Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων
Από την εποχή που ο βασιλεύς της Κύπρου Κινύρας έστειλε μία ασπίδα στον Αγαμέμνονα, για να συμβολίζει τη συμμετοχή της Κύπρου στην Πανελλήνια εκστρατεία κατά της Τροίας, μέχρι και σήμερα η Κύπρος είναι αναπόσπαστο κομμάτι του Ελληνισμού. Υπέστη κατακτήσεις και ταλαιπωρίες, αλλά η ψυχή του λαού είναι προσηλωμένη στην Ορθόδοξη Πίστη και στη διαχρονική ελληνική Ιστορία.
Η Κύπρος τιμά την 1η Απριλίου 1955 ως την ημέρα του μεγάλου ξεσηκωμού κατά των Βρετανών αποικιοκρατών. Το σύνθημα μικρών και μεγάλων, κληρικών και λαϊκών, ήταν: ΕΝΩΣΙΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ ΕΝΩΣΙΣ! Ο όρος Αυτοδιάθεση χρησιμοποιήθηκε για διπλωματικούς λόγος, λόγω της μεταπολεμικού κλίματος που δεν ευνοούσε την αποικιοκρατία. Ο στόχος ήταν σαφής: Η Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Και ήταν δίκαιος στόχος. Άλλωστε η Κύπρος είχε μετάσχει σε όλους τους αγώνες του Ελληνισμού. Την 9η Ιουλίου 1821 είδε τον Αρχιεπίσκοπό της να θανατώνεται από τους Τούρκους μαζί με 500 κληρικούς και προκρίτους, διότι είχε αποκαλυφθεί η συμμετοχή επιφανών Κυπρίων στη Φιλική Εταιρεία. Το 1912 και το 1940 η Μεγαλόνησος έστειλε τα παιδιά της να αγωνισθούν υπέρ των δικαίων του ενιαίου Ελληνισμού. Έξω από τα Ιωάννινα, στον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο, έπεσε μαχόμενος ως εθελοντής ο Δήμαρχος Λεμεσού Χριστόδουλος Σώζος.
Η ΕΟΚΑ (Εθνική Οργάνωσις Κυπρίων Αγωνιστών) ανέλαβε την πρωτοβουλία για ένοπλο αγώνα και συγκέντρωσε τον ανθό της Κυπριακής νεολαίας. Πολιτικός ηγέτης ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος Γ΄ και στρατιωτικός ηγέτης ο Κύπριος αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού Γεώργιος Γρίβας, με το ψευδώνυμο Διγενής. Οι περισσότεροι εθνομάρτυρες του Αγώνος ήσαν παιδιά των Κατηχητικών και των Χριστιανικών σωματείων. Εννέα νέα παλληκάρια απαγχονίσθηκαν, πολλοί σκοτώθηκαν στο πεδίο της μάχης. Μόλις προσφάτως τα βρετανικά δικαστήρια αναγνώρισαν ότι έγιναν βασανιστήρια από Άγγλους αστυνομικούς εις βάρος Ελληνοκυπρίων και επιδίκασαν αποζημιώσεις.
Ο Βρετανός συγγραφέας Λώρενς Ντάρρελλ, ο οποίος κακώς παρουσιάζεται ως φιλέλληνας, έγραψε ένα βιβλίο προσβλητικό για τους Έλληνες Κυπρίους της εποχής εκείνης, με τίτλο «Τα Πικρολέμονα της Κύπρου». Υπηρετούσε στην αποικιακή διοίκηση της Μεγαλονήσου από το 1953 και απέτυχε να προβλέψει την εξέγερση. Στο βιβλίο αυτό καταγράφει την έκπληξή του, διότι δεν είχε συνειδητοποιήσει ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία αποτελούσε τον στυλοβάτη της εθνικής συνείδησης και την πνευματική τροφό των αγωνιστών. Όποιος δεν κατανοεί τον πνευματικό και εθνικό ρόλο της Ορθόδοξης Εκκλησίας αδυνατεί να κατανοήσει την ψυχοσύνθεση του Έλληνα. Και αυτή η ψυχοσύνθεση είναι ίδια και στην Μακεδονία και στην Κύπρο και παντού.
Η 1η Απριλίου 1955 μάς διδάσκει ότι μία χούφτα ενόπλων Ελλήνων με την ηθική συμπαράσταση του λαού αντιμετώπισαν θαρραλέα μία ολόκληρη αυτοκρατορία. Οι λίγοι απέναντι στους πολλούς είναι ισχυροί αρκεί να έχουν ΟΡΑΜΑ!
Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 31.3.2019
