Εμείς οι Έλληνες είχαμε έναν σοφό παππού, τον Αισχύλο, ο οποίος έλαβε μέρος στους αγώνες κατά των Περσών και κατέγραψε τον παιάνα των Σαλαμινομάχων: Ώ παίδες Ελλήνων ίτε… Για ποια ιδανικά αγωνίσθηκαν τότε οι Έλληνες; Για την πατρίδα, για τις γυναίκες και τα παιδιά (ελευθερούτε δε παίδας, γυναίκας…), για τους ναούς των πατρώων θεών, για τους τάφους των προγόνων. Με αυτές τις αξίες σταμάτησαν την ασιατική απειλή και έσωσαν την Ευρώπη από ένα τυραννικό καθεστώς.
Εμείς οι Έλληνες είχαμε ένα σοφό δάσκαλο, τον Αριστοτέλη, που δίδαξε πολλά και χρήσιμα στον Μέγα Αλέξανδρο. Στο έργο του «Αθηναίων Πολιτεία» καταγράφει με ποια κριτήρια η Αθηναϊκή Δημοκρατία των κλασικών χρόνων επέλεγε τους Εννέα Άρχοντες (κεφ. 55). Οι βουλευτές και οι δικαστές πρώτα ρωτούσαν στον υποψήφιο το όνομα του πατέρα του και της μητέρας του. Στη συνέχεια τον ρωτούσαν αν σέβεται την πατρογονική θρησκεία και αν τιμά τους θεούς της Αθήνας (αν θρησκεύει). Μετά τον ρωτούσαν αν μεταχειρίζεται καλά τους γονείς του και αν πολέμησε υπέρ της πατρίδος.
Αυτές οι αρχές και αξίες ενισχύθηκαν όταν ο Ελληνισμός βαπτίσθηκε στην κολυμβήθρα της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Η διδασκαλία των Τριών Ιεραρχών καλλιεργεί τον σεβασμό στους γονείς και στην πατρίδα τονίζοντας τον σεβασμό στα πραγματικά Ανθρώπινα Δικαιώματα. Ο τελευταίος αυτοκράτωρ της Ρωμανίας (Βυζαντίου), ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, μία ημέρα πριν από την Άλωση του 1453, κάλεσε τους κατοίκους της Κωνσταντινούπολης να αγωνισθούν για τον Θεό, για την πατρίδα, για τους συγγενείς τους. Πρόσθεσε και για τον βασιλέα, διότι αυτό ήταν τότε το πολίτευμα.
Η παραδοσιακή μορφή οικογένειας κράτησε όρθιο τον Ελληνισμό και στα εύκολα και στα δύσκολα. Στην Τουρκοκρατία η μητέρα είναι εκείνη, η οποία γαλουχεί τα παιδιά της με το όραμα για απελευθέρωση. Οι αγωνιστές του 1821 έμαθαν τα πρώτα γράμματα από την οικογένειά τους ή από έναν καλόγερο (το διηγείται με σαφήνεια ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης).
Τα πρώτα Συντάγματα της Εθνεγερσίας συνδυάζουν τις δημοκρατικές αρχές με την Ορθόδοξη Πίστη και με τον σεβασμό στις παραδοσιακές αξίες του Γένους. Η θρησκευτικότητα και ο σεβασμός στους δύο γονείς, πατέρα και μητέρα, είναι διαχρονικές αξίες του Ελληνισμού. Δεν ανήκουν σε ιδεολογίες ή σε καθεστώτα. Δεν είναι ούτε συντηρητικές ούτε προοδευτικές ιδέες. Αν απεμπολήσουμε αυτές τις αξίες χανόμαστε. Δεν θα έχουμε μέλλον, διότι θα έχουμε αποκοπεί από το παρελθόν μας.
Τα παλληκάρια της ΕΟΚΑ αγωνίσθηκαν για την Ελευθερία κατά της βρετανικής αποικιοκρατίας (1955-59) έχοντας φοιτήσει στα Κατηχητικά της Εκκλησίας της Κύπρου. Ήσαν συντηρητικοί ή προοδευτικοί; Τίποτε από τα δύο. Ήσαν ελεύθεροι άνθρωποι και συνέχισαν την πορεία του Ελληνισμού με τα ίδια ιδανικά που είχαν οι Σαλαμινομάχοι και οι ήρωες του 1821.
Και αν καταργήσουμε – ό μη γένοιτο – αυτές τις αξίες, με ποιες θα τις αντικαταστήσουμε; Μας εγγυάται κάποιος ότι το δήθεν προοδευτικό θα φέρει μία καλύτερη κοινωνία; Θυμίζω ότι τα καθεστώτα σοβιετικού τύπου χλεύασαν τις παραδοσιακές αξίες και τελικά τί οικοδόμησαν;
Βεβαίως η κοινωνία και η επιστήμη εξελίσσονται, αλλά κάποιες κολώνες πρέπει να μείνουν σταθερές. Γιατί να περιφρονήσουμε τις διαχρονικές αξίες 2500 ετών; Άλλωστε το αιώνιο είναι πάντα επίκαιρο.
Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 20.1.2024
