημένων νησιών. Η Τουρκία με το Μοντραί απέκτησε δικαίωμα εξοπλισμού της Ίμβρου, της Τενέδου και των Λαγουσών νήσων. Επίσης η Ελλάδα απέκτησε το δικαίωμα να έχει στρατό στη Λήμνο και στη Σαμοθράκη. Ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών αποδέχθηκε τη στρατιωτικοποίηση των δύο νησιών μας, όταν μιλούσε στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση για την κύρωση της Σύμβασης. Σήμερα η Τουρκία λησμονεί αυτές τις δηλώσεις και θεωρεί παράνομη την αμυντική ενίσχυση της Λήμνου και της Σαμοθράκης. Αν αρχίσει η συζήτηση για απομάκρυνση της Τουρκίας από τις προβλέψεις του Μοντραί, τότε θα ενταθεί η τουρκική πίεση προς τη χώρα μας ώστε να απομακρυνθεί ο στρατός από τα δύο νησιά.

Δεύτερον. Όπως εξηγεί ο Καθηγητής (και νυν υφυπουργός) Άγγελος Συρίγος στο βιβλίο του: Ελληνοτουρκικές Σχέσεις, με τη Σύμβαση του Μοντραί η Τουρκία ελέγχει τη διάβαση ξένων πλοίων από τα στενά του Βοσπόρου, αλλά η Σύμβαση θεσπίζει ευνοϊκή μεταχείριση των Παρευξείνιων χωρών. Αν τώρα υποθέσουμε ότι η Τουρκία κατασκευάσει το Κανάλι της Κωνσταντινούπολης και αναγγείλει την προσωρινή παύση λειτουργίας του Βοσπόρου π.χ. για περιβαλλοντικούς λόγους (ή ό,τι άλλο τέχνασμα σκεφθεί) τότε ακυρώνονται τα προνόμια των χωρών που έχουν παράλια στον Εύξεινο. Όλοι θα ζητούν την τουρκική άδεια  και θα καταβάλλουν το σχετικό αντίτιμο για να περνούν από το νέο Κανάλι.

Τρίτον. Ο Συρίγος θυμίζει ότι τα πολεμικά πλοία μπορούν να περνούν ελεύθερα από τον Βόσπορο μόνον αν είναι μικρά ή ελαφρώς εξοπλισμένα. Για τα βαρειά πολεμικά της πρώην ΕΣΣΔ και τώρα της Ρωσίας η Τουρκία κάνει εξυπηρετήσεις κατά καιρούς αναλόγως των συμφερόντων της. Πχ το καλοκαίρι του 1976 με την όξυνση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις η Τουρκία επέτρεψε τη διέλευση του σοβιετικού αεροπλανοφόρου «Κίεβ» κατά παράβαση της Συμβάσεως του Μοντραί ως προς το εκτόπισμα. Αν κλείσει ο Βόσπορος (βλέπε ατύχημα τύπου Evergiven στο Σουέζ) τότε όλα τα πλοία θα εξαρτώνται από την τουρκική άδεια για να περάσουν από το κανάλι της Κωνσταντινούπολης. Και η γείτων χώρα θα είναι σε θέση να παίζει με τις Υπερδυνάμεις. Θα μπορούσε π.χ. να πουλήσει εκδούλευση στο ΝΑΤΟ και στις ΗΠΑ ότι θα είναι αυστηρή με τα ρωσικά πολεμικά και έτσι να αναβαθμίσει τη γεωπολιτική θέση της. Ακόμη θα μπορούσε να παίξει και το αντίθετο παιχνίδι για να εκβιάσει τις ΗΠΑ.

Τέταρτον. Η Ελλάδα προσπαθεί να καταστήσει ενεργειακό κόμβο την Αλεξανδρούπολη ώστε να θωρακίσει τη Θράκη. Αν το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης γίνει απαραίτητο για τη τροφοδοσία  ΗΠΑ και Ευρώπης σε φυσικό αέριο, δύσκολα θα επιτεθεί ο οποιοσδήποτε. Δεν αποκλείεται μία από τις στοχεύσεις του Ερντογάν, μέσω του υπερφιλόδοξου καναλιού της Κωνσταντινούπολης, να είναι η προβολή της Τουρκίας ως σημαντικότερου ενεργειακού κόμβου.

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 10.4.2021

Πηγή φωτογραφίας: Murat Tueremis /laif.

Την 1^η Απριλίου η Κύπρος εορτάζει την επέτειο του απελευθερωτικού αγώνα του 1955- 1959 με στόχο την Αυτοδιάθεση, δηλαδή την Ένωση με την Ελλάδα. Ο αγώνας  κατά της Βρετανικής αποικιοκρατίας  ήταν η συνέχεια της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821 και ανέδειξε ήρωες και Εθνομάρτυρες, τους οποίους πρέπει να προβάλλουμε ως πρότυπα στη νεολαία μας. Δεν είναι  τυχαίο ότι ο Γρηγόρης Αυξεντίου, υπαρχηγός της Εθνικής Οργανώσεως Κυπρίων Αγωνιστών (ΕΟΚΑ), έπαιξε στο σχολείο τον ρόλο του Αρχιεπισκόπου Κυπριανού, ο οποίος θανατώθηκε μαρτυρικά στις 9 Ιουλίου 1821. Εξ άλλου πριν από τη θυσία του στη Μονή Μαχαιρά ο Αυξεντίου διάβαζε τα «Ματωμένα Ράσα», ένα βιβλίο  του Σπύρου Μελά για την Ελληνική Επανάσταση.

Την ημέρα της επετείου αυτής επέλεξε σκοπίμως η Τουρκική κρατική τηλεόραση για να αρχίσει τη προβολή μιας σειράς, η οποία θα παρουσιάσει την τουρκική προπαγάνδα για την ανταρσία των Τουρκοκυπρίων του 1963-64. Η ανταρσία κατέληξε στον βομβαρδισμό Ελληνοκυπρίων από τουρκικά αεροπλάνα και στη χάραξη της Πράσινης Γραμμής. Η σειρά θα παρουσιάζει ως αιτίους όλων των κακών τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, τον Στρατηγό Γρίβα- Διγενή και τους Ελληνοκυπρίους αγωνιστές. Είναι αξιοσημείωτο ότι η διαφημιστική προαναγγελία πλαισιώνεται από επαινετικά σχόλια του Τουρκοκυπρίου ψευδοπροέδρου Ερσίν Τατάρ. Τρεις εβδομάδες πριν απο την Πενταμερή για το Κυπριακό η προπαγάνδα του Ερντογάν αποφασίζει να καλλιεργήσει τον φανατισμό κατά των Ελλήνων.

Μία άλλη είδηση που διαβάζουμε στον Κυπριακό ιστότοπο sigmalive.com μάς διαφωτίζει για το εθνικιστικό και επεκτατικό περιεχόμενο των νέων σχολικών βιβλίων της Τουρκίας. Η προσπάθεια των Ελλήνων αναθεωρητών να αλλάξουν την Ιστορία μας «για να βελτιώσουμε τις ελληνοτουρκικές σχέσεις» αποθράσυνε τη γείτονα χώρα. Ο δημοσιογράφος Μάρκος Πούλαδος αποκαλύπτει ότι, με εντολή του Ερντογάν, μετά το 2016 τα σχολικά εγχειρίδια έγιναν φορείς του νέου Οθωμανισμού με κύριο στόχο την Ελλάδα.

Το  εγχειρίδιο με τίτλο «Σύγχρονη Τουρκική και Παγκόσμια Ιστορία» εστιάζει σε μειονότητες που αποκαλεί «τουρκικές» όπως στην Ελλάδα και τη Βουλγαρία. Συγκεκριμένα, η κατάσταση των Μουσουλμάνων στην περιοχή της Δυτικής Θράκης  βρίσκεται στο μικροσκόπιο. Εδώ το κείμενο δίνει μία παραληρηματική αφήγηση της περιόδου 1960-80 και επικρίνει   την Ελλάδα ότι αφαίρεσε την ιθαγένεια  Ελλήνων υπηκόων, οι οποίοι δηλώνουν ότι έχουν τουρκική καταγωγή. Η Αθήνα κατηγορείται ότι επέβαλε αυθαίρετες απαγορεύσεις στην ίδια ομάδα, χωρίς να τους επιτρέπει αγορά ή ενοικίαση ακινήτων. Η Ελλάδα καταγγέλλεται επίσης στο σχολικό βιβλίο για  εχθρότητα προς την τουρκική γλώσσα και για την δήθεν πολιορκία σε μειονοτικά χωριά. Παρ’ όλα αυτά, αξίζει να σημειωθεί ότι το πογκρόμ της 6ης Σεπτεμβρίου 1955 κατά της ελληνικής μειονότητας στην Τουρκία αγνοείται.

Το βιβλίο Γεωγραφίας του 2019 ενημερώνει τους μαθητές για την «Τουρκική λεκάνη πολιτισμού»  [Türk Kültürü Havzası]. Ο τουρκικός πολιτισμός περιγράφεται ως «θάλασσα πολιτισμού» [kültür denizi] που εκτείνεται από την Κεντρική Ασία,  την Αφρική και τα Βαλκάνια, αποτελώντας μια σύνθεση της ζώνης επιρροής του παντουρκισμού και της οθωμανικής κληρονομιάς.

Το νέο πρόγραμμα σπουδών αποδίδει επίσης ιδιαίτερη έμφαση στην κυριαρχία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας επί 5 αιώνες στα Βαλκάνια, με σκοπό την ανάδειξη  της οθωμανικής επιρροής στην περιοχή.

Ας θωρακίσουμε το μέτωπο του Ελληνισμού: Θράκη- Αιγαίο- Κύπρος.

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 3.4.2021

πηγή φωτογραφίας: https://www.aa.com.tr/tr

Το 1821 αντιμετωπίσαμε με επιτυχία την Οθωμανική Αυτοκρατορία και κατορθώσαμε να ελευθερώσουμε ένα τμήμα του Ελληνισμού. Το έθνος που προϋπήρχε επί αιώνες δημιούργησε κράτος. Και το μικρό  κράτος έγινε το εφαλτήριο για την απελευθέρωση περισσοτέρων εδαφών με ελληνικούς πληθυσμούς.

Ο εορτασμός των 200 ετών από την έναρξη της Ελληνικής Επαναστάσεως μας βρίσκει αντιμέτωπους με τον ίδιο αντίπαλο. Τα πρόσωπα, τα μέσα, οι συνθήκες διαφέρουν, αλλά η κοσμοθεωρία είναι παρεμφερής. Ο Ερντογάν από την πρώτη ημέρα της ανόδου  στην εξουσία εφαρμόζει πιστά και σταθερά το δόγμα του νέου Οθωμανισμού. Δεν είναι τυχαίο ότι όποτε επισκέπτεται βαλκανικές χώρες αναφέρεται στο οθωμανικό παρελθόν τους. Όταν προ 13 ετών επισκέφθηκε το Σαράγεβο της Βοσνίας είπε χαρακτηριστικά ότι το όνομα είναι Σαράι- Μπόσνα, δηλαδή το Οθωμανικό ανάκτορο της Βοσνίας. Με την ίδια λογική παρεμβαίνει δυναμικά στην Αλβανία και εκπαιδεύει τον στρατό των Σκοπίων, ενώ έχει ανοίξει στρατιωτικά μέτωπα στη Συρία, στη Λιβύη, στον Καύκασο και αλλού.

Η χειρότερη συνταγή για την αντιμετώπιση του νέου Οθωμανισμού είναι η τακτική του κατευνασμού. Αν εμείς υποχωρούμε  στο όνομα των σχέσεων καλής γειτονίας το θηρίο δεν εξημερώνεται, αλλά αποθρασύνεται. Από τη δεκαετία του 1990 έχει ξεκινήσει μία προσπάθεια εξωραϊσμού της Τουρκοκρατίας, με την αφελή δικαιολογία «να βελτιώσουμε τις ελληνοτουρκικές σχέσεις». Συγκροτήθηκαν επιτροπές ιστορικών από τις δύο χώρες για την αλλαγή των σχολικών βιβλίων, καλλιεργήθηκε η εντύπωση ότι τα δικά μας βιβλία είναι εθνικιστικά, απαλείφθηκαν οι μάρτυρες της Πίστεως και της Πατρίδος και φτάσαμε στο σημείο να αποκαλείται «συνωστισμός»  η γενοκτονία του Ελληνισμού της Ανατολής.

Μία μειοψηφία μελετητών της Ιστορίας προσπαθεί να μας πείσει ότι περνούσαν καλά οι πρόγονοί μας επί Τουρκοκρατίας. Μάλιστα δεν θέλουν να μιλούμε για Τουρκοκρατία, αλλά για Οθωμανική διοίκηση, στην οποία υπήρχε ….αρμονική συνύπαρξη θρησκευτικών κοινοτήτων. Όμως οι ιστορικές πηγές βοούν για τα μαρτύρια και τους εξευτελισμούς που υπέστησαν οι Ορθόδοξοι Έλληνες. Σε τελευταία ανάλυση, αν περνούσαν καλά οι πρόγονοί μας, γιατί οργάνωσαν δεκάδες επαναστατικά κινήματα ήδη από την πρώτη δεκαετία μετά την Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως;

Μένω λίγο περισσότερο στο όρο Τουρκοκρατία, ο οποίος ενοχλεί. Ιστορικά είναι σωστός. Τον 16ο αιώνα ο Γερμανός φιλέλληνας Μαρτίνος Κρούσιος εξέδωσε την αλληλογραφία του με Έλληνες φίλους του υπό τον τίτλο: TURCOGRAECIA, δηλαδή Τουρκοκρατούμενη Ελλάς. Ο Κρούσιος και γενικότερα οι Δυτικοί Ευρωπαίοι ήξεραν  καλά ότι από τους Τούρκους ταλαιπωρούμαστε. Και τα δημοτικά τραγούδια την αντίθεση των Ελλήνων στην τουρκική σκλαβιά εκφράζουν. Άλλωστε η Οθωμανική Αυτοκρατορία ακόμη και σε διπλωματικά έγγραφα αναφέρεται ως Τουρκία. Το Πρωτόκολλο του Λονδίνου του 1830 για την ανεξαρτησία της Ελλάδος προβλέπει την κατάπαυση των συγκρούσεων μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων. Ορθώς, λοιπόν, κάνουμε λόγο για Τουρκοκρατία έστω κι αν ενοχλούνται οι αναθεωρητές.

Η λογική των εξωραϊστών είναι: Αφού ήταν ανεκτικοί οι Οθωμανοί, άρα και οι νέοι Οθωμανοί είναι φίλοι μας. Και η προέκταση της σκέψης: Ας κάνουμε υποχωρήσεις στην Κύπρο και στο Αιγαίο. Πρόκειται για εσφαλμένη προσέγγιση, η οποία άνοιξε περισσότερο την όρεξη του Ερντογάν.

Ας μην σβήσουμε από τα βιβλία τους Νεομάρτυρες και τους Εθνομάρτυρες. Σ’ αυτούς οφείλουμε την Ελευθερία μας!

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 27.3.2021