Kωνσταντίνος Χολέβας

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Στις 25 Ιουνίου διεξάγονται οι βουλευτικές εκλογές στην Αλβανία. Δυστυχώς δεν θα υπάρξει αυτόνομη πολιτική εκπροσώπηση της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας. Το Κόμμα της Ένωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΚΕΑΔ) εντάχθηκε στο κεντροδεξιό Δημοκρατικό Κόμμα και ελπίζει να εκλέξει στον Αυλώνα τον Ευάγγελο Ντούλε, ενώ το Κόμμα ΜΕΓΚΑ θα αναζητήσει την πιθανότητα εκλογής στελεχών του μέσα από το Σοσιαλιστικό Κόμμα του Έντι Ράμα. Ένας άλλος συνήθης εκπρόσωπος των Βορειοηπειρωτών, ο Βαγγέλης Τάβος, αναμένεται να εκλεγεί με το κεντρώο κόμμα του Ιλίρ Μέτα.

Η Δημοκρατική Ένωση της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας, η γνωστή μας ΟΜΟΝΟΙΑ, ιδρύθηκε τον Ιανουάριο του 1991 και αμέσως κατόρθωσε να εκλέξει 5 βουλευτές στις εκλογές της ίδιας χρονιάς. Όταν απαγορεύθηκε η ίδρυση κομμάτων με βάση μία εθνική ομάδα, η ΟΜΟΝΟΙΑ δημιούργησε και στήριξε το προαναφερθέν ΚΕΑΔ, το οποίο μπόρεσε τότε να εκφράσει τους Έλληνες αλλά και άλλους Χριστιανούς της Αλβανίας, όπως  οι Σερβο-μαυροβούνιοι της Σκόδρας. Το ΚΕΑΔ εξέλεξε 2 βουλευτές το 1992 και μετά τα επεισόδια των «πυραμίδων» και την ανατροπή του Μπερίσα έφτασε να έχει εκπροσώπηση με 3 βουλευτές.

Η ΟΜΟΝΟΙΑ με απογραφή που διεξήγαγε η ίδια το 2012 –διότι θεώρησε  μη αντικειμενική την αλβανική απογραφή- κατέγραψε 286.000  υπηκόους Αλβανίας, οι οποίοι δηλώνουν ότι έχουν ελληνική εθνική καταγωγή. Εξ αυτών οι μισοί παραμένουν εντός Αλβανίας και οι άλλοι μισοί διαμένουν εκτός. Όσοι κατοικούν στην Ελλάδα μετακινούνται για να ψηφίσουν στις εκλογές. Δεδομένου ότι ο συνολικός πληθυσμός της Αλβανίας είναι 2,9 εκατομμύρια, οι Έλληνες αποτελούν περίπου το 10% του πληθυσμού. Αν ήσαν ενωμένοι θα μπορούσαν να έχουν μία δυνατή φωνή με δικό τους κόμμα στο αλβανικό κοινοβούλιο. Θα μπορούσαν ακόμη και να επηρεάζουν τον σχηματισμό κυβερνήσεως, όπως έκανε επί δεκαετίες η μουσουλμανική μειονότητα στη Βουλγαρία. Οι Μουσουλμάνοι της Βουλγαρίας αποτελούν το 8% του συνολικού πληθυσμού και το κόμμα τους, το Κίνημα Δικαιωμάτων και Ελευθεριών, υπήρξε πολλές φορές ο ρυθμιστής της πολιτικής ζωής στη γείτονα χώρα.

Υπό μορφήν πολιτικού μνημοσύνου του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη κρίνω σκόπιμο να θυμίσω την πρότασή του για μία μορφή Αυτονομίας της Βορείου Ηπείρου:  «Η Ελληνική κυβέρνηση δεν θα δεχθεί να ισχύσουν για την Ελληνική μειονότητα που ζει στην Αλβανία, άλλα μέτρα από εκείνα που θα ισχύσουν για τις αλβανικές κοινότητες εκτός Αλβανίας. Η κυβέρνηση της Ελλάδας απαιτεί τα ίδια δικαιώματα που ζητεί η αλβανική κυβέρνηση για τις αλβανικές κοινότητες στην τέως Γιουγκοσλαβία».  (Δηλώσεις του πρωθυπουργού της Ελλάδας Κ. Μητσοτάκη στις 14-07-93).

Ως απάντηση στις προκλήσεις των Τσάμηδων και του Έντι Ράμα μήπως πρέπει να επαναφέρουμε το αίτημα της Αυτονομίας της Βορείου Ηπείρου εντός της αλβανικής επικράτειας;

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 11.6.2017

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Στις 24 Μαΐου οι Σλαβικοί λαοί, επηρεασμένοι από το παλαιό ημερολόγιο, τιμούν τη μνήμη των Θεσσαλονικέων αδελφών Κυρίλλου και Μεθοδίου. Οι Έλληνες Ορθόδοξοι τους τιμούμε στις 11 Μαΐου. Φέτος στις 24 Μαΐου δόθηκε η αφορμή για την ψύχρανση των σχέσεων της Βουλγαρίας με τα Σκόπια και –αυτό είναι το πιο ενδιαφέρον-με τη Ρωσία. Ο Ρώσος Πρόεδρος Πούτιν υποδέχθηκε τον Πρόεδρο της ΠΓΔΜ Γκεόργκι Ιβάνοφ και τού δήλωσε ότι η σλαβική γραφή ήλθε στη Ρωσία από τη μακεδονική γη.

Δεν γνωρίζω τί ακριβώς εννοούσε ο Βλαντιμίρ Πούτιν, αλλά η διπλωματική έκφρασή του περί μακεδονικής γης, όταν λέγεται ως προσφώνηση προς τον Πρόεδρο των Σκοπίων, προκαλεί ερωτηματικά. Εκείνοι πάντως που αντέδρασαν ποικιλοτρόπως είναι οι Βούλγαροι, οι οποίοι χαρακτηρίζουν τους δύο Βυζαντινούς ιεραποστόλους «Βουλγάρους».

Το βουλγαρικό κρατικό ραδιόφωνο μετέδωσε ότι η δήλωση του Πούτιν ίσως έχει σκοπό την πρόκληση διεθνούς σκανδάλου. Ο Πρωθυπουργός Μπόικο Μπορίσοφ τόνισε ότι μία τέτοια δήλωση, που έγινε τη συγκεκριμένη ημέρα, προκαλεί έντονες αντιδράσεις στη Βουλγαρία.

Από γεωπολιτικής πλευράς η πιθανή ερμηνεία είναι ότι η Ρωσία βλέπει την αμερικανική και ευρωπαϊκή στήριξη προς την ισχυρή παρουσία των Αλβανών στην κυβέρνηση των Σκοπίων και για εξισορρόπηση αποφασίζει να στηρίξει το εθνικιστικό ΒΜΡΟ των Ιβάνοφ και Γκρούεφσκι.

Ενώ οι γείτονες αμφισβητούν την  ελληνική καταγωγή των δύο Θεσσαλονικέων αδελφών, το ελληνικό Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής έχει δώσει οδηγία να μην διδάσκεται στη Β’ Λυκείου το σχετικό κεφάλαιο! Γι’ αυτό καταφεύγω στη σοφία του Καθηγητού της Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ κ. Μιχαήλ Τρίτου, ο οποίος αποδεικνύει με επιχειρήματα την καταγωγή των Αγίων. (Από το Περιοδικό ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΑΝΩΡ, Μαΐου 2010):

«1. Καμιά ιστορική πηγή δεν μαρτυρεί άμεσα ή έμμεσα ότι οι δύο αδελφοί είχαν σλαβική καταγωγή. Αντίθετοι οι πηγές της εποχής τούς διαστέλλουν από τους Σλάβους.

2. Οι δύο αδελφοί δεν ήταν οι μόνοι πού γνώριζαν σλαβικά στο Βυζάντιο. Όπως παρατηρεί ο αείμνηστος καθηγητής Παν. Χρήστου, αν ο τόπος αποστολής τους ήταν δείγμα καταγωγής, τότε θα έπρεπε να ήταν και Άραβες, αφού ό Κύριλλος είχε αποσταλεί και στο χαλιφάτο, ή και Χάζαροι, γιατί και οι δύο τους εργάσθηκαν μεταξύ των Χαζάρων.

3. Ο Κύριλλος στο διάλογο του με τους μωαμεθανούς υπογραμμίζει ότι «εξ ημών προήλθον πάσαι αι επιστήμαι» και εννοεί φυσικά τους βυζαντινούς και τη βυζαντινή ελληνική παιδεία. Βλέπουμε δηλ. ότι έχει συνείδηση πώς ανήκει στη βυζαντινή κοινωνία και έχει επίγνωση του υψηλού πολιτιστικού επιπέδου της πατρίδος του.

4. Ο Αρχιεπίσκοπος Σάλτσμπουργκ Αλβίνος, σύγχρονος του Μεθοδίου, σε επιστολή του στον Πάπα Ιωάννη Η’ ονομάζει τον Μεθόδιο Έλληνα: «Graecus Methodius nomine».»

Κύριλλος και Μεθόδιος: Οικουμενικοί αλλά και Έλληνες!

Άρθρο στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, Σάββατο 3 – Κυριακή 4/6/2017

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Ο Δημήτριος Παπάζης, Αναπληρωτής Καθηγητής στην Ανωτάτη Εκκλησιαστική Ακαδημία Θεσσαλονίκης, συνέγραψε μία εμπεριστατωμένη, γλαφυρή και διαφωτιστική μελέτη για τον Εθνομάρτυρα Επίσκοπο Λαρίσης- Τρίκκης Διονύσιο, τον οποίο οι θαυμαστές του ονόμαζαν Φιλόσοφο και οι επικριτές του «Σκυλόσοφο». Το βιβλίο εξεδόθη το 2016 από την Ιερά Μητρόπολη Λαρίσης και Τυρνάβου. Αποτελείται από 490 σελίδες και εντυπωσιάζει για την πλούσια βιβλιογραφία και τις 1383 υποσημειώσεις. Το βιβλίο προλογίζει ο Σεβ. Μητροπολίτης Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Ιγνάτιος.

Ο Διονύσιος γενννήθηκε μάλλον το 1541 στην Ήπειρο (Παραμυθιά;) και θανατώθηκε μαρτυρικά από τυς Τούρκους το 1611 μετά από την αποτυχία της δεύτερης εξεγέρσεώς του. Έλαβε σημαντική παιδεία στην Ιταλία και στην Κωνσταντινούπολη, γι’ αυτό ονομάστηκε και Φιλόσοφος. Το χλευαστικό προσωνύμιο «Σκυλόσοφος». με το οποίο κατεγράφη στην ιστορική μνήμη, τού το απέδωσαν οι κατήγοροί του. Θεωρήθηκε υπαίτιος για δύο αποτυχημένες εξεγέρσεις των Ελλήνων κατά των Οθωμανών και για τη συνεπακόλουθη σκληρή τιμωρία, την οποία επέβαλαν οι κατακτητές στους Έλληνες.

Ο Διονύσιος εξελέγη Επίσκοπος Λαρίσης το 1593, αλλά μετέφερε επί ένα διάστημα την έδρα του στα Τρίκαλα. Γι’ αυτό προσέθεσε στον τίτλο του και τον όρο «Τρίκκης». Διατηρούσε επαφή με το Οικουμενικό Πατριαρχείο ακόμη και μετά την πρώτη εξέγερσή του, η οποία εκδηλώθηκε τον Νοέμβριο του 1600 στη Θεσσαλία. Ο Πατριάρχης Νεόφυτος Β΄ έστελνε επιστολές στους ηγεμόνες της Δύσεως περί το έτος 1607 καλώντας τους να βοηθήσουν την επανάσταση των Ελλήνων για την απελευθέρωσή τους. Μάλιστα επεκαλείτο το επιχείρημα ότι οι Δυτικοί οφείλουν στον Μέγα Κωνσταντίνο τον εκχριστιανισμό των ειδωλολατρών, άρα πρέπει τώρα να βοηθήσουν το Χριστιανικό Γένος των Ελλήνων, που είναι οι πνευματικοί κληρονόμοι του Μεγάλου Κωνσταντίνου.

Στο βιβλίο του κ. Παπάζη δημοσιεύονται πολλές επιστολές Πατριαρχών και Επισκόπων της περιόδου 1600- 1611, με τις οποίες καλούνται οι ηγεμόνες των Δυτικών κρατών (Ισπανίας, Αυστρίας, Ιταλικών κρατιδίων κ.α) να υποστηρίξουν εμπράκτως μία μεγάλη ελληνική εξέγερση κατά των Οθωμανών. Τούτο αποδεικνύει πόσο λάθος έχουν οι μαρξιστές και αποδομητές ιστορικοί, οι οποίο αρνούνται τη συμμετοχή του «ανωτέρου κλήρου» στις εξεγέρσεις των υποδούλων. Άλλωστε μετά την πρώτη εξέγερση του Διονυσίου το 1600 το επιφανέστερο θύμα υπήρξε ο Επίσκοπος Φαναρίου της Θεσσαλίας Σεραφείμ ο Νεομάρτυς. Θανατώθηκε αρνούμενος να εξισλαμισθεί. Τον κατηγόρησαν ως συνδιοργανωτή και συνένοχο μαζί με τον Διονύσιο, ο οποίος όμως διέφυγε.

Κατά την περίοδο 1601-1611 ο Διονύσιος έζησε διωκόμενος και κρυπτόμενος είτε στη Δύση είτε σε μοναστήρια της Ηπείρου. Θεωρείται πιθανότατο ότι για να εξασφαλίσει τη βοήθεια του Πάπα υπέγραψε ομολογία πίστεως προς το Ρωμαιοκαθολικό δόγμα. Παρά τη σοβαρωτάτη αυτή παραχώρηση στραιωτική βοήθεια από τη Δύση δεν ήλθε. Τον Σεπτέμβριο του 1611 ο Διονύσιος οδήγησε ένα κακώς εξοπλισμένο πλήθος Ελλήνων κατά των Τούρκων που κατείχαν τα Ιωάννινα. Μετά από μία πρόσκαιρη υποχώρηση οι Τούρκοι ανασυντάχθηκαν και κατέσφαξαν τους οπαδούς του Επισκόπου Διονυσίου. Ο ίδιος κρύφτηκε σε μία σπηλιά κοντά στη λίμνη των Ιωαννίνων. Τελικά εντοπίσθηκε ή καταδόθηκε και τον έγδαραν ζωντανό. Το δέρμα του εστάλη ως λάφυρο στον Σουλτάνο, στην Κωνσταντινούπολη.

Οι συνέπειες της ατυχούς εξεγέρσεως υπήρξαν τραγικές για τον Ελληνισμό. Θανατώσεις, βσανιστήρια, εξισλαμισμοί, εκτοπίσεις. Η περιοχή Ιωαννίνων και Θεσπρωτίας πλήρωσε το βαρύτερο τίμημα. Θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι τότε εξισλαμίσθηκαν για να σώσουν τη ζωή τους πολλοί Χριστιανοί της Θεσπρωτίας, οι οποίοι ονομάσθηκαν Τσάμηδες από το όνομα του ποταμού Θυάμιδος (Καλαμά). Οι απόγονοί τους το 1941-44 συνεργάσθηκαν με τους Ιταλούς και Γερμνούς κατακτητές εις βάρος των Ελλήνων της Θεσπρωτίας.

Στα κείμενα του 17^ου αιώνος, τα οποία παραθέτει ο κ. Παπάζης, φαίνεται σαφώς η διαμορφωμένη εθνική συνείδηση των υποδούλων. Δηλώνουν ότι ανήκουν στο Γένος των Ελλήνων και πολλές φορές χρησιμοποιούν τον όρο « Έθνος». Τα υπομνήματα του Διονυσίου προς τους Δυτικούς υπογράφονται εκ μέρους των «Χριστιανών της Ελλάδος». Αυτά τα στοιχεία διαψεύδουν τους αρνητές της συνέχειας του Ελληνισμού, οι οποίοι προσπαθούν να μάς πείσουν ότι οι υπόδουλοι δεν είχαν εθνική συνείδηση και ότι δήθεν ήλθε ο Ευρωπαϊκός Διαφωτισμός του 18^ου αιώνος να μας θυμίσει ότι είμαστε Έλληνες. Οι εξεγέρσεις του Διονυσίου το 1600 και το 1611 καταδεικνύουν ότι υπήρχε ζώσα εθνική συνείδηση στους Έλληνες επί Τουρκοκρατίας και ότι ο πόθος για την Ελευθερία παρέμενε άσβεστος.

Κλείνω με μία καίρια επισήμανση του συγγραφέως: «Στο ερώτημα εάν ο Διονύσιος υπήρξε μάρτυρας του έθνους ή νεομάρτυρας, με συγκεκριμένα επιχειρήματα, όπως α) την αξιολόγηση του τρόπου δράσης του κατά τον οποίο i) φέρεται, όταν επισκέφτηκε τον πάπα για την εξασφάλιση της βοήθειάς του, να δήλωσε ομολογία πίστεως στη Καθολική Εκκλησία, ii) επανειλημμένως προσπάθησε να σώσει τη ζωή του (την πρώτη φορά δραπέτευσε και τη δεύυερη διέφυγε και κρύφτηκε για να αποφύγει τη σύλληψη) και β) την κρίση των τελευταίων στιγμών του μαρτυρίου (δεν αναφέρεται πως του ζητήθηκε να αρνηθεί την πίστη του), καταδεικνύεται ότι εικασίες απορρέουσες από ευσεβή πόθο και από ανεπιβεβαίωτες προφορικές παραδόσεις δεν αρκούν για να αιτιολογήσουν την ένταξη ενός μάρτυρα στο τοπικό Αγιολόγιο της Εκκλησίας».

Ο κ. Παπάζης είναι αξιέπαινος για την έρευνά του και για τη χρήση του παραδοσιακού τονισμού.

Άρθρο στην ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΛΗΘΕΙΑ, Τετάρτη 31.5.2017

Ο δικέφαλος Αετός στον Άγιο Δημήτριο του Μυστρά

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Στις 29 Μαΐου τιμούμε όλους όσοι  έπεσαν υπέρ Πίστεως και Πατρίδος στα τείχη της Βασιλεύουσας το 1453. Παραλλήλως διδασκόμαστε ότι παρά την Οθωμανική καταπίεση ο Ελληνισμός επιβίωσε χάρις στην Εκκλησία του και στο όραμα της Μεγάλης Ιδέας. Θυμίζω τί απαντά ο Θ. Κολοκοτρώνης στον Άγγλο Ναύαρχο Χάμιλτον.

«Η επανάστασις η εδική μας δεν ομοιάζει με καμμιάν απ’ όσαις γίνονται την σήμερον εις την Ευρώπην. Της Ευρώπης αι επαναστάσεις εναντίον της διοικήσεώς των είναι εμφύλιος πόλεμος. Ο εδικός μας πόλεμος ήτον ο πλέον δίκαιος, ήτον έθνος με άλλο έθνος, ήτον με ένα λαόν όπου ποτέ δεν ηθέλησε να αναγνωρισθή ως τοιούτος, ούτε να ορκισθή παρά μόνον ό,τι έκαμνεν η βία. Ούτε ο Σουλτάνος ηθέλησε να θεωρήσει τον Ελληνικόν λαόν ως λαόν, αλλ΄ ως σκλάβους. Μίαν φοράν όταν επήραμεν το Ναύπλιον ήλθε ο Άμιλτον να με ιδή. Μου είπε ότι πρέπει οι Έλληνες να ζητήσουν συμβιβασμόν, και η Αγγλία να μεσιτεύση. Εγώ τού αποκρίθηκα, ότι αυτό δεν γίνεται ποτέ, ελευθερία ή θάνατος. Εμείς Καπετάν Άμιλτον ποτέ συμβιβασμόν δεν εκάμαμεν με τους Τούρκους. Άλλους έκοψε, άλλους σκλάβωσε με το σπαθί και άλλοι, καθώς εμείς, εζούσαμεν ελεύθεροι από γεννεά εις γεννεά. Ο βασιλεύς μας εσκοτώθη, καμμία συνθήκη δεν έκαμε. Η φρουρά του είχε παντοτεινό πόλεμον με τους Τούρκους και δύο φρούρια ήτον πάντοτε ανυπότακτα. – Με είπε, ποία είναι η βασιλική φρουρά του, ποία είναι τα φρούρια.- Η φρουρά του Βασιλέως μας είναι οι λεγόμενοι Κλέφται, τα φρούρια η Μάνη και το Σούλι και τα βουνά. Έτζι δεν με ωμίλησε πλέον».

Ο Θ. Κολοκοτρώνης, λοιπόν, ένας εκ των πρωτεργατών της Ελληνικής Επαναστάσεως, αποσαφηνίζει ότι το 1821 ήταν εθνική επανάσταση και δεν έχει ιδεολογική σχέση με τη Γαλλική Επανάσταση. Επί πλέον τα λόγια του Κολοκοτρώνη υπογραμμίζουν και τη σπουδαιότητα της Μεγάλης Ιδέας ως του πνευματικού και πολιτικού προσανατολισμού των Ελλήνων. Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος θεωρείται ακόμη (370 χρόνια μετά τη θυσία του) ως ο βασιλεύς των Ελλήνων, οι κλέφτες και οι αρματολοί συνεχίζουν την απροσκύνητη στάση του. Το Έθνος έχει συνείδηση συνέχειας, η απελευθέρωση της Κωνσταντινουπόλεως και των εδαφών της Ρωμανίας/Βυζαντινής Αυτοκρατορίας είναι το ιδανικό που τούς  ξεσηκώνει.

Για τη Μεγάλη Ιδέα γράφει ο Γεώργιος Γαζής, ο γραμματικός του Καραϊσκάκη: «Στις ψυχές όλων των απλών Χριστιανών, που ήταν υποτελείς στο κράτος της Τουρκίας εδώ και τέσσερις αιώνες… διαφυλασσόταν η ιδέα και η ελπίδα της απελευθέρωσης και ανάκτησης της βυζαντινής αυτοκρατορίας με το όνομα «ρωμαίικον»!

Η Ορθοδοξία και η πίστη στη διαχρονική συνέχεια του Έθνους ας γίνουν τα πνευματικά εφόδια για μία σύγχρονη πνευματική αναγέννηση.

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 24.5.2017

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Κατά την περίοδο διακυβερνήσεως της πατρίδας μας από την ομάδα Κ. Σημίτη – Γ. Παπανδρέου προβλήθηκε η άποψη ότι οι «ελληνοτουρκικές διαφορές» θα λυθούν αν ξαναγράψουμε τα σχολικά βιβλία σβήνοντας τα εγκλήματα των Οθωμανών και των Νεοτούρκων. Με αυτό το πνεύμα ο Γ. Παπανδρέου ως Υπουργός Εξωτερικών προχώρησε στην υπογραφή Πρωτοκόλλου Μορφωτικής Συνεργασίας με τον αείμνηστο συγχορευτή του Ισμαήλ Τζεμ.

Έτσι δημιουργήθηκαν μικτές ομάδες εργασίας από Έλληνες και Τούρκους Πανεπιστημιακούς με στόχο να ψαλιδιστούν σελίδες της Ιστορίας που αναφέρονται σε συγκρούσεις των δύο λαών. Από ελληνικής πλευράς είδαμε το πρώτο απτό αποτέλεσμα: Την Ιστορία της Στ΄ Δημοτικού της Μ. Ρεπούση με τον απαράδεκτο «συνωστισμό» στη Σμύρνη και με διάθεση εξωραϊσμού της Οθωμανικής τυρανίας. Από τουρκικής πλευράς ουδεμία υποχώρηση έγινε. Οι Τούρκοι – ασχέτως κυβερνήσεως ή ιδεολογίας- έχουν την απαίτηση εμείς να ξεχάσουμε τους ήρωες και τους μάρτυρες της εθνικής μας ελευθερίας. Εκείνοι δεν αλλάζουν ούτε μία τελεία από τη σχολική Ιστορία τους.

Την ίδια πρόθεση εξευμενισμού της Τουρκίας παρατηρεί κάθε προσεκτικός μελετητής στο Νέο Πρόγραμμα για τη διδασκαλία της Ιστορίας στην Υποχρεωτκή Εκπαίδευση. Πρόκειται για ένα κείμενο 50 σελίδων, το οποίο έχει αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής. Το κείμενο περιλμβάνει ένα θεωρητικό μέρος και ένα πρακτικό. Σταχυολογώ ορισμένα σημεία, τα οποία κρίνω ότι δεν οικοδομούν την εθνική ταυτότητα.

Οι συντάκτες της νέας προτάσεως θεωρούν αναγκαίο να απομακρυνθούμε από τη μελέτη των πολιτικών, στρατιωτικών και διπλωματικών γεγονότων και να διδάξουμε στα παιδιά κυρίως την κοινωνική και οικονομική ιστορία, την ιστορία του κλίματος και του περιβάλλοντος κ.λπ. Επίσης προτείνουν να μην δίδεται έμφαση στον ρόλο των προσωπικοτήτων, αλλά να δοθεί προτεραιότητα σε εναλλακτικές μορφές ιστορικής εκπαιδεύσεως. Πιστεύω ότι είναι τεράστιο λάθος να αποκόψουμε τους νέους μας από τα σπουδαία πολιτικά και πολεμικά γεγονότα που διαμόρφωσαν την πορεία, την ταυτότητα και τον χάρτη της Ελλάδος και της Ευρώπης. Αυτός ο λαός αντιμετώπισε κατακτήσεις και επιδρομές, αλλά αντιστάθηκε και επιβίωσε. Η υποβάθμιση των Περσικών Πολέμων ή των μαχών της Ελληνικής Επαναστάσεως τί ανθρώπους θα διαμορφώσει; Μαχητικούς και φιλελεύθερους ή ηττοπαθείς και έτοιμους να υποταγούν σε κάθε μορφή υποδουλώσεως;

Εξ άλλου την Ιστορία δεν διαμορφώνουν οι ακαθοδήγητες μάζες, αλλά τα έθνη που έχουν ηγέτες με γνώση και αποφασιστικότητα. Η υποτίμηση των προσωπικοτήτων είναι παιδαγωγικώς εσφαλμένη, δότι στερεί από τα παιδιά μας τα πρότυπα που χρειάζονται. Δηλαδή μορφές ανδρών και γυναικών που διακρίθηκαν σε πολεμικά ή ειρηνικά πεδία.

Διαφωνώ ριζικά με μία ακόμη θεωρητική τοποθέτηση του κειμένου. Οι συντάκτες ορίζουν ως αξιακή παραδοχή ότι «η διαφορετικότητα πρέπει να προστατεύεται και να προωθείται». Να προστατεύεται σε μία δημοκρατική χώρα, βεβαίως. Αλλά να προωθείται και να προβάλλεται εις βάρος της εθνικής ταυτότητος, όχι! Άλλωστε το Σύνταγμά μας ορίζει, στο άρθρο 16, παρ. 2, ως σκοπό της Παιδείας την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνειδήσεως. Πρόθεση των συντακτών του Νέου Προγράματος δεν είναι η καλλιέργεια εθνικής συνειδήσεως. Ο συντονιστής του Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία Αντώνης Λιάκος (διορισμένος από τον Αλέξη Τσίπρα) έχει δηλώσει ότι δεν τον ενδιαφέρει η εθνική συνείδηση, αλλά μόνον η «ιστορική συνείδηση».

Στη γραμμή Ρεπούση κινούνται ορισμένες ενότητες του ειδικού μέρους της προτάσεως. Π.χ. στη Γ΄ Γυμνασίου δεν προβλέπεται ειδικό κεφάλαιο για τα δεινά του Ελληνισμού επί Τουρκοκρατίας ούτε καταγράφονται οι πνευματικές δυνάμεις, οι οποίες χάρισαν την αγωνιστικότητα και την απελευθέρωση στο Έθνος μας. Στους φακέλλους εργασίας της ίδιας τάξης η Βέροια περιγράφεται ως «Οθωμανική πόλη» και γίνεται λόγος για συνύπαρξη θρησκευτικών κοινοτήτων σε μία «πολυθρησκευτική πόλη». Μήπως οι Οθωμανοί ίδρυσαν τη Βέροια; Γιατί οι συντάκτες αρνούνται να μιλήσουν για μία ελληνική πόλη υπό καθεστώς Τουρκοκρατίας; Και σε ποιες πηγές της εποχής εκείνης είδαν την πολυθρησκευτική συνύπαρξη; ΄Έχουν διαβάσει τις ανατριχιαστικές καταδίκες των Χριστιανών από τον Τούρκο ιεροδικαστή (καδή) της Βέροιας, τις οποίες εξέδωσε η Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών; Τί άλλο θα μάς πουν; Μήπως ότι οι Ορθόδοξοι Νεομάρτυρες επί Τουρκοκρατίας αυτοκτόνησαν;

Και ένα δώρο στον Ερντογάν: Στην ύλη της Α΄ Λυκείου, ενώ γίνεται αναλυτική εξιστόρηση του 20ού αιώνα, δεν υπάρχει αναφορά στη Γενοκτονία των Ποντίων, των Μικρασιατών και των Αρμενίων.

Ήδη η Πανελλήνια Ένωση Φιλολόγων απέρριψε το Νέο Πρόγραμμα για τη διαδασκαλία της Ιστορίας. Ελπίζω τελικά να μην διδαχθεί στα σχολεία μας μία μεταλλαγμένη Ιστορία, η οποία αποδομεί την εθνική ταυτότητα και αποδυναμώνει την Εθνική Άμυνα.

Άρθρο στην ιστοσελίδα www.liberal.gr – 21/5/2017

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Προσκυνώ ευλαβικά το τεμάχιο του Τιμίου Ξύλου και τα ιερά λείψανα της Αγίας Ελένης, που ήλθαν από τη Βενετία στην Αθήνα. Και αναλογίζομαι πόσα οφείλουμε ως Έλληνες και ως Ευρωπαίοι στους δύο Ισαποστόλους: Τον Άγιο Κωνσταντίνο και τη μητέρα του, την Αγία Ελένη.

Οι δύο Άγιοι πρωταγωνίστησαν σε κοσμοϊστορικά γεγονότα, τα οποία άλλαξαν  την πορεία του Γένους και ολοκλήρου του ευρωπαϊκού πολιτισμού.

Ο Άγιος και Μέγας Κωνσταντίνος υπέγραψε το Διάταγμα των Μεδιολάνων το έτος 313, το οποίο καθιέρωνε την ανεξιθρησκία. Έτσι έπαυσαν οι φοβεροί διωγμοί κατά των Χριστιανών.

Ο Άγιος Κωνσταντίνος μετέφερε την πρωτεύουσα της Αυτοκρατορίας από την Παλιά Ρώμη στη Νέα Ρώμη, από τη λατινόφωνη Δύση στην ελληνόφωνη Ανατολή. Το Βυζάντιο, η αρχαία αποικία των Μεγαρέων, έμεινε στην Ιστορία ως Κωνσταντινούπολις, η πόλις του Αγίου Κωνσταντίνου.

Ο Κωνσταντίνος συνεκάλεσε στη Νίκαια την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο, η οποία καταδίκασε την αίρεση του Αρείου. Αν και δεν είχε βαπτισθεί ακόμη  παρακολούθησε τις εργασίες και άκουσε με προσοχή τις ομιλίες των Θεοφόρων Πατέρων.

Ο Άγιος Κωνσταντίνος καθιέρωσε για πρώτη φορά στην Ιστορία της Ανθρωπότητος νόμους με Χριστιανικό περιεχόμενο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η τήρηση της αργίας της Κυριακής, την οποία κακώς επιχειρούν σήμερα να καταργήσουν οι δανειστές μας.

Η Αγία Ελένη με την υποστήριξη του υιού της ταξίδεψε σε ηλικία περίπου 80 ετών στα Ιεροσόλυμα και βρήκε τον Τίμιο Σταυρό. Στην επιστροφή της ευλόγησε την ελληνική Μεγαλόνησο Κύπρο, όπου ίδρυσε τη Μονή Σταυροβουνίου.

Οι ειδωλολάτρες της εποχής εκείνης δεν συγχώρησαν στον Κωνσταντίνο τη συμβολή του στην εδραίωση του Χριστιανισμού. Συνέγραψαν κείμενα γεμάτα ανακρίβειες και συκοφαντίες εναντίον του. Αυτά αναπαράγουν στην εποχή μας ελάχιστοι φανατικοί νεοπαγανιστές. Αλλά ο σεβασμός  των Ορθοδόξων προς τον Άγιο Κωνσταντίνο δεν κλονίζεται.

Ο Ελληνισμός από την πρώτη στιγμή τίμησε και θαύμασε τον Ρωμαίο Αυτοκράτορα, ο οποίος ίδρυσε την Ελληνορθόδοξη Αυτοκρατορία. Το κράτος της Ρωμανίας (Βυζαντινή Αυτοκρατορία) με τις προσευχές του Αγίου άντεξε επί 1100 χρόνια αγωνιζόμενο κατά πολυαρίθμων επιδρομέων. Διαφύλαξε την Ορθόδοξη Πίστη, την Ελληνική γλώσσα και παιδεία και τη Ρωμαϊκή νομική και πολιτειακή συγκρότηση.

Στη συνείδηση του Ελληνισμού ο Άγιος Κωνσταντίνος είναι «δικός μας». Το 1237 ο Αυτοκράτωρ της Νικαίας Ιωάννης Βατάτζης έγραφε προς τον Πάπα ότι ο Άγιος Κωνσταντίνος έδωσε την Κωνσταντινούπολη στο Γένος των Ελλήνων. Και γύρω στο 1600 οι Έλληνες κληρικοί, που μετείχαν στην εξέγερση του Επισκόπου Τρίκκης Διονυσίου Φιλοσόφου, ζητούσαν βοήθεια από τους Δυτικούς ηγεμόνες με το επιχείρημα: «Μάς οφείλετε πολλά, διότι δικός μας είναι ο Άγιος Κωνσταντίνος»!

Φλουρί Κωνσταντινάτο φορούμε στα παιδιά μας και παίρνουμε δύναμη από τους Αγίους μας.

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 21.5.2017

Το μαρτύριο του Αγίου Νικολάου του εκ Μετσόβου (17.5.1617)

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής ανήρτησε στο Διαδίκτυο την τελική πρόταση της Ομάδας «ειδικών» για το μάθημα της Ιστορίας. Η πρόταση αυτή ήδη έχει επικριθεί από πολλούς και για διαφορετικούς λόγους. Προσωπικά πιστεύω ότι πρέπει να απορριφθούν όλες οι προτεινόμενες αλλαγές, διότι έρχονται σε αντίθεση με τις ιστορικές πηγές και διότι δεν αναπτύσσουν την εθνική συνείδηση, όπως ορίζει το Σύνταγμα.

Θα επιμείνω σήμερα στην προσπάθεια των αναθεωρητών της Ιστορίας να εξωραΐσουν την Τουρκοκρατία. Στην ύλη της Γ΄ Γυμνασίου προτείνουν να μελετηθεί η Βέροια ως Οθωμανική πολυθρησκειακή πόλη. Λάθος πρώτον: Η Βέροια δεν υπήρξε Οθωμανική, αλλά ελληνική πόλη υπό τουρκική κατοχή. Λάθος δεύτερον: Η συνύπαρξη Ορθοδόξων Ελλήνων και Οθωμανών Μουσουλμάνων δεν ήταν ειρηνική, όπως θα ήθελαν οι οπαδοί της πολυθρησκείας, αλλά οι Μουσουλμάνοι εξουσιαστές καταπίεζαν τους Έλληνες. Άλλωστε και ο Τούρκος περιηγητής του 17ου αιώνος Εβλιγιά Τσελεμπή καταγράφει ότι είδε στη Βέροια παιδομάζωμα και βίαιους εξισλαμισμούς.

Η πολυθρησκειακή εμμονή των αναθεωρητών ιστορικών καταρρέει όταν διαβάζουμε τις αποφάσεις του Οθωμανού Ιεροδικαστή- Καδή της Βέροιας γύρω στο 1600. Τις εξέδωσε η Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών και μάς τις θύμισε ο νυν Υφυπουργός Παιδείας Κώστας Ζουράρις, όταν εμάχετο κατά του σχολικού βιβλίου της Μ. Ρεπούση. Αντιγράφω από παλαιότερο κείμενο του Ζουράρι στην εφημερίδα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ και τον καλώ πάλι να αντιταχθεί στη διαστρἐβλωση της Ιστορίας:

«1008, 15η Σεβὰλ (30 Ἀπριλίου 1600). Ἐπικρατεῖ πλήρως, ὁ ὀθωμανικὸς πολιτισμός. Νάτος! Ἀστικὴ ὑπόθεση, οἰκογενειακοῦ δικαίου: «Παρουσιασθεὶς ἐνώπιον τοῦ Ἱεροδικαστηρίου, ὁ Ἀμπντῆ μπέης, παρουσίᾳ καὶ τῆς ἐν διαζεύξει εὐρισκομένης τέως συζύγου του Γραμματικῆς Ἰωάννου, ἁμαρτωλῆς καὶ ἀπίστου (ναί! ναί! στὸ ἐπίσημο ἔγγραφο τοῦ Ἱεροδικείου!),ἐδήλωσε καὶ κατέθεσε ὅτι: … […] …συνεζεύχθη μετ’ ἐμοῦ νομίμως καὶ δι’ ἱεροδικαστικῆς πράξεως καὶ μάλιστα ἐγέννησε πρὸς ἔτους ἄρρεν, τὸ ὁποῖον ἐγὼ ὠνόμασα Μουτφῆ… Παρὰ ταῦτα ἡ ἁμαρτωλὴ καὶ ἄπιστος Γραμματική… ἐξηκολούθει, παρὰ τὰς συχνὰς ἀπειλάς μου…νὰ θεωρῆ τὸν μικρὸν υἱὸν ὡς ἀνήκοντα εἰς τὴν βρωμερὰν τῶν ἀπίστων θρησκείαν καὶ νὰ καλῇ αὐτὸν Μελέτιον…» κτλ. Καὶ παρακάτω: «Αὔτη ὅμως (ἡ Γραμματική, μητέρα τοῦ δωδεκαμήνου βρέφους), εἰσῆλθεν ἐντὸς τῆς ἐν Βεροίᾳ οἰκίας μου, ἤρπασε τὸ τέκνον ἐκ τοῦ λίκνου…» κλπ.

Κι ὅμως, θαυμᾶστε: Μία νεαρή, ἀγράμματη ἑλληνίδα 24-28 χρόνων, ἀπὸ χωριό, στὰ μαῦρα χρόνια τῆς τουρκικῆς κατοχῆς, στὴν Βέροια… Τρεῖς αἰῶνες καὶ κάτι, πρὶν ἀπὸ τὴν ἀπελευθέρωση. Καὶ ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΤΑΙ! Μόνη της! Χωρὶς Κλεφτουριὰ καὶ γράμματα καὶ χρήματα! Τὸν γυιό της, τὸν καλεῖ Μελέτιο! Ἀψηφᾶ τὸν Μπέη, «νόμιμο» σύζυγο, δυνάστη της, Νόμιμο; Τὰ χεορότερα, δὲν τὰ διαβάσατε ἀκόμη. Νάτα, ἀπὸ τὴν πηγή-ἱεροδικαστήριον Βεροίας τοῦ 1600: «Κληθεῖσα ἐν συνεχείᾳ ἡ Γραμματική… κατέθεσεν: ὁ σύζυγός μου Ἀμπντῆ σιπαχῆς, ἀπὸ καιροῦ ἐρωτοτροπῶν πρὸς ἐμέ, ἐξώπλισεν ἀγνώστους τινάς, οἵτινες, εἰσελθόντες κατὰ τὴν νύκτα εἰς τὴν ἐν τῷ χωρίῳ Κούρσοβα οἰκίαν τοῦ πρώτου συζύγου μου, κατέσφαξαν αυτόν και τα δύο τέκνα μου, Μελέτιον και Γεώργιον. (!!!) Παραμείνασα χήρα, ἠναγκάσθην βίᾳ νὰ ὑποκύψω εἰς τὰς ἀπειλάς… καὶ νὰ γίνω σύζυγός του… καὶ ἔκτοτε συμβιοῦσα μετ’ αὐτοῦ, ἀπέκτησα ἄρρεν τέκνον, τὸ ὁποῖον ἐγὼ ἥρπασα…» κτλ. «Τὸ δικαστήριον κρῖναν τὴν ὑπόθεσιν, ἐπρότεινεν εἰς τὴν Γραμματικὴν ν’ ἀσπασθῇ τὴν ἰσλαμικὴν θρησκείαν, ἐὰν θέλη ν’ ἀποκτήσῃ τὸ δικαίωμα ἀνατροφῆς τοῦ τέκνου της… μέχρι συμπληρώσεως τοῦ ἑβδόμου ἔτους τῆς ἡλικίας του»… (ὅπ. παρ.).

Ἰδού, τὸ πολυπολιτισμικὸ πρόσωπο τῆς Τουρκοκρατίας! Νάτο τὸ ἀνεκτικὸ «σύστημα» τῶν Τουρκοθωμανῶν… Ὁ Ἀμπντῆ-μπέης, λοιπόν, κατασφάζει καὶ τὸν ἕλληνα σύζυγο τῆς ἑλληνίδας καλλονῆς καὶ τὰ δύο ἀνήλικα τέκνα τους, Μελέτιο καὶ Γιῶργο. Καὶ τὴν βιάζει ὁ Τοῦρκος δυνάστης… Κι ἀπὸ τὸν βιασμό της, ἡ Γραμματική, γεννᾶ ἕνα παιδί. Κι ἡ Γραμματική, κρυφὰ καὶ φανερά, σφαγιασμένη ἀλλὰ ἀγέρωχη, τσακισμένη ἀλλὰ ἀνυπόταχτη, τὸ παιδὶ τοῦ βιασμοῦ της, τὸ ὀνομάζει Μελέτιο. Γιὰ νὰ τῆς θυμίζει τὸ ἕνα της, τουλάχιστον, παιδί, ποὺ τῆς ἔσφαξε ὁ Τοῦρκος βιαστής της…Ὅσο δέ, γιὰ τὸ «ἀνεκτικὸ» τούρκικο Ἱεροδικαστήριο, αὐτό, τὸν χαβά του: ἀνέχεται τὶς τρεῖς δολοφονίες τοῦ Τούρκου «κρατικοῦ ἀξιωματούχου», βιαστοῦ καὶ χαμπάρι δὲν παίρνει γιὰ τὸν βιασμὸ καὶ τὶς τρεῖς ἀνθρωποκτονίες ποὺ διέπραξε…. Καί, διατάζει στὴν ἀπόλυτη ἀπελπισία, στὴν ἑλληνίδα σφαγιασμένη μητέρα, τὴν Γραμματική, νὰ γίνει Τουρκάλα, ἂν θέλει νὰ κρατήσει, γιὰ ἔξι μόνον ἀκόμη χρόνια, τὸ τρίτο της, παιδί, πρὶν τῆς τὸ πάρουν ὁριστικὰ ἀπὸ τὴν ἀγκαλιά της… Ναί: Τὸ Τουρκικό-Ὀθωμανικὸ σύστημα βασίζεται στὸν ἀπόλυτο ρατσιστικὸ διαχωρισμὸ τῶν ἀνθρώπων. Εἶναι φυλετικῶς ὁλοκληρωτικὸ εἰς βάρος τῶν ὑποδούλων λαῶν, μὲ ἀναγνώριση τῆς ἀπόλυτης ρατσιστικῆς ὑπεροχῆς στὴν φυλετικῶς νικήτρια τουρκικὴ φυλή, ὅπως τὸ ἀποδεικνύει καὶ ἡ κοσμικὴ καὶ ἡ ἱεροκρατικὴ νομοθεσία τους».

Αυτή είναι η αλήθεια, όπως την παρουσιάζουν οι πηγές. Τα ελληνόπουλα πρέπει να γνωρίζουν ποια βάσανα υπέστη το Γένος μας επί Τουρκοκρατίας. Πρέπει να γνωρίζουν ποιες ήταν οι δυνάμεις εκείνες, οι οποίες κράτησαν όρθιους τους προγόνους μας: Δηλαδή η Ορθόδοξη Εκκλησία, το αντιστασιακό πνεύμα, η αγάπη για τα γράμματα, η συνείδηση της διαχρονικής συνέχειας του Ελληνισμού, ο θεσμός των κοινοτήτων, η ικανότητα των Ελλήνων στο εμπόριο και στη ναυτιλία και, πρωτίστως, η θυσία των Νεομαρτύρων. Ο εξωραϊσμός της Τουρκοκρατίας αποτελεί ασέβεια προς όλους εκείνους που θυσιάσθηκαν για να παραμείνουμε Ορθόδοξοι και Έλληνες.

Άρθρο στην εφημερίδα ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΛΗΘΕΙΑ, 18.5.2017