Kωνσταντίνος Χολέβας

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Στόν χειμαζόμενο από την τουρκική κατάκτηση Ελληνισμό έστειλε η Θεία Πρόνοια μία μεγάλη μορφή κατά τον 16^ο αιώνα. Πρόκειται για τον Άγιο Δαμασκηνό Στουδίτη, τον οποίο η Εκκλησία μας τιμά στις 27 Σεπτεμβρίου. Κληρικός, λόγιος, μαχητικός Ορθόδοξος, συγγραφεύς θαυμαστών βιβλίων, σοφός, σεμνός και ασκητικός, ο Δαμασκηνός υπήρξε άριστος Ποιμενάρχης στις δύο Επισκοπές όπου τον απέστειλε το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Πρώτα στην Επισκοπή Λητής και Ρεντίνης (σημερινή Μητρόπολη Λαγκαδά) και στη συνέχεια στην Μητρόπολη Ναυπάκτου και Άρτης, όπως ονομαζόταν τότε.

Ο Δαμασκηνός γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη μάλλον το 1520. Σπόυδασε στην Κωνσταντινούπολη και είχε δάσκαλο τον διάσημο στην εποχή του Θεοφάνη Ελεαβούλκο Νοταρά. Συνδέθηκε με την ιστορική Μονή Στουδίου, γι’ αυτό και ονομάσθηκε Στουδίτης. Συνεργάσθηκε στενά με σπουδαίους Πατριάρχες όπως ο Μητροφάνης, ο Ιωάσαφ Β΄ ο Μεγαλοπρεπής και ο Ιερεμίας ο Τρανός. Εξελέγη Επίσκοπος Λητής και Ρεντίνης το1560 και η χειροτονία του έγινε στη Θεσσαλονίκη και μάλιστα στον γνωστό Ναό της Ροτόντας, σήμερα Ναό του Αγίου Γεωργίου. Λόγω της Τουρκοκρατίας ο Μητροπολιτικός Ναός της Αγίας Σοφίας Θεσσαλονίκης είχε μετατραπεί σε τζαμί και για ένα διάστημα ως Μητροπολιτικός Ναός εχρησίμευσε η Ροτόντα, γνωστή ως Ναός των Αρχαγγέλων.

Ένεκα του κύρους του απέκτησε και τον τίτλο: Πρόεδρος Πολυανής (δηλαδή του σημερινού Κιλκίς). Λόγω της παιδείας του εστάλη από το Οικουμενικό Πατριαρχείο στη Μικρά Ρωσία (Ουκρανία και Λευκορωσία) για να στηρίξει το Ορθόδοξο ποίμνιο απέναντι στην προπαγάνδα των Παπικών, οι οποίοι υπεστηρίζοντο από τους Λιθουανούς κατακτητές. Επίσης λόγω του θαυμασμού, που έτρεφαν πολλοί προς τις γνώσεις του, εκλήθη να μετάσχει στη επιτροπή διαλόγου με τους Λουθηρανούς θεολόγους του Πανεπιστημίου της Τυβίγγης, οι οποίοι είχαν συντάξει την «Αυγουστιαία Ομολογία».

Το 1573 ο Δαμασκηνός ονομάζεται Πρόεδρος Επισκοπής Δημονίκου και Ελασσώνος και διαμένει για μικρό διάστημα στη Μονή Ολυμπιωτίσσης κοντά στην Ελασσώνα.

Το 1574 προάγεται σε ανώτερη θέση. Η Λητή ήταν Επισκοπή υπό τον Αρχιεπίσκοπο Θεσσαλονίκης. Τώρα αποστέλλεται στην Άρτα, έδρα Μητροπολίτου με μεγάλη έκταση. Ο Ναυπάκτου και Άρτης εποίμαινε επί Τουρκοκρατίας τρεις σημερινούς Νομούς: Άρτης, Πρεβέζης και Αιτωλοακαρνανίας. Εκεί εκοιμήθη το έτος 1577. Ο Ακαρνάν λόγιος Συμεών Καβάσιλας έγραψε το ακόλουθο επίγραμμα, για να επαινέσει την αρχαιοελληνική παιδεία και το ήθος του Δαμασκηνού:

«Τὸν πάρος εἴκελον Ἀθανάτοις γράψαντα τάδ’ ἄνδρα,

Φεῦ κόνις Αἰτωλῶν κρύψεν ἄδηλον ἅλις,

Ἑλλήνων μὲν τὴν σοφίαν βαρὺς ὤλεσεν αἰών,

Ὅς δὲ φιλέλληνας πάντας ἀπωρφάνισεν.

Εἰς τὸν σοφώτατον Μητροπολίτην Ναυπάκτου καὶ Ἄρτης Κύριον Δαμασκηνὸν καὶ τὴν αὐτοῦ βίβλον».

Δηλαδή: «Τον όμοιο με τους Αθάνατους άνδρα που έγραψε αυτά (τα έργα),

Αλλίμονο, το χώμα των Αιτωλών έκρυψε αρκετά, ώστε να μη φαίνεται,

κακή στιγμή έφερε φθορά στη σοφία των Ελλήνων,

Αυτός δε άφησε ορφανούς όλους τους φιλέλληνες.

Στο σοφώτατο Μητροπολίτη Ναυπάκτου και Άρτης Κύριον Δαμασκηνόν και τα βιβλία του».

Βλέπουμε ότι ο Συμεών επαινεί τον Δαμασκηνό ως φορέα της σοφίας των Ελλήνων, γεγονός που αποδεικνύει ότι κατά την περίοδο εκείνη δεν έπαυσε να χρησιμοποιείται το όνομα Έλλην παράλληλα με τα ονόματα Ρωμηός και Γραικός.

Για τη μεγάλη του προσφορά και την αγία ζωή του Δαμασκηνού, το Οικουμενικό Πατριαρχείο το 2013, με τις ενέργειες του Μητροπολίτου Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης κ. Ιωάννου, τον ανεκήρυξε Άγιο και όρισε να εορτάζεται κάθε χρόνο στις 27 Νοεμβρίου.

Ο Δαμασκηνός υπήρξε πραγματικός δάσκαλος του υποδούλου Γένους. Ο 16^ος αιώνας ήταν μία σκοτεινή περίοδος με διώξεις των Χριστιανών από τους Οθωμανούς δυνάστες, εξισλαμισμούς, ταπεινώσεις, απαγορεύσεις και άλλα δεινά. Η Ορθόδοξη Εκκλησία αγωνίσθηκε να διατηρήσει όχι μόνον την Πίστη, αλλά και τη γλώσσα και την εθνική ταυτότητα. Όποιος εξισλαμιζόταν, έλεγαν ότι τούρκεψε. Με απλά λόγια: Όποιος χανόταν για την Ορθοδοξία χανόταν και για τον Ελληνισμό. Ο Δαμασκηνός είχε πλήρη συνείδηση των δυσκολιών και των ευθυνών. Έδωσε βάρος στη Χριστιανική και στην ελληνοπρεπή παιδεία.

Για τη στήριξη της Πίστης έγραψε το 1558 «Ακολουθία και Εγκώμιον εις τον Νεομάρυρα Νκόλαον». Άλλωστε είχε και συγγένεια με έναν άλλο Νεομάρτυρα, τον Δαμιανό από το Μυρίχοβο Καρδίτσης. Έγραψε επίσης στίχους μιμούμενος το δακτυλικό εξάμετρο του Ομήρου. Είχε γνώσεις περί των φυσικών επιστημών, όπως φαίνεται στο έργο του: «Προγνωστικά σημεία περί βροχής, ανέμου, εκ των αστέρων και της σελήνης, εκ διαφόρων ποιητών και διδασκάλων, ποίημα κυρού Δαμασκηνού, Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Άρτης.

Το πιο διάσημο και πολυδιαβασμένο έργο του εγράφη όταν ο Δαμασκηνός ήταν απλός υποδιάκονος. Έχει τον τίτλο: «Θησαυρός Δαμασκηνού του υποδιακόνου και Στουδίτου του Θεσσαλονικέως, μετά της προσθήκης εν τω τέλει και ετέρων επτά λόγων ψυχωφελετάτων και της εξηγήσεως του Πάτερ ημών». Το βιβλίο πειέχει 36 αγιολογικούς, πανηγυρικούς και ηθικούς λόγους, γραμμένους σε γλώσσα κατανοητή από τον απλό λαό. Ο Θησαυρός μεταφράσθηκε σε όλες σχεδόν τις γλώσσες των Βαλκανίων και ωφέλησε τα μέγιστα τους Ορθοδόξους, οι οποίοι έπρεπε να σταθούν όρθιοι απέναντι στο καταπιεστικό Οθωμανικο Ισλάμ και στις προπαγάνδες των Δυτικών Χριστιανών.

Η μνήμη του Αγίου Δαμασκηνού Στουδίτου τιμάται πανηγυρικώς στις δύο Μητροπόλεις, τις οποίες εποίμανε: Στη σημερινή Μητρόπολη Λαγακαδά, Λητής και Ρεντίνης και στη Μητρόπολη Άρτης. Προσευχόμαστε να έχουμε την ευλογία του!

Άρθρο στην εφημερίδα ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΛΗΘΕΙΑ 27.11.2019

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Πόσοι είναι οι Έλληνες της Αλβανίας; Ουδέποτε μέχρι σήμερα η μετακομμουνιστική Αλβανία έχει διενεργήσει μία αντικειμενική απογραφή ώστε να γνωρίζουμε πόσοι ομοεθνείς μας έχουν γεννηθεί στη γειτονική χώρα και έχουν δικαίωμα ψήφου εκεί. Το 2011 η Αλβανία διενήργησε απογραφή, αλλά δεν είχε τα εχέγγυα της αντικειμενικής καταγραφής της εθνικής καταγωγής, γι’ αυτό η ΟΜΟΝΟΙΑ, η Οργάνωση της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας, απέσχε.

Τον Δεκέμβριο του 2013 η ΟΜΟΝΟΙΑ ανακοίνωσε τα αποτελέσματα της δικής της απογραφής του Ελληνισμού. Ο αριθμός των ομοεθνών μας με αλβανική υπηκοότητα ανέρχεται στους 286.853, εκ των οποίων πολλοί εργάζονται στην Ελλάδα. Ο αριθμός αυτός ξεπερνά κατά πολύ τις 58.000 Ελλήνων που αναγνώριζε ως «μειονοτικούς» το κομμουνιστικό καθεστώς του Χότζα και του Αλία.

Φαίνεται ότι και στη «δημοκρατική» Αλβανία της μετακομμουνιστικής περιόδου δεν είναι επιθυμητή η ελληνική παρουσία ούτε υπάρχει διάθεση για ορθή καταγραφή του αριθμητικού μεγέθους της. Ο Πρωθυπουργός Έντι Ράμα προβαίνει σε καταπατήσεις περιουσιών και σε κατεδαφίσεις ελληνικών οικιών, κυρίως στην τουριστική περιοχή της Χειμάρρας.. Υπό την πίεση της ελληνικής κυβερνήσεως ο Ράμα υποσχέθηκε να διενεργήσει καταγραφή των εθνικών κοινοτήτων της Αλβανία άρα και των Ελλήνων. Αυτό ξεσήκωσε τις διαμαρτυρίες της αντιπολιτεύσεως.

Το κόμμα Δικαιοσύνης, Ενσωμάτωσης και Ενότητας (PDUI) μαζί με το Δημοκρατικό Κόμμα έχουν ζητήσει στην επόμενη απογραφή να μην καταγραφεί η εθνική καταγωγή των Αλβανών πολιτών ώστε να μην φανεί το πραγματικό μέγεθος της ελληνικής μειονότητας. Σε τηλεοπτική εκπομπή της 19.11.2019 η Μελίνα Ντόντα, Γενική Γραμματεύς του PDUI, τόνισε ότι για την αλβανική αντιπολίτευση η δήλωση εθνικής καταγωγής αποτελεί κόκκινη γραμμή. Δηλαδή το Δημοκρατικό Κόμμα, το PDUI και άλλα μικρότερα κόμματα (πχ Τσάμηδες) δεν επιθυμούν να γίνει γνωστό το αριθμητικό μέγεθος των διαφόρων εθνικών ομάδων και πρωτίστως των Ελλήνων.

Μάλιστα η Ντόντα εξέφρασε τον φόβο των αλβανών εθνικιστών ότι θα εμφανισθεί στην απογραφή ένας αριθμός περίπου 300.000 Ελλήνων, οι οποίοι θα ζητούν μειονοτικές περιοχές στη Χειμάρρα ή στην υπόλοιπη Νότιο Αλβανία (Βόρειο Ήπειρο την ονομάζουμε εμείς). Αυτό είναι πρωτοφανές: Τα αλβανικά κόμματα γνωρίζουν τον σημαντικό αριθμό των Ελλήνων, αλλά θέλουν σκοπίμως να τον κρύψουν. Ζητούν να μην γίνει σωστή και αντικειμενική απογραφή.

Η Ελλάς οφείλει να ζητήσει την άμεση και με διεθνή επιτήρηση καταγραφή της ελληνικής μειονότητας, πριν συζητηθεί η οποιαδήποτε ευρωπαϊκή πορεία της γειτονικής χώρας. Δεν είναι δυνατόν η Αλβανία να ομιλεί περί Μεγάλης Αλβανίας ή να θέτει εις βάρος μας το ανύπαρκτο ζήτημα των Τσάμηδων και εμείς να μην γνωρίζουμε επακριβώς πόσοι είναι οι ομοεθνείς μας.

Η ευρωπαϊκή πορεία της Αλβανίας εξαρτάται από τον πλήρη σεβασμό των δικαιωμάτων των Βορειοηπειρωτών.

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 24.11.2019

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης (Πίνακας του Θεόφιλου)

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Τι ξέρουν οι νέοι μας για το 1821; Τι θα εορτάσουν σε δύο χρόνια; Είναι καθήκον όλων μας, γονέων, συγγενών, δασκάλων, ιερέων, δημοσιογράφων και κάθε υπεύθυνου πολίτη να βοηθήσουμε τα νέα αγόρια και κορίτσια να μετάσχουν ουσιαστικά στους εορτασμούς των διακοσίων ετών από τη Μεγάλη Ελληνική Επανάσταση.

Θυμάμαι ότι, όταν ήμουν μαθητής Δημοτικού στη Θεσσαλονίκη, η αείμνηστη μητέρα μου αποφάσισε να μού αγοράσει ένα βιβλίο για τον ρόλο των παιδιών και των εφήβων στον μεγάλο ξεσηκωμό του Ελληνισμού. Το βιβλίο ήταν γραμμένο με ιστορικά στοιχεία, αλλά και με γλαφυρό ύφος από τον Τάκη Λάππα και είχε τίτλο: «Μικροί ήρωες στο ΄21». Συγκινήθηκα με τα κατορθώματα των εφήβων του Μεσολογγίου, που οδηγούσαν τα πριάρια- πλοιάρια- στη λιμνοθάλασσα και έσπαζαν την πολιορκία, βούρκωσα με τη θυσία των Ιερολοχιτών του Υψηλάντη στο Δραγατσάνι, ενθουσιάσθηκα με την ευφυΐα του νεαρού μοναχού Παφνουτίου, ο οποίος άκουσε κρυφά τα σχέδια των Τούρκων στη Μονή της Αγίας Ιερουσαλήμ και μετέφερε πολύτιμες πληροφορίες στον Γεώργιο Καραϊσκάκη. Είμαι βέβαιος ότι και σήμερα θα βρουν οι γονείς κατάλληλα παιδικά βιβλία για το 1821.

Για τα ωριμότερα παιδιά και για τις ηλικίες Γυμνασίου- Λυκείου προτείνω να φέρουμε τους νέους μας σε επαφή απευθείας με τα πρωτότυπα κείμενα της εποχής. Υπάρχουν τα Απομνημονεύματα των πρωταγωνιστών, όπως του Κολοκοτρώνη, του Μακρυγιάννη, του Κασομούλη, του Φωτάκου, του Ιωάννου Φιλήμονος (για τη Φιλική Εταιρία) και πολλών άλλων, που θα μεταφέρουν τα νέα αγόρια και κορίτσια στο κλίμα της εποχής.

Για να βοηθήσουμε τη νέα γενιά να αντικρούσει την προπαγάνδα των αποδομητών μπορούμε να τούς χαρίσουμε τεκμηριωμένα και καλογραμμένα βιβλία, όπως την τρίτομη Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως του αειμνήστου Σαράντου Καργάκου, τα βιβλία του Γεωργίου Κεκαυμένου για το Κρυφό Σχολειό και τον Πατριάρχη Γρηγόριο Ε΄, τα βιβλία του Γιώργου Καραμπελιά για το 1821, για την Εκκλησία και το Γένος σε περίοδο αιχμαλωσίας κ.ά. Κλασικό στο είδος του είναι το έργο του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου για τον Άγιο Εθνομάρτυρα Πατριάρχη με τίτλο: Ο Πατριάρχης της οδύνης- Γρηγόριος Ε΄. Για τους φοιτητές που έχουν ερευνητικά ενδιαφέροντα πολύ χρήσιμοι είναι οι – επτά προς το παρόν- τόμοι με τα Πρακτικά των Επιστημονικών Συνεδρίων της Εκκλησίας της Ελλάδος για το 1821.

Φυσικά, όσοι θέλουμε να βοηθήσουμε στην ιστορική διαπαιδαγώγηση των νεωτέρων γενεών, πρέπει να σχεδιάσουμε από τώρα επισκέψεις σε μουσεία, τόπους μαχών, μοναστήρια που είχαν εθνική δράση, συμμετοχή σε εκδηλώσεις που θα διοργανώσουν οι Ιερές Μητροπόλεις και οι Δήμοι.

Και ας μην ξεχνούμε την παρακαταθήκη του Θεοδώρου Κολοκοτρώνη προς τους μαθητές: «Πρώτα υπέρ Πίστεως και ύστερα υπέρ Πατρίδος»!

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 18.11.2019

Το μαρτύριο του Αγίου Νικολάου του εκ Μετσόβου (17.5.1617)

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Το 2021 συμπληρώνονται 200 χρόνια από τη Μεγάλη Ελληνική Επανάσταση. Το Έθνος οφείλει να τιμήσει τους γνωστούς και αγνώστους ήρωες που αγωνίσθηκαν «για του Χριστού την Πίστη την Αγία και την Πατρίδος την Ελευθερία», όπως έγραψε ο Σαμιώτης ποιητής Κλεάνθης. Είναι ευκαιρία να θυμηθούμε τις δυνάμεις που κράτησαν υψηλό το φρόνημα των προγόνων μας επί 400 ή και 500 χρόνια σκληρής δουλείας.

Δυστυχώς αρχίζουν και πάλι να εμφανίζονται οι ανιστόρητες προπαγάνδες περί …ειρηνικής συνύπαρξης Ελλήνων και Τούρκων. Ορισμένοι θεωρητικοί της ανύπαρκτης συνύπαρξης ενδιαφέρονται να διαδραματίσουν ρόλο στις εκδηλώσεις του 2021. Γι’ αυτό είναι χρήσιμο να επαναφέρουμε στη μνήμη μας τις ιστορικές πηγές. Ιστορία δεν είναι το τί φαντάζεται σήμερα ο Α’ ή ο Β’ διανοούμενος, αλλά το τί καταγράφουν τα έγγραφα της εποχής.

Η Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, η οποία εδρεύει στη Θεσσαλονικη και εορτάζει φέτος τα 80 χρόνια από τη ίδρυσή της, μετέφρασε και εξέδωσε τις αποφάσεις των Τούρκων ιεροδικαστών (καδήδων) της Βέροιας της περιόδου 1600-1700. Χαρακτηριστική είναι η απόφαση της 30ής Απριλίου 1600, με την οποία καλείται να γίνει μουσουλμάνα η νεαρή Χριστιανή που ονομαζόταν Γραμματική, αν θέλει να μεγαλώσει εκείνη το παιδί της Μελέτιο.

Η δραματική ιστορία που ανατρέπει κάθε ιδεολόγημα περί «ειρηνικής συνύπαρξης» εχει ως εξής: Η Γραμματική ήταν παντρεμένη με Χριστιανό και απέκτησε δύο παιδιά. Μία ημέρα ένας Τούρκος αξιωματούχος που την είχε ερωτευθεί έστειλε δύο φονιάδες και σκότωσαν τον σύζυγο και τα δύο παιδιά της. Ο αγάς την απήγαγε, την βίασε και έτσι γεννήθηκε ένα αγόρι. Η θαρραλέα γυναίκα το ονόμασε Μελέτιο και επέμενε να το ανατρέφει Χριστιανικά. Η ανύπαρκτη ανεκτικότητα της δήθεν πολυπολιτισμικής Οθωμανικής κοινωνίας φαίνεται από την τύφλωση του καδή. Αδιαφορεί για τους τρεις φόνους και τον βιασμό. Αθωώνει τον Μοσουλμάνο αξιωματούχο και καταδικάζει σε εξισλαμισμό τη Χριστιανή γυναίκα!

Τι άλλη χρείαν έχομεν μαρτύρων; Πολυάριθμες τέτοιες ανατριχιαστικές αποφάσεις υπάρχουν στα αρχεία των ιεροδικείων της Τουρκοκρατίας. Άλλωστε δεν πρέπει να λησμονούμε και το νέφος Νεομαρτύρων, ανδρών και γυναικών, κληρικών και λαϊκών, που βασανίσθηκαν και θανατώθηκαν απλώς και μόνον γιατί ομολόγησαν τη Χριστιανική πίστη τους ενώπιον των τουρκικών αρχών. Όσοι μιλούν για «ειρηνική συνύπαρξη Τούρκων κατακτητών και υποδούλων Ελλήνων» ας διαβάσουν το Νέον Μαρτυρολόγιον του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου.

Είμαστε λαός ειρηνικός και επιθυμούμε σήμερα την αρμονική συνύπαρξη και την καλή γειτονία με τους λαούς της περιοχής μας και της Υφηλίου ολόκληρης. Αλλά η καλή γειτονία δεν οικοδομείται επάνω στα ψεύδη.

Ας μην λησμονούμε ότι η Ελευθερία είναι βγαλμένη από τα ιερά κόκκαλα των Ελλήνων και ας μην επιτρέψουμε άλλες ιστορικές διαστρεβλώσεις.

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 10.11.2019

Φωτο: ΜΟΤΙΟΝΤΕΑΜ/ ΒΕΡΒΕΡΙΔΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Η απαράδεκτη ενέργεια μιας μικρής ομάδας, που ειρωνεύθηκε τη μαθητική παρέλαση στη Νέα Φιλαδέλφεια, έφερε πάλι στο προσκήνιο τις φωνές που ζητούν την κατάργηση των μαθητικών παρελάσεων.

Για μία ακόμη φορά στο όνομα της ψευδούς προοδευτικότητος ακούονται ανιστόρητα επιχειρήματα, ότι δηλαδή τις μαθητικές παρελάσεις καθιέρωσε για πρώτη φορά το 1936 ο Ιωάννης Μεταξάς. Ε, λοιπόν, καλόν είναι να θυμηθούμε λίγο την Ιστορία.

Μαθητικές παρελάσεις υπήρχαν πολύ πριν από το καθεστώς Μεταξά. Στο βιβλίο του «Θράκη» και συγκεκριμένα στην σελίδα 374 ο καθηγητής του Α.Π.Θ. Κωνσταντίνος Βακαλόπουλος αναφέρεται στα ελληνικά σχολεία της Αδριανούπολης στα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ού αιώνος. Εκεί περιγράφει παρελάσεις μαθητικές, παρουσιάζει δε και σχετικές φωτογραφίες όπου βλέπουμε αγόρια και κορίτσια να παρελαύνουν υπό το βλέμμα του Οθωμανικού καθεστώτος.

Οι μελετητές της ιστορίας της Μικράς Ασίας περιγράφουν τις μαθητικές παρελάσεις που διοργάνωναν τα σχολεία της Σμύρνης από το 1919 έως και το 1922 στο γήπεδο του Πανιωνίου με τιμώμενο πρόσωπο τον μαρτυρικό Μητροπολίτη Σμύρνης Χρυσόστομο.

Ο μακεδονομάχος Δικώνυμος-Μακρής περιγράφει την απελευθέρωση της Σιάτιστας το 1912 από ανιχνευτές του Ελληνικού Στρατού και διηγείται ότι στην πανηγυρική εκδήλωση προπορεύονταν οι μαθητές κρατώντας εκκλησιαστικά λάβαρα.

Εξ άλλου στην Κύπρο οι μαθητικές παρελάσεις καθιερώθηκαν πολύ πριν από το 1936 ως εκδήλωση πατριωτισμού των Ελλήνων που κατεπιέζοντο από τους Βρετανούς.

Έναν θεσμό, λοιπόν, τον οποίο ανέχθηκαν οι Οθωμανοί κατακτητές και οι Βρετανοί αποικιοκράτες θέλουν να τον καταργήσουν σήμερα κάποιοι Έλληνες δήθεν προοδευτικοί!

Έχω, πάντως, την εντύπωση ότι με πρόσχημα τις παρελάσεις οι πάσης φύσεως αποδομητές επιχειρούν να πλήξουν την συνέχεια του Ελληνισμού. Ουσιαστικά οι μαθητικές παρελάσεις είναι ένας ύμνος και ένας φόρος τιμής στην διαχρονική παρουσία της νεολαίας στους αγώνες των Ελλήνων για την Ελευθερία. Όποιος μαθητής αρνείται να συμμετάσχει αποκόπτει τον εαυτό του από το αντιστασιακό πνεύμα της ελληνικής νεολαίας.

Οι παρελάσεις των νέων τιμούν τη νεότητα, η οποία αγωνίζεται από την εποχή των Αθηναίων εφήβων (την πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω) μέχρι τα αγόρια και τα κορίτσια της πανεθνικής αντίστασης κατά της τριπλής κατοχής του 1941 -44.

Οι μαθητικές παρελάσεις ξαναζωντανεύουν με συγκίνηση τη μνήμη των εφήβων ηρωομαρτύρων του Κυπριακού Αγώνος του 1955-59 και των μαθητριών που μετέφεραν τα μηνύματα με τα ποδήλατά τους. Χαιρετώντας τους σημαιοφόρους στη μαθητική παρέλαση τιμούμε τον έφηβο σημαιοφόρο του Λυκείου Αμμοχώστου, τον Πετράκη Γιάλλουρο, που έπεσε νεκρός από Βρετανική σφαίρα επειδή κρατούσε την ελληνική σημαία.

Τότε ήταν η εχθρότητα των αποικιοκρατών. Τώρα είναι η εμπάθεια και τα ανιστόρητα βέλη των δήθεν προοδευτικών. Και οι δύο ενοχλούνται από τη διαχρονική συνέχεια του Ελληνισμού.

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 3.11.2019

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

«Μεθύστε με τ’ αθάνατο κρασί του Εικοσιένα»! Έτσι συμβούλευσε ο Κωστής Παλαμάς τους Έλληνες του 1940 που ξεκινούσαν για τα βουνά της Βορείου Ηπείρου. Ήξερε ο εθνικός μας ποιητής ότι η συνείδηση της συνέχειας του Ελληνισμού και η γνώση της Ιστορίας αποτελούν το απαραίτητο ηθικό υπόβαθρο της νίκης.

Πράγματι η αγωνιστική διάθεση των Ελλήνων του 1940-41, οι επιτυχίες κατά των σιδερόφρακτων Ιταλών του Μουσσολίνι, η συγκινητική αντίσταση κατά των Γερμανών στα οχυρά της γραμμής Μεταξά, το κλίμα ενθουσιασμού στα μετόπισθεν αποδεικνύουν ότι η γενιά του 1940 ακολουθούσε τις αρχές και τις αξίες του διαχρονικού Ελληνισμού.

Η πίστη στην Παναγία -Υπέρμαχο Στρατηγό εμψύχωνε τους φαντάρους μας, όπως ακριβώς ενθάρρυνε και τους Βυζαντινούς προγόνους μας. Ο λογοτέχνης Στρατής Μυριβήλης διηγείται ότι σε κάθε αντίσκηνο στο μέτωπο οι στρατιώτες μας είχαν αναρτήσει εικονίσματα της Παναγίας. Ο νομπελίστας ποιητής Γιώργος Σεφέρης καταγράφει ότι τον Απρίλιο του 1941, όταν εκδηλώθηκε η επίθεση του Χίτλερ κατά της Ελλάδος, οι Αθηναίοι ξεχύθηκαν στους δρόμους ψάλλοντας το κοντάκιο: «Τῇ Ὑπερμάχῳ»! Η Χριστιανική Πίστη συνέδεε την Ελλάδα του 1940 με το ελληνορθόδοξο Βυζάντιο/Ρωμανία..

Το ΟΧΙ του 1940 έρχεται να προστεθεί στα πολλά ΟΧΙ του Ελληνισμού. Το αντιστασιακό πνεύμα του Έλληνα μπορεί για λίγο να κρύβεται και να χάνεται. Αλλά στα δύσκολα επανεμφανίζεται. Το ΟΧΙ κατά του Μουσσολίνι έρχεται ως η φυσική συνέχεια του Μολών Λαβέ του Λεωνίδα, της υπερήφανης επιστολής του Ιωάννου Βατάτζη προς τον Πάπα Γρηγόριο Θ΄ το 1237, της απαντήσεως του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου προς τον Μωάμεθ τον Πορθητή το 1453. Το ΟΧΙ του 1940 μάς θυμίζει την υποχρέωσή μας να συνεχίσουμε τα ΟΧΙ του Ελληνισμού. Να προστατεύσουμε τα σύνορα, την ταυτότητά μας, την Ιστορία μας. Να λέμε ΟΧΙ στον επεκτατισμό της Τουρκίας, στον ανθελληνισμό της αλβανικής ηγεσίας, στις ιστορικές διαστρεβλώσεις των Σκοπίων, στην εθνική αποδόμηση που επιχειρούν κάποιοι ψευδοπροοδευτικοί.

Λίγοι εναντίον πολλών. Η φρουρά μάχεται και δεν παραδίδεται. Όπως και στην Έξοδο του Μεσολογγίου. Όπως και σε αναρίθμητες μάχες των Ελλήνων από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Για τον Έλληνα το πρόβλημα δεν είναι η αριθμητική μειονεξία. Το κυριώτερο πρόβλημα είναι η αποδυνάμωση του εσωτερικού μετώπου. Όταν πιστεύουμε στον Θεό και στην Πατρίδα, όταν έχουμε ομοψυχία πολλά μπορούμε να επιτύχουμε. Όταν διχαζόμαστε και όταν διαγράφουμε από τη μνήμη το ιστορικό παρελθόν κινδυνεύουμε να υποστούμε ήττες.

Στις 26 Οκτωβρίου τιμούμε την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης το 1912, ανήμερα του πολιούχου Αγίου Δημητρίου. Στις 28 Οκτωβρίου τιμούμε το πατριωτικό φρόνημα της γενιάς του 1940. Ας μεταδώσουμε στα παιδιά μας τα ελληνορθόδοξα ιδανικά των προγόνων μας!

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 27.10.2019

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Κατά τα τελευταία είκοσι χρόνια διαπράχθηκαν σοβαρά λάθη από ορισμένους Έλληνες πολιτικούς και διανοητές, τα οποία αποθράσυναν την Άγκυρα και έριξαν νερό στον μύλο της τουρκικής επιθετικότητος. Καλό θα ήταν να συνειδητοποιήσουμε αυτά τα λάθη για να τα αποφύγουμε στο μέλλον.

Λάθος πρώτο. Η θεωρία ότι όσα λέγουν οι Τούρκοι απευθύνονται στο εσωτερικό ακροατήριο. Άποψη η οποία κατά κόρον αναπτύχθηκε από Έλληνες διαμορφωτές της κοινής γνώμης και τελικά αποδείχθηκε απαράδεκτα καθησυχαστική. Η πράξη απέδειξε ότι όσα λέγουν κατά καιρούς οι τουρκικές ηγεσίες, πολιτικές, στρατιωτικές, διπλωματικές κ.ά., μπορεί εν μέρει να αποσκοπούν σε εκτόνωση εσωτερικών προβλημάτων, αλλά ταυτοχρόνως εκφράζουν σαφή και ουσιαστική απειλή προς την Ελλάδα. Τα Ίμια, οι παραβιάσεις του εναερίου χώρου μας, οι προκλητικές επισκέψεις Τούρκων αξιωματούχων στη Θράκη, οι πολυδάπανοι τουρκικοί εξοπλισμοί, η επιμονή για διατήρηση τουρκικών στρατευμάτων στην Κύπρο και πολλές άλλες ενέργειες έχουν στόχο τον Ελληνισμό. Tο 1955 κάποιοι πίστευαν ότι οι σειρήνες του εθνικισμού είχαν μόνον εσωτερικούς παραλήπτες, αλλά τελικά την πλήρωσε ο Ελληνισμός της Κωνσταντινουπόλεως με το Σεπτεμβριανό πογκρόμ!

Λάθος δεύτερο. Η ψευδαίσθηση του εξευμενισμού η/και εξευρωπαϊσμού του θηρίου. Επί κυβερνήσεως Σημίτη αναπτύχθηκε και υλοποιήθηκε αυτή η εσφαλμένη πολιτική, η οποία διακηρύσσει ότι με ελληνικές υποχωρήσεις αφ’ ενός και προωθώντας την ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας αφ’ ετέρου θα καμφθεί η επιθετικότητα των γειτόνων. Τελικά συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Οι υποχωρήσεις της κυβερνήσεως Σημίτη στα Ίμια (1996) και στη Μαδρίτη (1997) πέρασαν το μήνυμα στους Τούρκους ότι είμαστε αδύναμοι και συνεχώς θα υποχωρούμε. Τώρα εξ άλλου γνωρίζουμε ότι η Ευρώπη δεν επιθυμεί την πλήρη ένταξη της Τουρκίας. Η Γαλλία, η Γερμανία, η Αυστρία και άλλα κράτη μέλη προτιμούν μία ειδική σχέση με την Τουρκία εκτιμώντας την ως μία μεγάλη αγορά. Αλλά δεν θέλουν να εντάξουν στην Ε.Ε. μία πολυάριθμη χώρα με αυταρχικό καθεστώς.

Λάθος τρίτο. Η υπερβολική εμπιστοσύνη στην οικονομική διπλωματία. Καλή είναι η εξωστρέφεια της οικονομίας μας και των ελληνικών επιχειρήσεων. Αλλά είναι αφελής η προσδοκία ότι έτσι θα μειώσουμε τις τουρκικές απαιτήσεις και προκλήσεις. Η Εθνική Τράπεζα επένδυσε στην FINANS BANK της γείτονος, κι όμως η τουρκική προκλητικότητα αυξήθηκε. Ο τουρκικός επεκτατισμός έχει βαθειές ιστορικές και θρησκευτικές ρίζες και δεν εξαγοράζεται με μεθόδους παζαριού.

Λάθος τέταρτο. Η αυταπάτη ότι θα βελτιώσουμε τις ελληνοτουρκικές σχέσεις αλλάζοντας τα σχολικά βιβλία Ιστορίας. Ορισμένοι «προοδευτικοί» ιστορικοί στη χώρα μας πιστεύουν ότι, αν ωραιοποιούμε τα εγκλήματα των Οθωμανών και των Νεοτούρκων και αν περικόπτουμε τους ήρωες, θα παύσουν τα ελληνοτουρκικά προβλήματα. Με ελληνικά βιβλία τύπου «συνωστισμού» η Τουρκία δεν θα αλλάξει ούτε τα βιβλία της ούτε τη συμπεριφορά της.

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 20.10.2019