Mont Pelerin σημαίνει στα γαλλικά το όρος του προσκυνητή. Σ’ αυτό το ελβετικό θέρερτρο διεξήχθησαν υπό την αιγίδα του ΟΗΕ οι συνομιλίες Αναστασιάδη και Ακιντζί με στόχο την επίτευξη «λύσης» στο Κυπριακό. Προσωπικά είμαι πολύ επιφυλακτικός. Καταθέτω τα ερωτήματα και τους προβληματισμούς μου:
Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, κράτους μέλους του ΟΗΕ και της Ευρ. Ενώσεως, συνομιλεί ισοτίμως με τον ψευδοπρόεδρο του τουρκοκυπριακού ψευδοκράτους. Γιατί τέτοια εξομοίωση; Αν ο Ακιντζί πηγαίνει ως εκπρόσωπος των Τουρκοκυπρίων ας πήγαινε και ένας εκπρόσωπος της Ελληνοκυπριακής Κοινότητας. Όχι ο Πρόεδρος του κράτους. Εκτός αν αυτό το κράτος, η Κυπριακή Δημοκρατία, έχει αποφασίσει να καταργηθεί.
Η πολυσυζητημένη «λύση» προβλέπει ένα κράτος υποτίθεται ομοσπονδιακό με δύο συνιστώσες πολιτείες. Μία ελληνική στον νότο και μία τουρκική στον βορρά. Δηλαδή η Κυπριακή Δημοκρατία θα αυτοκαταργηθεί για να δώσει τη θέση της σε ένα νέο κράτος στην ουσία συν-ομοσπονδιακό με τρεις κυβερνήσεις: Την Κεντρική, την ελληνοκυπριακή και την τουρκοκυπριακή. Είναι δυνατόν να λαμβάνει αποφάσεις μία τέτοια κρατική δομή; Ή μήπως οι Τουρκοκύπριοι θα έχουν βέτο και θα εμποδίζουν κάθε κρίσιμη απόφαση;
Έχουν κατανοήσει οι Ευρωπαίοι εταίροι της Κύπρου ότι μέσω της προτεινόμενης λύσης η Τουρκία θα έχει αποφασιστικό λόγο σε αποφάσεις της Ε.Ε. χωρίς να είναι μέλος της Ενώσεως; Είναι βέβαιο ότι η Άγκυρα θα ελέγχει τις αποφάσεις των Τουρκοκυπρίων, εκείνοι θα έχουν βέτο στη νέα Κυπριακή συν-ομοσπονδία, άρα η Ευρ. Ένωση θα βλέπει σοβαρές αποφάσεις της να επηρεάζονται από την ψήφο ενός τουρκικού προτεκτοράτου, που θα αντικαταστήσει την Κυπριακή Δημοκρατία.
Για να κάνει ο Πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης τέτοιες υποχωρήσεις στο θέμα της πολιτειακής συγκρότησης, ποια ανταλλάγματα έχει εξασφαλίσει; Έχουν υποσχεθεί οι Τούρκοι ότι θα παραχωρήσουν τη Μόρφου και την Αμμόχωστο; Και πόσο αξιόπιστη είναι η Άγκυρα όταν βλέπουμε τον Ερντογάν να εφαρμόζει δικτατορία στο εσωτερικό και να απειλεί με νεο-οθωμανικά οράματα στο εξωτερικό;
Πού και πότε επέτυχε μία τέτοια κρατική μορφή συν-ομοσπονδίας δύο κρατιδίων με διαφορετική εθνική και θρησκευτική ταυτότητα; Αν κρίνουμε από τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη το πείραμα απέτυχε. Οι Σέρβοι ζουν αυτόνομα στο κρατίδιό τους και οι Κροάτες με τους Μουσουλμάνους κινούνται σε διαφορετικούς ρυθμούς. Μόνο ο κοινός εκπρόσωπος στον ΟΗΕ θυμίζει ότι υπάρχει η ενιαία Βοσνία-Ερζεγοβίνη, ενώ το πρόσφατο δημοψήφισμα των Σερβοβοσνίων επιτείνει τις διασπαστικές τάσεις.
Ο Ακιντζί και η Άγκυρα επιμένουν στην παρουσία τουρκικού στρατού στο βόρειο κρατίδιο και στον ρόλο της Τουρκίας ως εγγυητρίας. Υπό τέτοιες συνθήκες ποιος αποκλείει ένα σκηνοθετημένο γεγονός για να παρέμβει η Τουρκία και στον ελληνοκυπριακό τομέα;
Στο όρος του προσκυνητή ας μην προσκυνήσουμε την τουρκική πλεονεξία.
Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 13 Νοεμβρίου 2016
