Μέσα στην αναταραχή της δραματικής διαπραγματεύσεως με τους δανειστές μας δεν δώσαμε ιδιαίτερη σημασία σε ορισμένα γεγονότα με διεθνείς προεκτάσεις. Γι’ αυτό επιλέγω σήμερα να ασχοληθώ με την υπογραφή της συμφωνίας για τον περιορισμό των πυρηνικών δυνατοτήτων του Ιράν. Η ισλαμική αυτή χώρα επί μήνες συζητούσε στη Βιέννη με τις 5 χώρες-μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ (ΗΠΑ, Ρωσία, Βρετανία, Γαλλία, Κίνα) και την Γερμανία. Η τελική συμφωνία αίρει τους περιορισμούς και τις κυρώσεις που είχαν επιβληθεί στο Ιράν και το επαναφέρει σταδιακά στο παγκόσμιο ενεργειακό παιχνίδι δεδομένων των μεγάλων πετρελαϊκών του κοιτασμάτων.
Με τη συμφωνία, η οποία στηρίχθηκε φανατικά από τον Πρόεδρο Ομπάμα, αλλά προκαλεί κραδασμούς στη Ρεπουμπλικανική πλειοψηφία της Γερουσίας και της Βουλής, το Ιράν δεσμεύεται να καταστρέψει τους περισσότερους μηχανισμούς εμπλουτισμού του ουρανίου, να καταστρέψει επίσης όσα αποθέματα εμπλουτισμένου ουρανίου διαθέτει καθώς και τα αντίστοιχα αποθέματα πλουτωνίου. Οι 6 χώρες που βρέθηκαν στην άλλη πλευρά του τραπεζιού ήθελαν να βεβαιωθούν ότι οι πυρηνικοί αντιδραστήρες του Ιράν θα χρησιμοποιούνται μόνον για ειρηνικούς σκοπούς και ότι δεν θα βρεθεί το καθεστώς των Αγιατολλάχ με μία ισλαμική πυρηνική βόμβα στα χέρια του.
Η προσπάθεια των έξι χωρών είχε και μία άλλη σκοπιμότητα. Να επανέλθει το Ιράν στη διεθνή νομιμότητα για να μπορέσει να μετάσχει στην παγκόσμια εκστρατεία αντιμετωπίσεως του «Ισλαμικού Κράτους», το οποίο ήδη ελέγχει τη μισή Συρία και το μισό Ιράκ. Το Ιράν είναι η έδρα του σιιτικού κλάδου του Ισλάμ και επηρεάζει τους Σιίτες του Ιράκ, τον Άσσαντ της Συρίας, την Χεζμπολλάχ του Λιβάνου και τους αντάρτες της Υεμένης, οι οποίοι μάχονται κατά της Σαουδικής Αραβίας για τον έλεγχο της χώρας. Οι τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους, οι οποίοι προκαλούν καθημερινά φρίκη με τα εγκλήματα κατά ανθρώπων και μνημείων, είναι φανατικοί Σουνίτες, άρα αντίπαλοι του Ιράν.
Η Δύση, λοιπόν, κέρδισε έναν προσωρινό σύμμαχο σε αυτή τη μάχη. Η Ρωσία είναι επίσης ωφελημένη, διότι αποτελεί προνομιακό εμπορικό και στρατιωτικό εταίρο του Ιράν. Αντιθέτως το Ισραήλ, η Σαουδική Αραβία και η Τουρκία δεν χαίρονται γι’ αυτή τη συμφωνία.
Το Ισραήλ θεωρεί ότι οι ΗΠΑ κακώς έβγαλαν από την απομόνωση ένα καθεστώς, το οποίο κατά καιρούς έχει απειλήσει να καταστρέψει το εβραϊκό κράτος. Η Σαουδική Αραβία θέλει να εμφανίζεται ως ηγέτις των Σουνιτών, των θρησκευτικών αντιπάλων του Ιράν. Η Τουρκία προσπάθησε τον Απρίλιο να προσεγγίσει το Ιράν, κατά βάθος, όμως, το φοβάται, διότι το θεωρεί ως απειλή στην προσπάθεια ελέγχου των μουσουλμανικών κρατών και στην προώθηση του νεο-οθωμανισμού της.
Άραγε η επάνοδος του Ιράν θα μειώσει την τιμή του πετρελαίου;
Άρθρο μου στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 19 Ιουλίου 2015
