Στίς 13.1.2015 τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο ἀνέγραψε στό Ἁγιολόγιο τῆς Ἐκκλησίας μας τόν Γέροντα Παΐσιο τόν Ἁγιορείτη. Πιστεύω ὅτι ἡ ἁγιασμένη αὐτή μορφή μέ ὅσα ἔλεγε καί ὅσα ἔγραφε μπορεῖ νά βοηθήσει κάθε πιστό νά βρεῖ ἀπαντήσεις στά ἐρωτήματα: Ποιά ἡ στάση τοῦ Χριστιανοῦ ἀπέναντι στήν Πατρίδα καί στόν πατριωτισμό; Πρέπει ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί Ὀρθόδοξοι νά ἀσχολούμαστε μέ τά Ἐθνικά Θέματα;
Ὁ Ἅγιος Παΐσιος συνήθιζε νά λέγει: «Καί ἡ πατρίδα εἶναι μία μεγάλη οἰκογένεια». Ἐπανελάμβανε μέ τά δικά του λόγια τή σοφία τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας. Θυμίζω ὅτι ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος στήν 37η Ἐπιστολή του ἔγραφε: «Μητέρα τιμᾶν τῶν ὁσίων. Μήτηρ δέ ἄλλη μέν ἄλλου. Κοινή δέ πάντων πατρίς». ¨Η πατρίδα εἶναι ἡ κοινή μητέρα ὅλων μας, γράφει ὁ Ἄγιος Γρηγόριος, ἄρα τήν ἀγαποῦμε ὁπως τήν μητέρα μας, ἀλλά αὐτό δέν σημαίνει ὅτι μισοῦμε τίς μητέρες τῶν ἄλλων. Ἔτσι καί ὁ Ἅγιος Παΐσιος τόνιζε ὅτι ἀγαποῦμε τήν πατρίδα ὅπως ἀγαποῦμε καί τήν οἰκογένειά μας. Θά κάνουμε ὅ,τι μποροῦμε γιά νά τήν βοηθήσουμε καί σέ δύσκολες καί σέ εὐχάριστες στιγμές. Ὅλοι οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας καταφάσκουν τόν ὑγιῆ πατριωτισμό, ἀλλά ἀπορρίπτουν τόν ρατσισμό, τόν ἐθνοφυλετισμό, τήν ἐθνική ἀλαζονεία.
Ἰδιαίτερη εὐαισθησία εἶχε ὁ Ἄγιος στό Μακεδονικό ζήτημα. Χάρηκε πολύ ὅταν διάβασε τό βιβλίο τοῦ ἀειμνήστου Νικολάου Μάρτη γιά τήν ἑλληνικότητα τῆς Μακεδονίας καί ἔστειλε ἐπαινετικό ποιηματάκι στόν συγγραφέα. Ἐπίσης γιά νά δηλώσει τή σημασία πού ἔδινε στό ζήτημα εἶχε ἀναρτήσει στό κελλί του τήν προφητεία τοῦ Δανιήλ ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη, ἡ ὁποία ἀναφέρει τόν Μέγα Ἀλέξανδρο ὡς Βασιλέα τῶν Ἑλλήνων. Γιά τό κράτος τῶν Σκοπίων προέβλεψε ὅτι θά διαλυθεῖ. Ἔλεγε ὅτι τό κράτος αὐτό εἶναι κτισμένο ἀπό φαρσαλινούς χαλβάδες σέ σχῆμα τούβλου καί ἀργά ἠ γρήγορα θά καταρρεύσει. Οἱ διπλωματικές ἐξελίξεις μέχρι σήμερα δικαιώνουν τήν προφητεία του. Ἑπτά χρόνια μετά τήν ὁσιακή κοίμησή του (12.7.1994) καί συγκεκριμένα τό 2001 ξέσπασε αἱματηρή σύγκρουση μεταξύ τῶν Ἀλβανῶν, πού ἀποτελοῦν τό 30% τοῦ κράτους τῶν ψευδομακεδόνων, καί τοῦ σλαβικοῦ πληθυσμοῦ. Ἡ ἐκεχειρία, ἡ ὁποία συνήφθη, εἶναι εὔθρασυστη καί οἱ Ἀλβανοί πολιτικοί τῶν Σκοπίων δηλώνουν σαφῶς ὅτι ἀποτελοῦν κράτος ἐν κράτει καί ὅτι ὄνειρό τους εἶναι νά ἑνώσουν τίς δυτικές ἐπαρχίες τοῦ κρατιδίου μέ τό Κοσσυφοπέδιο-Κόσσοβο γιά τή δημιουργία τῆς Μεγάλης Ἀλβανίας. Ἤδη πολλοί διεθνολόγοι παραδέχονται ὅτι τό κράτος τῶν Σκοπίων θά διαλυθεῖ μεταξύ Βουλγάρων, Ἀλβανῶν καί Σέρβων. Κάτι ἤξερε, λοιπόν, ὁ Ἅγιος Παΐσιος! Φυσικά κατανοούμε ὅτι δέν πρέπει νά παραδώσουμε τό ὄνομα καί τήν κληρονομιά τῆς Μακεδονίας μας σέ ἕνα θνησιγενές μόρφωμα τό ὁποῖο σέ λίγα χρόνια θά διαλυθεῖ!
Οἱ προφητεῖες του εἶναι πολλές, ἀλλά προτιμῶ νά μήν τίς σχολιάσω καί νά μήν προβῶ σέ ἑρμηνεία. Ὅταν μιλοῦν γιά μελλοντικά γεγονότα ἁγιασμένοι ἄνθρωποι, μόνον ἄνθρωποι μέ ἁγιότητα και πνεῦμα Θεοῦ μποροῦν νά τους ἑρμηνεύσουν. Ὁ Γέρων Παΐσιος εἶπε πολλά καί ἐνδιαφέροντα γιά τό μέλλον τῆς Τουρκίας, ἀλλά ἄς ἀφήσουμε τόν Θεό νά δώσει τίς ἀπαντήσεις. Ὅσοι παραπέμπουν στόν Ἅγιο γιά νά ἑρμηνεύσουν θέματα τῆς καθημερινότητος καί τῆς διεθνοῦς ἐπικαιρότητος, ἄν καί τό κάνουν καλοπροαίρετα, φοβοῦμαι ὅτι δέν ὠφελοῦν πνευματικά.
Ἀπό τούς λόγους του, τούς ὁποίους κατέγραψαν οἱ μοναχές στή Σουρωτή, στό Μοναστῆρι ὅπου εἶναι θαμμένος ὁ Ἅγιος, παραθέτω μερικές χαρακτηριστικές σκέψεις του γιά τήν Ἑλλάδα καί τήν εὐθύνη πού ἔχουμε ὡς Ἕλληνες:
«… Τέτοια κληρονομιά πού μᾶς ἔχει ἀφήσει ὁ Χριστός δέν ἔχουμε δικαίωμα νά τήν ἐξαφανίσουμε στίς ἡμέρες μας. Θά δώσουμε λόγο στόν Θεό. Ἐμεῖς, τό μικρό αὐτό ἔθνος, πιστέψαμε στόν Μεσσία, μᾶς δόθηκε ἡ εὐλογία νά διαφωτίσουμε ὅλον τόν κόσμο. Ἡ Παλαιά Διαθήκη μεταφράσθηκε στήν ἑλληνική γλῶσσα ἑκατό χρόνια πρίν ἀπό τήν ἔλευση τοῦ Χριστοῦ. Οἱ πρῶτοι Χριστιανοί τί τράβηξαν! Κινδύνευε συνέχεια ἡ ζωή τους. Τώρα τί ἀδιαφορία ὑπάρχει!… Ἐνῶ ἀνώδυνα σήμερα, χωρίς νά κινδυνεύη ἡ ζωή μας, μποροῦμε νά διαφωτίσουμε τά ἔθνη, νά γινόμαστε πιό ἀδιάφοροι; Ἄν σήμερα ἔχουμε λιγάκι εἰρήνη, ξέρεις τί ἔχουν τραβήξει οἱ παλιοί; Ξέρεις πόσοι θυσιάσθηκαν; Τώρα τίποτε δέν θά εἴχαμε ἄν δέν θυσιάζονταν ἐκεῖνοι. Καί κάνω μία σύγκριση: Πώς τότε, ἐνῶ κινδύνευε ἡ ζωή τους, κρατοῦσαν τή πίστη τους, καί πώς τώρα, χωρίς καμμία πίεση, ὅλα τά ἰσοπεδώνουν!
Ὄσοι δέν ἔχουν χάσει τήν ἐθνική τους ἐλευθερία, δέν καταλαβαίνουν. Τούς λέω: «Ὁ Θεός νά φυλάξη νά μήν ἔρθουν οἱ βάρβαροι καί μᾶς ἀτιμάσουν!» καί μοῦ λένε: «Καί τί θά πάθουμε;». Ἀκοῦς κουβέντα; Ἄντε νά λείψετε, χαμένοι ἄνθρωποι! Τέτοιοι εἶναι οἱ ἄνθρωποι σήμερα. Δῶσε τους χρήματα, αὐτοκίνητα, καί δέν νοιάζονται οὔτε γιά τήν πίστη οὔτε γιά τήν τιμή οὔτε γιά τήν ἐλευθερία.
Τήν Ὀρθοδοξία μας σάν Ἕλληνες τήν ὀφείλουμε στόν Χριστό καί τούς Ἁγίους Μάρτυρες καί Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας. Καί τήν ἐλευθερία μας τήν ὀφείλουμε στούς ἥρωες τῆς Πατρίδας μας, πού ἔχυσαν τό αἷμα τους γιά μᾶς. Αὐτήν τήν ἁγία κληρονομιά ὀφείλουμε νά τήν τιμήσουμε καί νά τήν διατηρήσουμε καί ὄχι νά τήν ἐξαφανίσουμε στίς ἡμέρες μας. Εἶναι κρῖμα νά χαθῆ ἕνα τέτοιο ἔθνος! Καί βλέπουμε τώρα, ὅπως πρίν ἀρχίσει ἕνας πόλεμος στέλνουν ἀτομικές προσκλήσεις, ἔτσι και ὁ Θεός μέ ἀτομικές προσκλήσεις μαζεύει ἀνθρώπους, γιά νά κρατηθῆ κάτι καί νά σωθῆ τό πλάσμα Του. Δέν θά ἀφήση ὁ Θεός. ἀλλά πρέπει καί ἐμεῖς νά κάνουμε Ὅ,τι μποροῦμε ἀνθρωπίνως καί γιά ὅ,τι δέν μποροῦμε νά κάνουμε ἀνθρωπίνως, νά κάνουμε προσευχή νά βοηθήσει ὁ Θεός».
Βεβαίως ὁ Γέρων Παΐσιος δίδασκε μέ ἔμφαση ὅτι πρώτη προτεραιότητα πρέπει νά εἶναι ἡ πνευματική μας προετοιμασία καί ἔτσι θά ἔχουμε μεγαλύτερη δύναμη γιά νά ἀγωνισθοῦμε ὑπέρ τῆς πατρίδος και τῶν Ἐθνικῶν Θεμάτων. Ἡ διδαχή του πάντως εἶναι μία σαφής ἀπάντηση σέ ὁρισμένους παραπλανημένους Χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι ἐν ὀνόματι μιᾶς παρερμηνευμένης οἰκουμενικότητος ἀρνοῦνται ἤ διστάζουν νά ἀγωνισθοῦν γιά τήν Πατρίδα καί τά Ἐθνικά Θέματα. Στήν Ὀρθόδοξη Παράδοσή μας ἡ Οἰκουμενικότητα ἐναρμονίζεται καί δέν συγκρουεται μέ τόν ὑγιῆ καί ἀφανάτιστο πατριωτισμό. Ἄς ακούσουμε τή φωνή τοῦ Γέροντος Παΐσίου καί ἄς ἀπορρίψουμε διεθνισμούς καί πολυπολιτισμικότητες, δηλαδή ξενόφερτες ἰδεολογίες πού ἐπιδιώκουν νά μᾶς ἀποκόψουν ἀπό τίς ρίζες μας.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Γέροντος Παΐσίου Λόγοι, Τόμος Α΄, «Μέ πόνο καί ἀγάπη γιά τόν ἄνθρωπο». Ἱερόν Ἡσυχαστήριον Ἁγίου Ἰωάννου Θεολόγου Σουρωτῆς, 1998.
Ἰσαάκ Μοναχοῦ: «Βίος Γέροντος Παΐσίου τοῦ Ἁγιορείτου», ἔκδοση Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου Τιμίου Προδρόμου Χαλκιδικῆς, 2004.
Άρθρο μου στο περιοδικό “ΠΕΙΡΑΪΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ”, τεύχος Φεβρουαρίου 2015
