Kωνσταντίνος Χολέβας

Ο Αττίλας επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος. Με την επίσκεψή του στην Κατεχόμενη περιοχή της Κύπρου ο Τούρκος Πρόεδρος Ερντογάν αποκάλυψε τον πραγματικό στόχο του: Τη δημιουργία ενός εκτρωματικού νομικού και πολιτειακού σχήματος, μέσω του οποίου η Τουρκία θα ελέγχει πλήρως τον Βορρά και μερικώς τον Νότο. Στην επέτειο της τουρκικής εισβολής ο Ερντογάν μαζί με τον εκλεκτό του, τον Τουρκοκύπριο ψευδοπρόεδρο Τατάρ, έδειξαν ότι συνεχίζουν την επιθετικότητα και τη νεο-οθωμανική γραμμή και αδιαφορούν για τα ψηφίσματα του ΟΗΕ και για τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ενώσεως.

Από τις δηλώσεις του Τατάρ κρατώ τρία σημεία που δείχνουν καθαρά τα τουρκικά σχέδια: Ο Ερσίν Τατάρ, που εξελέγη από τους εποίκους και όχι τόσο από τους Τουρκοκυπρίους, μεταξύ άλλων έκανε λόγο για ρατσιστική νοοτροπία των Ελληνοκυπρίων, εξαιτίας της οποίας δεν μπόρεσε από το 1963 μέχρι σήμερα, ούτε με το σχέδιο Ανάν, ούτε στο Κραν Μοντάνα, ούτε στη Γενεύη, να βρεθεί μια λύση στη βάση της ομοσπονδίας.

Τον Δεκἐμβριο του 1963 άρχισε η ανταρσία των Τουρκοκυπρίων με τη μυστική στήριξη Τούρκων αξιωματικών κατά της νόμιμης κυβερνήσεως της Κυπριακής Δημοκρατίας, η οποία οδήγησε  στη χάραξη της πράσινης γραμμής στον χάρτη της Λευκωσίας και στον βομβαρδισμό αμάχων Ελληνοκυπρίων στην Τυλληρία το καλοκαίρι του 1964. Με την ανταρσία και την αποχώρηση Τουρκοκυπρίων υπουργών και βουλευτών από τα όργανα του Κυπριακού κράτους δόθηκε η ευκαιρία για την υλοποίηση ενός βήματος προς τη διχοτόμηση. Οι Τουρκοκυπριακοί πληθυσμοί συγκεντρώθηκαν σε ελεγχόμενες περιοχές-θύλακες, με αυστηρό διαχωρισμό από τους Ελληνοκυπρίους. Ήταν ένα από τα βήματα που είχε προτείνει το 1956 ο συνταγματολόγος Νιχάτ Ερίμ για να προετοιμάσει την εισβολή και την τουρκοποίηση της Κύπρου.

Το δεύτερο γεγονός που αναφέρει ο ψευδοπρόεδρος Τατάρ είναι η απόρριψη του σχεδίου Ανάν από τους Ελληνοκυπρίους. Και μόνο το γεγονός ότι ο Τατάρ θρηνεί, μας δείχνει πόσο καλή για τα εθνικά μας συμφέροντα ήταν η απόρριψη. Η Τουρκία πίστευε ότι με το σχέδιο Ανάν θα αποκτούσε δικαίωμα παρέμβασης και στην περιοχή που θα διοικούσαν οι Έλληνες της Κύπρου. Η Κυπριακή Δημοκρατία θα διαλυόταν, θα επικρατούσε ακυβερνησία λόγω του δικαιώματος βέτο των Τουρκοκυπρίων και η Άγκυρα θα παρενέβαινε εμμέσως στις αποφάσεις της Ευρ. Ενώσεως ελέγχοντας το νέο κυπριακό μόρφωμα, Ευτυχώς που ο Κυπριακός Ελληνισμός είπε ΟΧΙ κατά 76% ακολουθώντας τη συμβουλή του αειμνήστου Τάσσου Παπαδόπουλου.

Το Κρανς Μοντανά ήταν το ελβετικό ορεινό κέντρο διακοπών όπου παρ΄ ολίγον να διακοπεί η ζωή της Κυπριακής Δημοκρατίας το 2017. Η Τουρκία   ζητούσε και μετά από τη “λύση” του Κυπριακού να έχει δικαίωμα αστρατιωτικής παρουσίας και παρεμβάσεως. Αυτό δεν έγινε δεκτό από την Αθήνα και τη Λευκωσία και ο Τατάρ το θεωρεί ως μία χαμένη ευκαιρία για ένα ομοσπονδιακό  σχέδιο λύσης.

Ο νέος οθωμανισμός επιδεικνύει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την Αμμόχωστο, διότι θυμάται την οθωμανική πολιορκία και κατάληψη της πόλης το 1571. Ο Ερντογάν αξιοποιεί όλους τους συμβολισμούς που θυμίζουν το οθωμανικό παρελθόν. Η Αθήνα και η Λευκωσία πρέπει να αξιοποιήσουν κάθε συμμαχία και κάθε διεθνές βήμα για να τονίσουν ότι αν δεν αποχωρήσουν τα τουρκικά στρατεύματα κατοχής, δεν δεχόμαστε καμία “λύση”.

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 24.7.2021

πηγή φωτογραφίας: EPA, TURKISH PRESIDENT PRESS OFFICE HANDOUT

Είχα την τιμή να υπηρετήσω επί 28 μήνες στο ένδοξο Πυροβολικό μας και αισθάνομαι ιδιαίτερη συγκίνηση τώρα που έφτασαν στην Ελλάδα τα ελάχιστα αναγνωρισθέντα και ταυτοποιηθέντα οστά του – τότε –  Αντισυνταγματάρχη Στυλιανού Καλμπουρτζή, του ηρωικού Διοικητή της 181 ΜΠΠ (Μοίρας Πεδινού Πυροβολικού) της Εθνικής Φρουράς. Τα οστά παρέλαβε από την Κύπρο ο Υφυπουργός Εθνικής Αμύνης Αλκιβιάδης Στεφανής και από την  Παρασκευή 23 Ιουλίου 2021 θα είναι θαμμένα σε προβεβλημένο χώρο στη Σχολή Πυροβολικού στο Μεγάλο Πεύκο Αττικής. Εκεί υπάρχει ήδη η προτομή του ήρωος.

Η μάχη της 23.7.1974 έξω από το χωριό Συγχαρί, στο ορεινό πέρασμα του Μπέλλα Παϊς, ήταν μία από τις σπανιότατες περιπτώσεις στην παγκόσμια στρατιωτική ιστορία, κατά την οποία στρατιώτες του Πυροβολικού αντιμετώπισαν σώμα με σώμα τις  Ειδικές Δυνάμεις του αντιπάλου. Υπό την ηγεσία του Θεσσαλονικέως Διοικητού τους οι Κύπριοι πυροβολητές πολέμησαν με πείσμα εναντίον Τούρκικών δυνάμεων Πεζικού και Καταδρομέων. Δεν παρέδωσαν τα πυροβόλα τους, αλλά θυσιάσθηκαν επάνω σ’ αυτά. Ας σημειωθεί ότι οι Τούρκοι είχαν παραβιάσει την εκεχειρία που συμφωνήθηκε το απόγευμα της 22.7.1974, δύο ημέρες μετά την εισβολή της 20.7.1974.

Ο ήρωας Καλμπουρτζής αντιστάθηκε με τον ατομικό οπλισμό του όσο μπορούσε. Με τη θυσία του καθυστέρησε τον εχθρό ούτως ώστε να διαφύγουν οι περισσότεροι στρτατιώτες του. Τους αποκαλούσε ¨παιδιά μου¨ και τους προστάτευσε σαν πατέρας. Έπεσε υπέρ Πατρίδος και δηλώθηκε ως αγνοούμενος.  Οι επιζώντες Ελληνοκύπριοι πυροβολητές της 181 ΜΠΠ διηγούνται με συγκίνηση και ευγνωμοσύνη τη μάχη του Καλμπουρτζή και των συμπολεμιστών του. Γενναίοι ως Έλληνες. Αιωνία η μνήμη τους.

Όσοι θέλουν να μάθουν περισσότερα για τη μάχη του Στυλιανού Καλμπουρτζή και των πυροβολητών του, στις 23 Ιουλίου 1974, μπορούν να βρουν στο διαδίκτυο το τεκμηριωμένο  ντοκυμανταίρ «Το βουνό της σιωπής» του ΡΙΚ. Είναι μία παραγωγή του Παγκυπρίου Συνδέσμου Εφέδρων Πυροβολητών. Προς το παρόν παραθέτω ένα σύντομο βιογραφικό του ήρωος Καλμπουρτζή από το ιστολόγιο sigmalive της Κύπρου.

Ο Αντισυνταγματάρχης Πυροβολικού Στυλιανός Καλμπουρτζής γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 31 Ιανουαρίου 1921. Κατετάγη στις Ένοπλες Δυνάμεις στις 17 Οκτωβρίου 1945 για τριετή εθελοντική υπηρεσία. Την 1η Μαρτίου 1949 εισήχθη στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, από την οποία αποφοίτησε στις 17 Αυγούστου 1950 και κατετάγη στο Πεζικό. Την 1η Δεκεμβρίου 1958 μετατάχθηκε στο Πυροβολικό. Τον Αύγουστο του 1973 μετατέθηκε στην Κύπρο και ανέλαβε διοικητής της 181 Μοίρας Πεδινού Πυροβολικού, η οποία είχε την έδρα της στο χωρίο Τρίκωμο της επαρχίας Αμμοχώστου. 

Στις 20 Ιουλίου 1974, με την εκδήλωση της τουρκικής εισβολής, η Μοίρα είχε αναπτυχθεί στην περιοχή Ασιεντρούσα της διάβασης Πέλλα Πάις, περίπου 2,5 χιλιόμετρα βορειοδυτικά του χωριού Συγχαρί, στον ανατολικό Πενταδάκτυλο. Μετά από πολλές ώρες άνισης μάχης με καταδρομείς του τουρκικού στρατού, ο Στυλιανός Καλμπουρτζής έπεσε ηρωϊκά μαζί με 37 άνδρες του, στην διάβαση Πέλλα Πάις – Συγχαρί, στην οροσειρά του Πενταδακτύλου. Σύμφωνα με μαρτυρίες, ο ήρωας κατέβαλε υπεράνθρωπη προσπάθεια, βάλλοντας μόνος από προωθημένη θέση για να καλύψει την ασφαλή αποχώρηση των στρατιωτών του. 

Στις 11 Απριλίου 2011, ο τέως Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, Κάρολος Παπούλιας, απένειμε μετά θάνατον στον Στυλιανό Καλμπουρτζή τον βαθμό του Αντιστρατήγου, κατά την διάρκεια της τελετής των αποκαλυπτηρίων προτομής του στην Σχολή Πυροβολικού στο Μεγάλο Πεύκο. 

Το όνομα του ήρωα Στυλιανού Καλμπουρτζή, φέρει το στρατόπεδο της διοίκησης Πυροβολικού της Εθνικής Φρουράς στην Κύπρο. 

Τα οστά του Στυλιανού Καλμπουρτζή ταυτοποιήθηκαν τον Απρίλιο του 2015.

Η Συμφωνία των Πρεσπών είναι μία εθνικώς επιζήμια συμφωνία. Έχει ήδη προκαλέσει αρνητικές συνέπειες στην περιοχή αναζωπυρώνοντας πάθη και εθνικισμούς σε όλες τις χώρες των Βαλκανίων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η βουλγαρική αντίδραση. Και ας μην βιαστούν κάποιοι στα Σκόπια να πανηγυρίσουν που δεν μπήκε στη Βουλή της Σόφιας το εθνικιστικό κόμμα ΒΜΡΟ. Τα υπόλοιπα βουλγαρικά κόμματα, παρά τις άλλες διαφωνίες τους, έχουν συμφωνήσει ότι στο ζήτημα της ευρωπαϊκής πορείας των Σκοπίων θα ισχύσει το βουλγαρικό βέτο.

Στη χώρα μας η Συμφωνία προκαλεί ποικίλες αντιδράσεις. Για να την καταλάβει κάποιος και κυρίως για να ασκήσει ουσιαστική κριτική πρέπει να έχει στοιχειώδεις γνώσεις Ιστορίας και Διεθνούς Δικαίου. Φυσικά οι περισσότεροι Έλληνες αντιδρούν ενστικτωδώς, διότι καταλαβάινουν ότι προσβάλλεται η εθνική μας αξιοπρέπεια. Τους κατανοώ, διότι και εγώ ως Μακεδών πρώτα αντέδρασα συναισθηματικά και μετά διάβασα λεπτομερώς τη Συμφωνία.

Η άγνοια ή η υποτίμηση της Ιστορίας χαρακτηρίζει εκείνη την ομάδα αρθρογράφων που μιλούν στο όνομα των «προοδευτικών» ιδεών ή του διεθνισμού ή ακόμη και της σταθερότητος. Προσπαθούν να μας πείσουν ότι η συμφωνία είναι καλή και ότι πρέπει να στηρίξουμε τα Σκόπια παρά τις παρασπονδίες του Ζάεφ.

Κάνουν λαθος. Καμία συμφωνία δεν μπορεί να επιβιώσει και πολύ περισσότερο να φέρει αποτελέσματα όταν προσβάλλει το εθνικό φιλότιμο ενός λαού και όταν διαστρεβλώνει την ιστορική αλήθεια. Το «μακεδονικό έθνος» είναι ένα κατασκεύασμα του ολοκληρωτικού κομμουνιστικού καθεστώτος του Τίτο μετά το 1944, βασισμένο σε ιδεολογήματα της Κομμουνιστικής Διεθνούς της δεκαετίας του 1920. Σε καμία Οθωμανική απογραφή, σε καμία αναφορά δυτικών διπλωματών δεν υπάρχει αναφορά σε «μακεδονικό» έθνος κατά τη διάρκεια του 19^ου αιώνος και κατά τη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνος του 1903- 1908. Με κατασκευάσματα ανελεύθερων καθεστώτων δεν πρόκειται να εδραιωθεί η σταθερότητα στα Βαλκάνια, ειδικά μάλιστα όταν η πλειοψηφία του ελληνικού λαού αισθάνεται προσβεβλημένη.

Διάβασα και μία ανάλυση που μας καλεί να στηρίξοιυμε τη συμφωνία για να σώσουμε τα Σκόπια από τη Μεγάλη Αλβανία.  Δεν είδα, όμως, τους οπαδούς αυτής της αντίληψης να διαμαρτύρονται όταν η ιδεολογία της Μεγάλης Αλβανίας προβάλλει τα αιτήματα των Τσάμηδων ή όταν ο Ράμα καταπατεί τα δικαιώματα των Βορειοηπειρωτών. Θεωρούν ότι ο αλβανικός εθνικισμός είναι επικίνδυνος όταν απειλεί τα Σκοπια, αλλά είναι ακίνδυνος ή πιθανόν ανύπαρκτος, όταν βλάπτει τα συμφέροντα του Ελληνισμού. Μονά – ζυγά η Ελλάδα πρέπει να υποχωρεί, κατά την αντίληψή τους!

Από την άλλη πλευρά και με αντίθετη στόχευση έχουμε τους αγνοούντες το Διεθνές Δίκαιο. Θεωρούν ότι η συμφωνία είναι ένα κουρελόχαρτο και ότι μπορούμε να την σχίσουμε χωρίς συνέπειες. Δυστυχώς τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Το Διεθνές Δίκαιο έχει κανόνες, προβλέπει δεσμεύσεις και υποχρεώσεις. Η αλήθεια είναι ότι αν αποχωρήσουμε μονομερώς από τη Συμφωνία των Πρεσπών δεν επανερχόμαστε στο ΠΓΔΜ- FYROM. Η Ενδιάμεση Συμφωνία του 1995 έχει καταργηθεί. Άρα κινδυνεύουμε να δούμε τις περισσότερες χώρες του κόσμου να ονομάζουν τα Σκόπια: «Δημοκρατία της Μακεδονίας».

Μακάρι καποτε να απαγκιστρωθούμε. Προς το παρόν ας ξαναδιαβάσουμε το βιβλίο του Άγγελου Συρίγου και του Ευάνθη Χατζηβασιλείου για τη Συμφωνία των Πρεσπών. Αυτοί γνωρίζουν και Ιστορία και Διεθνές Δίκαιο.

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 17.7.2021

212 χρόνια συμπληρώνονονται ἐφέτος άπό τήν ὀσιακή κοίμηση τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου. Γεννήθηκε τό 1749 στή Νάξο (τό κοσμικό ὄνομά του ἦταν Νικόλαος Καλλιβρούτσης) καί ἐκοιμήθη στίς 14  Ἰουλίου 1809 στό κελλί τῶν Σκουρταίων κοντά στίς Καρυές τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Σπούδασε στήν περίφημη Εὑαγγελική Σχολή τῆς Σμύρνης καί ἔμαθε ἄριστα ὅλες τίς μορφές τῆς Ἑλληνικής γλώσσας, ὅπως ἐπίσης τή Θεολογία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, τίς Φυσικές Ἐπιστῆμες, τά Λατινικά καί τά Γαλλικά. Εἶχε θαυμαστή μνήμη καί σέ πολλά συγγράμματά του, ὅπως τό Συμβουλευτικόν Ἐγχειρίδιον, παραθέτει φράσεις ἀπό Ἀρχαίους συγγραφεῖς καί ἀπό τήν Ἁγία Γραφή, χωρίς νά χρησιμοποιεῖ βοηθήματα ἀλλά ἀξιοποιῶντας τή μνήμη του. Θεωρεῖται ἐκ τῶν κορυφαίων ἐκκλησιαστικῶν συγγραφέων τῆς περιόδου τῆς Τουρκοκρατίας. Ἡ μνήμη του τιμᾶται στίς 14 Ἰουλίου.

Πέραν τῶν πολλῶν πνευματικῶν καί ψυχωφελῶν συγγραμμάτων του ὁ Ἅγιος Νικόδημος προσέφερε σημαντική ὑπηρεσία στήν ἐπιβίωση τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί στή διαφύλαξη τῆς ἐθνικῆς ταυτότητος καί αὐτογνωσίας. Μία πτυχή τῆς ἐθνικῆς προσφορᾶς του εἶναι καί ἡ χρήση ὅλων τῶν μορφῶν τῆς διαχρονικῆς γλώσσας μας. Ὁ Ἅγιος ἔγραφε καί τά Ἑλληνικά τοῦ Ὁμήρου καί τά Ἑλληνικά τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά καί τή δημώδη τῆς ἐποχῆς του. Ἀπέδειξε μέ τήν εὐρυμάθειά του ὅτι ὁ Ἑλληνισμός συνεχίζει τήν ἀδιάκοπη πορεία του μέσα στούς αἰῶνες μέ κύρια ἀπόδειξη τήν ἑνιαία Ἑλληνική γλῶσσα. ¨Η Ἑλληνική εἶναι ἡ ἴδια γλῶσσα ἐπί αἰῶνες. Ἀλλάζει ἡ γραμματική, ἀλλάζουν κάποιες καταλήξεις, ἀλλά οἱ περισσότερες λέξεις καί οἰ ρίζες τῶν λέξεων παραμένουν ἴδιες. Ὁ Ἅγιος ἀποτελεῖ χαρακτηριστικό παράδειγμα τοῦ γεγονότος ὅτι ἡ καλή γνώση τῆς Ἀρχαίας καί τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἑλληνικῆς βοηθεῖ στήν ὀρθή χρήση καί τῆς καθομιλουμένης.

Ὁ Νάξιος λόγιος καί μοναχός ἀπέδωσε στό Ὅμηρικό Ἡρωικό Ἑξάμετρο τήν εὐαγγελική περικοπή πού ἀναγιγνώσκεται στόν Ἑσπερινό τῆς Ἀγάπης, τήν ἡμέρα τοῦ Πάσχα. Χρησιμοποίησε δηλαδή κατά τρόπο ἔντυπωσιακό τόν γλωσσικό τύπο τῶν Ὁμηρικῶν ἐπῶν γιά νά μεταγλωττίσει τήν περικοπή. Διερωτῶμαι εἰλικρινῶς: Πῶς κατόρθωναν τά φτωχά Ἑλληνόπουλα ἐπί Τουρκοκρατίας, μέ ἕνα τριμμένο ράσο καί ἕνα κερί γιά νά φωτίζονται, χωρίς ἀνέσεις καί Ἠλεκτρονικούς Ὑπολογιστές, καί μάθαιναν ἄριστα ὅλες τίς γλωσσικές μορφές τῆς ἑλληνικῆς ἀπό τόν Ὅμηρο μέχρι τήν ἐποχή τους, ἐνῶ σήμερα πτυχιοῦχοι Πανεπιστημίου δυσκολεύονται νά βάλουν μία δασεῖα ἤ μία περισπωμένη;

Τά συγγράμματα τοῦ Ἁγίου εἶχαν Πανελλήνια διάδοση καί ἀπήχηση. Ἡ ἐμμονή στήν Ὀρθοδοξία βοηθοῦσε τόν Χριστιανό νά μήν χάσει τή μοναδική ὁδό γιά τή σωτηρία τῆς ψυχῆς του, ἀλλά ἐπιπροσθέτως βοηθοῦσε τόν Ἑλληνισμό νά μήν χάνει τά παιδιά του. Ἐπί Τουρκοκρατίας ὅποιος χανόταν γιά τήν Ὀρθοδοξία χανόταν καί γιά τόν Ἑλληνισμό. Ὅποιος ἐξισλαμιζόταν εἴτε βιαίως εἴτε ἐκουσίως ἔλεγαν ὅτι «τούρκεψε». Ἔχασε, δηλαδή, καί τή θρησκευτική καί τήν ἐθνική του ταυτότητα. Οἱ ἐξισλαμισμένοι μετετρέποντο σέ φανατικούς γενιτσάρους καί ἀρνητές τῶν πατρώων παραδόσεων καί ἐχρησιμοποιοῦντο ὡς οἱ σκληρότεροι διῶκτες τῶν Ὀρθοδόξων. Πολλά δεινά ὑπέστη τό Γένος μας ἀπό τό μένος τῶν νεοφωτίστων πού ἐξισλαμίζοντο καί ἤθελαν νά ἀποδείξουν τήν ἀφοσίωσή τους στή νέα θρησκεία καί στήν Ὀθωμανική ἐξουσία.

Tό ἔργο τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου, ὅπως καί τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ, τοῦ Ἁγίου Μακαρίου Κορίνθου καί ἄλλων κληρικῶν τοῦ 18ου αἰῶνος, ἀφ’ ἑνός μέν βοήθησε τήν Ἐκκλησία νά μήν ἀπολέσει καί ἄλλα παιδιά της, ἀφ΄ ἑτέρου δέ βοήθησε τόν ὑπόδουλο Ἑλληνισμό νά περιορίσει τίς ἐθνικές ἀπώλειες, νά μήν βλέπει τά παιδιά του νά ἐξισλαμίζονται.

Ἡ κορυφαία ἐθνική προσφορά τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου πιστεύω ὅτι εἶναι ἡ συγγραφή τοῦ Νέου Μαρτυρολογίου. Πρόκειται γιά ἕνα βιβλίο, τό ὁποῖο περιλαμβάνει τό συναξάρι (βίο και μαρτύριο) 87 ἀγωνιστικῶν μορφῶν πού προτίμησαν νά θυσιασθοῦν παρά νά ἀλλαξοπιστήσουν. Αὐτοί εἶναι οἱ Νεομάρτυρες, οἱ πρῶτοι ἀντιστασιακοί τῆς δουλείας. Παράλληλα μέ τό Κρυφό Σχολειό καί τούς κλεφταρματολούς, οἱ ταπεινοί αὐτοί ἀγωνιστές τῆς Πίστεως καί τοῦ Γένους, μέ τήν προσευχή τους καί τήν Ὁμολογία τους «εἶμαι Χριστιανός, δέν τουρκεύω» ἄνοιξαν τόν δρόμο γιά τή λευτεριά, στερέωσαν τήν ἑλληνορθόδοξη συνείδηση, ἔδωσαν μαρτυρία Χριστοῦ καί Ἑλλάδος, τόνωσαν τό φρόνημα τῶν ἀδελφῶν τους, μείωσαν καί περιόρισαν τούς ἐξισλαμισμούς. Μέ τό βιβλίο του αὐτό, τό ὁποῖο φέρει ἡμερομηνία 1794, ἀλλά ἐτυπώθη στήν Βενετία τό 1799, ὁ Ἅγιος Νικόδημος τολμᾶ κάτω ἀπό τή μύτη τοῦ κατακτητῆ νά δώσει μήνυμα ἀντιστάσεως, νά καλλιεργήσει ἐλπίδα Ἀναστάσεως ψυχικῆς καί ἐθνικῆς, νά προτείνει καί σέ ἄλλους νά μιμηθοῦν τούς Νεομάρτυρες. Στό προοίμιό του γράφει τά ἑξῆς λόγια πού θά μποροῦσαν νά τοῦ στοιχίσουν βάσανα καί φυλακίσεις δεδομένου ὅτι τό σύγγραμμα διαδόθηκε καί διαβάσθηκε εὐρέως στόν χῶρο τοῦ τουρκοκρατουμένου Ἑλληνισμοῦ: «Κατ’ ἀλήθειαν τοῦτο εἶναι θαῦμα παρόμοιον ὡσάν νά βλέπῃ τινάς (=κάποιος) μέσα εἰς τήν καρδίαν τοῦ χειμῶνος ἐαρινά ἄνθη καί τριαντάφυλλα….. Ἐν τῷ καιρῷ τῆς αἰχμαλωσίας νά βλέπῃ ἐλευθερίαν»!

Ὁ πλήρης τίτλος τοῦ ἔργου εἶναι: «Νέον Μαρτυρολόγιον, ἤτοι Μαρτύρια τῶν νεοφανῶν μαρτύρων τῶν μετά τήν ἅλωσιν τῆς Κωνσταντινουπόλεως κατά διαφόρους καιρούς καί τόπους μαρτυρησάντων. Συνταχθέντα ἐκ διαφόρων συγγραφέων καί μετ’ ἐπιμελείας ὅτι πλείστως διορθωθέντα, ἐν οἷς καί ἱκαναί ἀκολουθίαι προσετέθησαν». Ἀπό τόν τίτλο διαπιστώνουμε τρία στοιχεῖα: Πρῶτον, ὅτι ὁ Ἅγιος Νικόδημος δίνει γιά πρώτη φοράν τόν ὁρισμό τοῦ ὅρου «Νεομάρτυρες», λέγοντας ὅτι πρόκειται γιά μάρτυρες τῆς Πίστεως πού θανατώθηκαν μετά τήν Ἅλωση τῆς Κωνσταντινουπόλεως τοῦ 1453, ὑπονοῶντας ὅτι οἱ δικαστές καί οἱ δήμιοι ἦσαν Ὀθωμανοί Τοῦρκοι. Δεύτερον, ὅτι πῆρε κάποιους βίους Νεομαρτύρων καί ἀπό παλαιότερα Μαρτυρολόγια (π.χ. τοῦ Ἰωνᾶ τοῦ Καυσοκαλυβίτου). Πάντως προσέθεσε πολλές δικές του συγγραφές, μέ χαρακτηριστικό παράδειγμα τόν Βίο καί τό Μαρτύριο τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ (+1779). Τρίτον, ὅτι στό τέλος προσθέτει ὁρισμένες Ἀκολουθίες, τίς ὁποῖες συνέταξε ὁ ἴδιος. Πρόκειται γιά τήν Ἀκολουθία τοῦ Νεομάρτυρος Θεοδώρου τοῦ Βυζαντίου τοῦ ἐν Μυτιλήνῃ ἀθλήσαντος καί γιά τήν Ἀκολουθία ὅλων τῶν Νεομαρτύρων. Στήν Ἀκολουθία αὐτή ὁ Ἅγιος τολμᾶ καί προσθέτει τήν εὐχή νά ἐκδιώξει ὁ Θεός τούς ἀλλοθρήσκους κατακτητές ἀπό τήν Κωνσταντινούπολη!

Ὁ γνήσιος καί μαχητικός πατριωτισμός τοῦ Ναξίου μοναχοῦ καί συγγραφέως ἐκφράσθηκε μέ τρόπο Ὀρθόδοξο Χριστιανικό καί πνευματικό, ἀλλά πάντως σαφέστατο καί λίαν ὠφέλιμο γιά τό Γένος. Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης ἀγωνίσθηκε γιά νά διαφυλάξει τήν Πίστη, τή γλῶσσα καί τήν ἐλπίδα γιά ἀπελευθέρωση. Ἐκζητοῦμε τή μεσιτεία Του πρός Κύριον τόν Θεόν γιά τή σωτηρία τῆς ψυχῆς μας καί γιά τή διατήρηση τῆς ἐθνικῆς ἐλευθερίας καί ἰδιοπροσωπίας.

Ο Ιούλιος είναι ο μήνας της ιστορικής μνήμης για τον Κυπριακό Ελληνισμό. 9 Ιουλίου 1821, πριν από ακριβώς 200 χρόνια, θανατώθηκαν μαρτυρικά ο Αρχιεπίσκοπος Κυπριανός, όλοι οι Επίσκοποι και ηγούμενοι και 400 πρόκριτοι. Τον Ιούλιο του 1974 το Πραξικόπημα και η εισβολή οδήγησαν στη δραματική κατάσταση που βιώνει σήμερα η Μεγαλόνησος. Και φέτος πρέπει να έχουμε τεταμένη την προσοχή μας, διότι ο Ερντογάν μέσω της Συνομοσπονδίας θέλει να έχει πλήρη έλεγχο στον Βορρά και δυνατότητα παρεμβάσεως στον Νότο.

Θυμίζω ορισμένα χρήσιμα και κρίσιμα στοιχεία:

Στις 20 Ιουλίου ο Τούρκος Πρόεδρος θα επισκεφθεί τα Κατεχόμενα για να μετάσχει στις καθιερωμένες γιορτές του ψευδοκράτους. Πάντα οι Τουρκοκύπριοι και οι έποικοι πανηγύριζαν την επέτειο της εισβολής του Αττίλα, αλλά φέτος ο νέος ψευδοπρόεδρος, ο Ερσίν Τατάρ,  είναι προσωπική επιλογή του Ερντογάν. Η ημερομηνία συμπίπτει με την εορτή του Μπαϊραμιού, κάτι που θα υπογραμμίσει ο ισλαμικών τάσεων  Τούρκος Πρόεδρος.

Αναμένεται ότι κατά την επίσκεψή του ο Ερντογάν θα εγκαινιάσει πολεμική ναυτική βάση στο Μπογάζι και αεροδρόμιο για drones του Τουρκικού Στρατού. Αναμένεται επίσης να επισκεφθεί την Αμμόχωστο-Βαρόσι, μία περιοχή η οποία ως τώρα δεν είχε κατοικηθεί από τους Τούρκους. Αν προβεί σε ενέργειες, που δηλώνουν εποικισμό και έλεγχο του πρώην ελληνικού τομέως της Αμμοχώστου, έχει προειδοποιηθεί από τον Κύπριο Πρόεδρο Νίκο Αναστασιάδη ότι θα διακοπούν οι συνομιλίες.

Ενδιαφέρουσες ήσαν οι αποκαλύψεις του Ελληνοκυπρίου διπλωμάτη και διαπραγματευτή Ανδρέα Μαυρογιάννη. Δήλωσε ότι η Τουρκία φαινομενικά μεν μιλά για δύο κράτη στην Κύπρο. Ο τελικός στόχος είναι μία μορφή Συνομοσπονδίας δύο κρατικών οντοτήτων, ούτως ώστε η Τουρκία να ελέγχει πλήρως την τουρκοκυπριακή περιοχή, αλλά να έχει -μέσω των κεντρικών οργάνων της Συνομοσπονδίας -έλεγχο και στην περιοχή των Ελληνοκυπρίων. Αυτό σημαίνει δύο πράγματα: Πρώτον ότι θα καταργηθεί η Κυπριακή Δημοκρατία, κράτος -μέλος του ΟΗΕ και της Ευρ. Ενώσεως. Και δεύτερον ότι μέσω της συνομόσπονδης Κύπρου η Άγκυρα θα έχει έναν μηχανισμό παρεμβάσεως και στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ανησυχία προκαλεί και η είδηση που διέρρευσε ότι  σε έγγραφα της ειδικής απεσταλμένης του ΟΗΕ κ. Λουτ δεν γίνεται λόγος για την Κυπριακή Δημοκρατία, αλλά για δύο αυτοδιοικούμενες περιοχές στο νησί. Πρέπει η Αθήνα και η Λευκωσία να σταματήσουμε αυτά τα διπλωματικά παίγνια και να θέσουμε το Κυπριακό στην ορθή του βάση ως ζήτημα  εισβολής και κατοχής. Με απλά λόγια να θέσουμε ως πρώτη προϋπόθεση  την αποχώρηση των τουρκικών δυνάμεων κατοχής.

Η ανησυχία μου, και όχι μόνον δική μου, είναι ότι η λύση των δύο κρατών αποτελεί τέχνασμα του Ερντογάν για να έχει δυνατότητα να υποχωρήσει. Θα φανεί διαλλακτικός και θα πει ότι δέχεται ως μέση λύση τη Συνομοσπονδία. Ομοσπονδιακό λέγεται ένα κράτος, στο οποίο έχει ισχυρή εξουσία η κεντρική κυβέρνηση. Αντιθέτως στη Συνομοσπονδία η εξουσία βρίσκεται κυρίως στις συνιστώσες πολιτείες, ενώ είναι αποδυναμωμένη η κεντρική διοίκηση. Το θέμα δεν είναι να παίζουμε με τις λέξεις, αλλά  να αποτρέψουμε τις επιδιώξεις του νέου Οθωμανισμού.

Το μέτωπο του Ελληνισμού είναι ενιαίο: Θράκη, Αιγαίο, Κύπρος. Να ενισχύσουμε την αποτρεπτική μας ισχύ και να αξιοποιήσουμε την θέση μας μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 10.7.2021

πηγή φωτογραφίας: Turkish Presidency via AP, Pool

Διάβασα στον Τύπο τα αποτελέσματα μιας έρευνας κοινής γνώμης που διεξήγαγε το ΕΛΙΑΜΕΠ στη Ελλάδα και στην Αλβανία. Οι συντάκτες της έρευνας προσπαθούν να μας πείσουν ότι υπάρχει ενισχυμένη διάθεση στους δύο λαούς για βελτίωση των σχέσεων, αλλά αμέσως μετά παραδέχονται ότι η αλβανική κοινή γνώμη θέτει σε πρώτη προτεραιότητα το ζήτημα των Τσάμηδων, δηλαδή των απογόνων των συνεργατών των Ναζί. Πιστεύω ότι η δεύτερη διαπίστωση ακυρώνει την πρώτη και σπεύδω να δώσω ορισμένα ιστορικά στοιχεία για τους Τσάμηδες.

1) Τι σημαίνει η ονομασία Τσάμης;

Με το όνομα αυτό εννοούμε μία ομάδα Μουσουλμάνων που έζησαν στην Θεσπρωτία από τον 17ο μέχρι τα μέσα του 20ού αιώνος. Η λέξη αποτελεί παραφθορά του ονόματος Θύαμις, όπως ήταν γνωστός στην αρχαιότητα ο ποταμός Καλαμάς.

2) Πως βρέθηκε στην Θεσπρωτία αυτή η ομάδα;

Οι Τσάμηδες αποτελούν τους απογόνους εξισλαμισθέντων Ορθοδόξων Χριστιανών της Ηπείρου. Πολλοί απ’ αυτούς εξισλαμίσθηκαν βιαίως μετά την ατυχή εξέγερση του Επισκόπου Τρίκκης Διονυσίου  στις αρχές του 17ου αιώνος, ενώ άλλοι προσχώρησαν εκουσίως στο Ισλάμ για να αποκτήσουν αξιώματα.

Η αλλαγή θρησκεύματος οδήγησε πολύ γρήγορα και στην μεταστροφή της εθνικής συνειδήσεως. Έγιναν Τουρκαλβανοί και φανατικοί διώκτες των Ελλήνων.

3) Πως παρέμειναν στην Ελλάδα μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών;

Βάσει της συνθήκης της Λωζάννης του 1923 οι Αλβανόφωνοι Μουσουλμάνοι της Θεσπρωτίας κρίθηκαν ως «ανταλλάξιμοι». Όμως η τότε Κυβέρνηση του Στρατηγού Θεοδώρου Παγκάλου δεν τους έστειλε στην Αλβανία με την ελπίδα ότι η χειρονομία αυτή θα μετρούσε θετικά στις σχέσεις μας με το νεοσύστατο αλβανικό κράτος.

4) Γιατί κατηγορούνται για ανθελληνική δράση;

Κατά την Ιταλική επίθεση εναντίον της χώρας μας τρία από τα δεκατέσσερα συμπράξαντα αλβανικά τάγματα ήσαν στελεχωμένα από Τσάμηδες. Στην διάρκεια της Κατοχής οι Τσάμηδες έγιναν οι καλύτεροι συνεργάτες των Ιταλών και διέπραξαν  βιαιότητες εις βάρος των συγχωριανών τους Ορθοδόξων Ελλήνων. Με οργανωτή την Αλβανική Εθνική Επιτροπή (ΞΙΛΙΑ) διέπραξαν δολοφονίες και εμπρησμούς κατοικιών. Σύνθημά τους ήταν ότι όλη η Ήπειρος μέχρι και την Πρέβεζα πρέπει να γίνει αλβανική!

Μετά την συνθηκολόγηση των Ιταλών οι Τσάμηδες συνεργάσθηκαν με τους Γερμανούς κατακτητές και συνέχισαν τα εγκλήματα με αποκορύφωμα την μαζική εκτέλεση 49 προκρίτων της Παραμυθιάς στις 29/9/1943.

5) Πως έφυγαν από την πατρίδα μας;

Οι Τσάμηδες καταδιώχθηκαν από τις ομάδες Εθνικής Αντιστάσεως του Ναπολέοντος Ζέρβα (ΕΔΕΣ).  Πολλοί  Τσάμηδες κατέφυγαν για να σωθούν στην Αλβανία, τους δε ενόπλους Τσάμηδες ακολούθησαν και οι οικογένειές τους.

6) Υπάρχουν καταδίκες εις βάρος τους;

Βεβαίως. Το 1945 το Ειδικό Δικαστήριο Δωσιλόγων Ιωαννίνων καταδίκασε ερήμην 1930 Τσάμηδες επί συνολικού πληθυσμού 19.000.

Σήμερα το μεγαλύτερο κόμμα της Αντιπολιτεύσεως, το Δημοκρατικό, περιλαμβάνει στις τάξεις του επιφανή στελέχη της ομάδας των Τσάμηδων. Τα αιτήματά τους ξεκινούν από την επιστροφή των δημευμένων περιουσιών τους και φτάνουν μέχρι τη διεκδίκηση της Θεσπρωτίας!

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 3.7.2021

Το μεγαλύτερο πρόβλημα της Συμφωνίας των Πρεσπών είναι ότι εξ αρχής η άλλη πλευρά δεν είχε καμία πρόθεση να την τηρήσει. Ο Ζάεφ υπέγραψε, αλλά δεν σέβεται την υπογραφή του. Η αντιπολίτευση του VMRO-DPMNE έχει δηλώσει ότι δεν δέχεται τη Συμφωνία και το όνομα “Βόρεια Μακεδονία”. Εκείνοι που την σχεδίασαν από ελληνικής πλευράς και εκείνοι που την ψήφισαν όφειλαν να το έχουν προβλέψει. Απέτυχαν και τώρα επικρίνουν την κυβέρνηση της ΝΔ για τις παρασπονδίες του … Ζάεφ.

Μέσα σε λίγες ημέρες οι βόρειοι γείτονές μας έκαναν πολλά ώστε να προκαλέσουν την αντίδραση της Ελλάδος, και του λαού και της κυβερνήσεως.

Θυμίζω ότι η ποδοσφαιρική ομάδα των Σκοπίων κατέβηκε στα γήπεδα του EURO με το σήμα ΦΦΜ στις φανέλες, δηλαδή Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία της “Μακεδονίας” στο κυριλλικό, δηλαδή ελληνοβυζαντινό αλφάβητο. Το ενδιαφέρον είναι ότι χρησιμοποιούν ένα ελληνογενές αλφάβητο, αλλά ταυτοχρόνως αρνούνται την ελληνική καταγωγή των Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου, οι οποίοι δημιούργησαν το αλφάβητο των σλαβικών λαών .Ο Υπουργός Εξωτερικών Οσμάνι θεώρησε νόμιμη την ενέργεια αυτή ερμηνεύοντας κατά το δοκούν τη Συμφωνία.

Ο Πρωθυπουργός Ζάεφ έγραψε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ότι παρακολούθησε την ομάδα της “Μακεδονίας”, όχι Βόρειας.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Στέβο Πενταρόφσκι δήλωσε ότι η χώρα του θα αγοράσει τουρκικά όπλα για τον Στρατό προσγειώνοντας απότομα εκείνους τους Έλληνες που μιλούσαν για μείωση της τουρκικής επιρροής στο γειτονικό κράτος.

Και ο εκπρόσωπος της αντιπολιτεύσεως (ΒΜΡΟ) στο Συμβούλιο της Ευρώπης έφτασε στο Στρασβούργο με δηλωμένη την πρόθεση να αγωνισθεί για τα δικαιώματα μιας ανύπαρκτης μειονότητας, δηλαδή της “μακεδονικής”, η οποία δήθεν καταπιέζεται στην Ελλάδα.

Έχουν προηγηθεί δεκάδες άλλες αποδείξεις της αρνητικής διαθέσεως των γειτόνων. Οι αλλαγές στα σχολικά βιβλία δεν προχωρούν, για τα εμπορικά προϊόντα οι Σκοπιανοί θέλουν να μονοπωλούν τον όρο “μακεδονικός -ή, ό”, η Ακαδημία  Επιστημών και Τεχνών παραμένει MANU, δηλαδή “Μακεδονική”, η Βουλή των Σκοπίων συνέχισε και μετά την υπογραφή της Συμφωνίας να αποστέλλει αντιπροσωπεία στις εκδηλώσεις του ψευδοκράτους των Τουρκοκυπρίων.

Οι Έλληνες σχεδιαστές της Συμφωνίας, πολιτικοί και επιστήμονες, προσπάθησαν ανεπιτυχώς να την διαφημίσουν με τη συμπλήρωση τριών ετών από την υπογραφή της (17 Ιουνίου). Παρουσιάζουν ως επιτυχία τη συνεργασία των δύο χωρών στον ενεργειακό τομέα, αλλά η συνεργασία αυτή υπήρχε και πριν από την υπογραφή στις Πρέσπες. Δεν προσέθεσε κάτι η Συμφωνία.

Ισχυρίζονται ότι ο Ζάεφ αναγκάζεται να εμφανίζεται με εθνικιστικό λόγο, διότι πιέζεται από το Βέτο και τις απαιτήσεις της Βουλγαρίας. Με την ίδια λογική και εμείς δικαιούμαστε να αναβάλλουμε επ’ αόριστον την υπογραφή των τριών Μνημονίων συνεργασίας, διότι ενοχλούμαστε από τις προαναφερθείσες ενέργειες των πολιτικών και επιστημονικών εκπροσώπων των Σκοπίων.

Και μία τελευταία επισήμανση: Οι εκ διαμέτρου αντίθετες ερμηνείες, που δόθηκαν από τις δύο κυβερνήσεις για την ονομασία στις φανέλες ποδοσφαίρου, καταδεικνύουν ακόμη ένα μειονέκτημα της Συμφωνίας: Την ασάφεια. Είναι σκόπιμη; Πάντως δημιουργική δεν είναι.

Πρέπει να δείξουμε εμπράκτως και με κάθε νόμιμο τρόπο την ενόχλησή μας. Αν φανούμε υποχωρητικοί απέναντι σε ένα μικρό κράτος των Βαλκανίων τι μηνύματα δίνουμε σε πιο ισχυρά (και νεο-οθωμανικά) κράτη της περιοχής;

Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 26.6.2021