Άρθρα

Προ δύο μηνών εξεδήμησεν εις Κύριον ο σπουδαίος φιλόλογος και ιστορικός Σαράντος Καργάκος. Μανιάτης στην καταγωγή και στην ψυχή αγάπησε ειλικρινά τον μείζονα Ελληνισμό και έδωσε αγώνες για την Ορθοδοξία και τη γλώσσα. Έγραψε πολλά βιβλία και άρθρα και γύρισε όλη την Ελλάδα πραγματοποιώντας ομιλίες για τα θέματα που γνώριζε και αγαπούσε.

Αυτές τις ημέρες ολοκληρώνεται η έκδοση ενός έργου ζωής του αειμνήστου Σαράντου. Πρόκειται για την τρίτομη ιστορική μελέτη με τίτλο: Η Ελληνική Επανάσταση του 1821. Την επιμέλεια ανέλαβαν οι εκδόσεις ΠΕΡΙΤΕΧΝΩΝ – Καρτέρης. Την ευγενική χορηγία της εκδόσεως ανέλαβε η οικογένεια του Ηλία Δούκα, επιχειρηματία με μεγάλη κοινωνική προσφορά.

Το έργο εν μέρει είχε κυκλοφορηθεί σε τέσσερις μικρούς τόμους από Κυριακάτικη εφημερίδα. Τώρα έχουμε στα χέρια μας μία βελτιωμένη και ουσιαστικά εμπλουτισμένη έκδοση. Ο μεγάλος δάσκαλος έκανε διορθώσεις και προσθήκες στο αρχικό κείμενο, ενώ έγραψε και έναν ολόκληρο τόμο 600 σελίδων για τα μη πολεμικά γεγονότα της Επαναστάσεως. Εκεί παρουσιάζονται οι πολιτικές, οικονομικές και διπλωματικές πτυχές του Αγώνος.

Από τον Α΄ Τόμο του τρίτομου έργου θα παρουσιάσω σήμερα μερικές διαφωτιστικές πληροφορίες, τις οποίες δίνει ο συγγραφεύς υπό τον γενικό τίτλο: «Η γενικώτερη αμφισβήτηση του ρόλου του Κλήρου» (σελιδες 258- 262). Γράφει σχετικά:

« … Κατά τα τελευταία χρόνια η αμφισβήτηση εστιάζεται στο παλαιόθεν συζητούμενο θέμα της Αγίας Λαύρας. Η τωρινή όμως συζήτηση εστιάζεται όχι στο τι ακριβώς έγινε, αλλά στο ότι δεν έγινε τίποτε. Πως όλα είναι μύθος.

Οι νεώτεροι ιστορικοί δεν πρέπει να είναι βιστικοί. Για την Α. Λαύρα υπάρχει μία μαρτυρία του Αχμέτ Δζεβέτ Μπέη αρκετά αποκαλυπτική: ¨Τας ημέρς εκείνας οι εν Κωνσταντινουπόλει αντιπρόσωποι της παρά τα Καλάβρυτα μονής της Λαύρας, οίτινες διέμενον εν Φαναρίω, ενεκλείσθησαν εις τας φυλακάς του Μποσταντζή-μπασή» (Νικηφόρος Μοσχόπουλος: Ιστορία της Ελληνικής Επαναστασεως κατά τους Τούρκους ιστοριογράφους…» , σελ. 160).

Γιατί άραγε: Είναι απλό: Η μονή είχε μεταβληθεί σε συνωμοτικό κέντρο της Β. Πελοποννήσου. Το τί γινόταν στην περιοχή οι Τούρκοι αξιωματούχοι, κατά τη ρητή μαρτυρία του Αχμέτ Δζεβδέτ, το μάθαιναν από τον Άγγλο Πρεσβευτή στην Πόλη…»

Σε επόμενη παράγραφο ο Καργάκος αξιοποιεί πάλι τα γραφόμενα του Αχμέτ Δζεβέτ, αλλά και τη Διήγηση Συμβάντων της Ελληνικής Φυλής του Θεοδώρου Κολοκοτρώνη. Σημειώνει τα εξής:

« … Ως προς τον θρησκευτικό χαρακτήρα του Αγώνα ο Γέρος γράφει τα εξής: «Εγινήκαμε τριακόσιοι και έκοψα ευθύς δύο σημαίες με σταυρό και εκίνησα (….) κινώντας εγώ είχαν μίαν προθυμίαν οι Έλληνες όπου όλοι με τας εικόνας έκαναν δέηση και ευχαριστήσεις. Μου ήρχετο να κλαύσω(….) από την προθυμία που έβλεπα, Ιερείς έκαναν δέηση» (όπ. παρ. Σελ 99). Για τη συμμετοχή των ιερέων- καλοπροαιρέτως υποθέτω – θα μπορούσαν να εγερθούν κάποιες αμφισβητήσεις. Ιδού όμως τί γράφει ο Αχμέτ Δζεβέτ για τη μάχη της Αλαμάνας: «Εις την μάχην ταύτην εφονεύθησαν ο καπετάνιος της Λεβαδείας Κυριάκος, ως καί τινες των σημαινόντων πολεμιστών και παπάδων. (όπ. παρ. σ. 164). Προφανώς με το «παπάδων» υπονοείται ο Αθ. Διάκος και ο Δεσπότης Σαλώνων Ησαΐας».

Και συνεχίζει στο ίδιο κεφάλαιο του Α΄ Τόμου ο Καργάκος: «Επανερχόμενοι στον ρόλο του κλήρου δεν πρέπει να αγνοούμε τη μαρτυρία του Φωτάκου, που ήταν ο πιο κοινωνικά προβληματισμένος απ’ όλους τους απομνηματογράφους του Αγώνα. Γράφει: «…. Αλλ’ ο κλήρος τούς έβγαλεν από την πλάνην αυτήν, διότι έλαβε πρώτος τα όπλα. Πολλοί δε μάλιστα των Αρχιερέων, ως ο Έλους Άνθιμος, έκαμαν και επίτηδες και ευχάς, τας οποίας έδιδαν εις τους ιερείς των επαρχιών και τας εδιάβαζαν κατά την παράκλησιν». (Φωτάκος, Απομνημονεύματα περί της Ελληνικής Επαναστάσεως, Αθήναι 1858, τόμος Α΄, σ. 53).

Με πλήρη γνώση των πηγών ο αείμνηστος δάσκαλος Σαράντος Καργάκος συνοψίζει ως εξής την αξιλόγησή του για τους εξεγερθέντες κληρικους:

« Και κλείνουμε με μία τελευταία αναφορά στην προσφορά του κλήρου: δεσπότης ήταν ο Βρεσθένης Θεοδώρητος, ένα από τα πιο σημαντικά οργανωτικά μυαλά του Αγώνα. Κληρικός ήταν ο Θεόφ. Καΐρης που κήρυξε την Επανάσταση στην Άνδρο…. Δεσπότης ήταν ο Ρωγών Ιωσήφ, η ψυχή της άμυνας του Μεσολογγίου, που έγραψε την τελευταία σελίδα δόξας, διότι με τη δική του ανατίναξη και με το δικό του μαρτύριο έκλεισε η αυλαία του δράματος του Μεσολογγίου. Κληρικός ήταν ο περιώνυμος για την παιδεία του Κωνσταντίνος Οικονόμος, που πρώτος αυτός εμφανίστηκε ενώπιον του Τσάρου Αλεξάνδρου Α΄, προς τον οποίον απηύθυνε ικετήρια αναφορά για τη σωτηρία των Γραικών. … Τέλος Αρχιμανδρίτης ήταν ο θρυλικός Παπαφλέσσας, ο «μπουρλοτιέρης των ψυχών», που έβαλε τις βάσεις της λαϊκής παιδείας μας ως «μινίστρος των εσωτερικών» και που ανέστησε τον Λεωνίδα στο Μανιάκι (20 Μαΐου 1825) πολεμώντας με λίγους κατά των πολλών και άριστα σντεταγμένων μονάδων του Ιμπραήμ».

Το τρίτομο έγο του Σαράντου Καργάκου για το 1821 θα παρουσιαστεί την Κυριακή 17 Μαρτίου και ώρα 20.00 στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου (στον ισόγειο Ναό) του Δήμου Αγίου Δημητρίου Αττικής από τον Καθηγητή του Παντείου Πανεπιστημίου Άγγελο Συρίγο και από τον υπογράφοντα. Είστε όλοι προσκεκλημένοι για να τιμήσουμε τους αγωνιστές του 1821 και τον αείμνηστο συγγραφέα του έργου.

Άρθρο στην ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΛΗΘΕΙΑ, 6.3.2019

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Στις 3 Μαρτίου 1957 σε μία σπηλιά, κοντά στην ιστορική Μονή της Παναγίας του Μαχαιρά, έπεφτε νεκρός ο Γρηγόρης Αυξεντίου, ο υπαρχηγός της ΕΟΚΑ (Εθνική Οργάνωσις Κυπρίων Αγωνιστών). Είχε πολεμήσει επί ώρες μόνος του εναντίον πολυαρίθμων Άγγλων στρατιωτών. Τελικά έβαλαν φωτιά στο κρησφύγετο και τον έκαψαν. Έπεσε υπέρ Πίστεως και Πατρίδος. Αγωνίσθηκε για την αποτίναξη της βρετανικής αποικιοκρατίας και για την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.

Λίγα χρόνια πριν είχε υπηρετήσει ως Έφεδρος Αξιωματικός στον Ελληνικό Στρατό. Τον μετέθεσαν στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα και έτσι συνδέθηκε με την ελληνική γη της Μακεδονίας. Όταν άρχισε ο Αγώνας του 1955-59 ο Γρηγόρης επέλεξε ως ψευδώνυμο το όνομα του Ζήδρου, ενός αρματολού της Δυτικής Μακεδονίας επί Τουρκοκρατίας.

Τι θα μάς έλεγε σήμερα ο Αυξεντίου, ο Σταυραετός του Μαχαιρά, αν τον είχαμε μπροστά μας;

Θα μάς έλεγε πόσο προσβεβλημένος αισθάνεται ως Έλληνας για την κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών από τη Βουλή.

Θα μάς δίδασκε ότι ο Ελληνισμός είναι ενιαίος και ότι πρέπει να ενδιαφερόμαστε εμπράκτως για την Κύπρο, τη Βόρειο Ήπειρο, την Ομογένεια στην Κωνσταντινούπολη, Ίμβρο και Τένεδο, για τους Έλληνες Αποδήμους.

Θα μάς εφιστούσε την προσοχή για τα παιγνίδια των Μεγάλων Δυνάμεων, οι οποίες και άλλες φορές χρησιμοποίησαν ως μέσο πίεσης την ανύπαρκτη «μακεδονική μειονότητα». Συγκεκριμένα θα μάς θύμιζε ότι και στις αρχές της δεκαετίας του 1950, όταν η Ελλάς έθετε το ζήτημα της Αυτοδιαθέσεως της Κύπρου, η Βρετανική Κυβέρνηση απαντούσε: «Μην θέτετε ζήτημα Κύπρου, διότι και εμείς θα αρχίσουμε να μιλούμε για καταπιεσμένους Σλαβόφωνους Μακεδόνες στη Βόρειο Ελλάδα»! Αυτά μάθαμε και από τα Αρχεία του Βρετανικού Υπουργείου Εξωτερικών, όταν άνοιξαν μετά από 30 χρόνια. Δεν αποκλείεται και σήμερα τα περίεργα δημοσιεύματα του BBC να συνδέονται με τα βρετανικά σχέδια «λύσης» του Κυπριακού.

Ο Γρηγόρης θα μάς τόνιζε επίσης ότι είναι ενθαρρυντικό να βλέπεις τη νεολαία και τους μαθητές να αγωνίζονται για εθνικά θέματα, όπως το Κυπριακό και το Μακεδονικό. Άλλωστε και ο αγώνας των Ελλήνων Κυπρίων το 1955 στηρίχθηκε στη μαθητιώσα νεολαία, η οποία πραγματοποιούσε διαδηλώσεις κρατώντας την ελληνική σημαία. Αυτούς μιμούνται σήμερα οι μαθητές που τραγουδούν: «Μακεδονία ξακουστή»!

Θα μάς συμβούλευε ο Αυξεντίου να διατηρήσουμε την ελληνορθόδοξη ταυτότητά μας και να διαφυλάξουμε τους δεσμούς του Έθνους με την Εκκλησία. Τα περισσότερα αγόρια και κορίτσια, τα οποία έλαβαν μέρος στον Κυπριακό Αγώνα, ήσαν παιδιά του Κατηχητικού και των Ορθοδόξων σωματείων.

Κάθε φορά που επισκεπτόμαστε τα Φυλακισμένα Μνήματα στη Λευκωσία ας σκύβουμε γονατιστοί μπροστά στον τάφο του ήρωα που αγωνίσθηκε για την Κύπρο και τη Μακεδονία!

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 3.3.2019

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Βρέθηκα προσφάτως στο Ναύπλιο. Είναι ένας τόπος που αξίζει να τον επισκέπτεσαι κάθε εποχή του έτους. Είναι ταυτοχρόνως ένα ανοιχτό Μουσείο της Νεώτερης Ιστορίας μας, μία ζωντανή μαρτυρία της ταυτότητας του Ελληνισμού. Περπατάς και αισθάνεσαι τη Ιστορία να απαντά στους αμφισβητίες.

Μοσχοβολά λιβάνι και αγιοκέρι η Ελληνική Ιστορία και αυτή την ευωδία αισθάνεται ο επισκέπτης του Ναυπλίου μαζί με την αλμύρα του Αργολικού Κόλπου.

Στην κεντρική πλατεία Συνταγματος βλέπουμε και προσκυνούμε το σημείο, στο οποίο οι Τούρκοι εφόνευσαν τον πολιούχο της πόλης Άγιο Αναστάσιο τον Νεομάρτυρα (τον 17^ο αιώνα). Το πλήθος των Νεομαρτύρων, γνωστών και αγνώστων, μάς θυμίζει ότι πολυάριθμοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί επί Τουρκοκρατίας προτίμησαν να θανατωθούν παρά να αλλαξοπιστήσουν. Και έτσι σώθηκε το Γένος. Η θυσία τους έδινε θάρρος στους υπόλοιπους. Και όλοι καταλάβαιναν αυτό που σήμερα δυσκολεύονται να κατανοήσουν ορισμένοι νεόκοποι ιστορικοί. Ότι Ορθοδοξία και εθνική ταυτότητα ήσαν αλληλένδετα. Όποιος χανόταν για την Εκκλησία, χανόταν και για τον Ελληνισμό.

Προχωρούμε στα στενά του Ναυπλίου και βέπουμε τον Ιερό Ναό του Αγίου Σπυρίδωνος και τη σφαίρα που σκότωσε τον Ιωάννη Καποδίστρια στις 27.9.1831. Ποια ήταν η ώρα; Ήταν χαράματα, διότι ο ευλαβής Κυβερνήτης πήγαινε να εκκλησιασθεί από Όρθρου βαθέος. Και στα σχολεία ζήτησε να διδάσκονται ως βασικό μάθημα τα Ορθόδοξα Θρησκευτικά μαζί με τα κείμενα των Αρχαίων Ελλήνων.

Η περιήγησή μας σταματά μπροστά στο πρώτο κτήριο, το οποίο χρησιμοποίησε η Σχολή Ευελπίδων, όταν ιδρύθηκε από τον Καποδίστρια. Και θυμόμαστε ότι ο πρώτος Κυβερνήτης φρόντισε να ιδρύσει το Σώμα των Στρατιωτικών Ιερέων. Οι ιδρυτές του ελεύθερου εληνικού κράτους δεν ήσαν ουδετερόθρησκοι. Ούτε ήθελαν μία Ελλάδα θρησκευτικώς ουδέτερη. Ήθελαν να γίνεται σεβαστή η Ορθοδοξία ως θεμέλιο της εθνικής ταυτότητας, ενώ ταυτόχρονα δήλωναν στα επίσημα κείμενα ότι ουδείς θα εμποδίζει και τους αλλοθρήσκους ή ετεροδόξους να ασκούν ελευθέρως τα θρησκευτικά τους καθήκοντα.

Κοντά στο Ναύπλιο βρίσκουμε τους Μύλους της Λέρνης. Εκεί που ο Γάλλος Δεριγνύ ειρωνεύθηκε τον Μακρυγιάννη για τις χαμηλές και ευπρόσβλητες οχυρώσεις των Ελλήνων. Τότε ο Ρουμελιώτης μαχητής απήντησε στον Δεριγνύ ότι μπορεί οι θέσεις μας να είναι αδύναμες, αλλά ο Θεός μας είναι μεγάλος! Οι αγωνιστές του 1821 δεν ήσαν άθεοι ή θρησκευτικώς αδιάφοροι. Ήσαν Ορθόδοξοι Χριστιανοί συνειδητοί. Δεν ήσαν αναμάρτητοι, αλλά είναι βέβαιο ότι δεν αγωνίσθηκαν για ένα Σύνταγμα με ρήτρα θρησκευτικήςουδετερότητος.

Ο δρόμος από το Ναύπλιο μάς φέρνει στη Νέα Επίδαυρο, την ιστορική Πιάδα, όπου συνεκλήθη η Α΄ Εθνική Συνέλευσις των Ελλήνων. Εκεί διακηρύχθηκε την 1.1.1822 η ανεξαρτησία του Ελληνικού Έθνους με την επίκληση της Αγίας Τριάδος. Τα ουδετερόθρησκα συνθήματα δεν βρίσκουν ερείσματα στην Ιστορία μας και στην ελληνορθόδοξη αυτοσυνειδησία μας.

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 24.2.2019

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Ξεφυλλίζοντας τις σελίδες της Νεώτερης Ιστορίας μας διαπιστώνουμε ότι οι αγώνες του Ελληνισμού είχαν πάντα ορθόδοξο χριστιανικό πνευματικό περιεχόμενο. Οι οπαδοί των ουδετερόθρησκων πειραματισμών ας ρίξουν μια ματιά στις επετείους του Φεβρουαρίου, του μηνός που διανύουμε, για του λόγου το ασφαλές.

22 Φεβρουαρίου 1821. Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης διαβαίνει τον Προύθο και κηρύσσει την Επανάσταση κατά των Οθωμανών στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες. Σύνθημά του: Μάχου υπέρ Πίστεως και Πατρίδος. Η Προκήρυξη, την οποία εκδίδει από το Ιάσιο στις 24.2.1821 έχει ακριβώς αυτό τον τίτλο. Σε όλες τις πόλεις, στις οποίες εισέρχεται, ζητεί να τελεσθεί η Θεία Λειτουργία και η δοξολογία.

Φεβρουάριος 1878. Ο Ελληνισμός της Μακεδονίας πληροφορείται ότι κινδυνεύει να περάσει από τον τουρκικό στον βουλγαρικό ζυγό. Ο Πανσλαβισμός της Ρωσίας σχεδίαζε τη Μεγάλη Βουλγαρία με τη Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου. Οι Μακεδόνες εξεγείρονται και δημιουργούν δύο επαναστατικές κυβερνήσεις. Τη μία στην Πιερία και την άλλη στο Μπούρινο της Κοζάνης. Επικεφαλής των επαναστατών βρίσκεται ο Ορθόδοξος κλήρος. Ο Επίσκοπος Κίτρους Νικόλαος Λούσης και οι μοναχοί των Μονών του Ολύμπου ηγούνται της πρώτης φάσεως του αγώνος των Μακεδόνων για ενσωμάτωση στην Ελλάδα.

17.2.1914. Οι Βορειοηπειρώτες, εγκαταλελειμμένοι από την επίσημη κυβέρνηση των Αθηνών, αρχίζουν τον δικό τους Αυτονομιακό Αγώνα κατά της αλβανικής κυβερνήσεως. Κερδίζουν μετά από τρεις μήνες το Πρωτόκολλο της Κερκύρας, το οποίο υπέγραψαν η Αλβανία και οι προστάτες της Ιταλοί και Αυστριακοί, αλλά δεν το αξιοποίησε η Ελλάδα όπως θα έπρεπε. Αρχηγοί του αγώνος οι Ορθόδοξοι Επίσκοποι. Ο Δρυϊνουπόλεως Βασίλειος, ο Βελλάς και Κονίτσης Σπυρίδων και ο Κορυτσάς Γερμανός.

Ο Ελληνισμός ουδέποτε υπήρξε ουδετερόθρησκος. Οι αγώνες του Έθνους καταδεικνύουν την άρρηκτη σύνδεση της Πίστης με την Πατρίδα. Βεβαίως η Εκκλησία μας ορθώς τονίζει το πανανθρώπινο μήνυμα του Χριστού και την Οικουμενικότητα της Ορθοδοξίας. Όμως το αίμα πολυαρίθμων Νεομαρτύρων και Εθνομαρτύρων χύθηκε υπέρ Ορθοδοξίας και Ελληνισμού. Οι διακηρύξεις των δεκάδων κινημάτων πριν από το 1821, τα Συντάγματα των επαναστατημένων Ελλήνων, τα κείμενα των Μακεδονομάχων, των Βορειοηπειρωτών, των Κυπρίων αγωνιστών του 1955-59, αυτά και πολλά άλλα είναι τεκμήρια ελληνορθόδοξης και όχι ουδετερόθρησκης συνείδησης.

Η ρήτρα περί ουδετερόθρησκου κράτους, την οποία προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ κατά την αναθεώρηση του Συντάγματος, απηχεί ακραίες απόψεις των Γάλλων επαναστατών του 1789, οι οποίοι ήσαν οπαδοί του Ντεϊσμού και κατεδίωξαν τη Χριστιανική Πίστη. Άλλωστε το άρθρο 13 του Συντάγματος, το οποίο κατοχυρώνει τη θρησκευτική ελευθερία, αποτελεί σύγχρονη και ικανοποιητική ρύθμιση.

Οι ψευδοπροοδευτικοί αποσυνέδεσαν τη Μακεδονία από τον Ελληνισμό. Τώρα προσπαθούν να αποσυνδέσουν και την Ορθοδοξία από τον Ελληνισμό. Θέλουν να διαλύσουν την ταυτότητά μας, αλλά δεν θα το επιτύχουν!

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 17.2.2019

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Η Συμφωνία των Πρεσπών πιθανότατα θα οδηγήσει σε φαινόμενα λογοκρισίας και σε συρρίκνωση της διδασκαλίας της Ιστορίας μας. Αυτό θα είναι το αποτέλεσμα των άρθρων 6 και 8 του κειμένου που κυρώθηκε από 153 βουλευτές.

Θυμίζω ότι το άρθρο 6 προβλέπει τα εξής: «Έκαστο μέρος θα αποτρέπει και θα αποθαρρύνει ενέργειες περιλαμβανομένων των προπαγανδιστικών, από ιδιωτικούς φορείς που πιθανόν υποδαυλίζουν τον σωβινισμό, την εχθρότητα, τον αλυτρωτισμό και τον αναθεωρητισμό ενάντια στο άλλο μέρος». Η ασάφεια είναι σκόπιμη και γι’ αυτό επικίνδυνη. Θα μπορούσε π.χ. να απαγορευθεί το τραγιύδι «Μακεδονία ξακουστή»; Η «Καθημερινή της Κυριακής» της 3.2.2019 απαντά ότι ίσως και αυτό να συμβεί. Το τραγούδι θα μπορούσε να θεωρηθεί … αλυτρωτικό.

Και μετά έχουμε το άρθρο 8 της Συμφωνίας, το οποίο προβλέπει την Κοινή Διεπιστημονική Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων, η οποία ήδη λειτουργεί από τον Σεπτέμβριο, δηλαδή πριν από την κύρωση της Συμφωνίας. Οι 7 Σκοπιανοί και οι 7 Έλληνες ειδικοί συζητούν για θέματα σχολικών βιβλίων, διδασκαλίας της Ιστορίας, αλλά και αρχαιολογίας. Εξ όσων γνωρίζουμε οι εκπρόσωποι του γειτονικού κράτους ζήτησαν να εξετάσουν όλα τα σχολικά βιβλία μας και όχι μόνον αυτά της Ιστορίας. Θα απαγορευθεί άραγε η διδασκαλία των Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου που εμείς ορθώς τους ονομάζουμε Έλληνες Θεσσαλονικείς; Ή μήπως θα ριχτούν στη λήθη ο Παύλος Μελάς και ο Μακεδονικός Αγώνας; Θα το μάθουμε συντόμως.

Όποια κι αν είναι τα πρώτα αποτελέσματα της κακής αυτής Συμφωνίας, εμείς που αποτελούμε το 75% του λαού και έχουμε εκφράσει τη διαφωνία μας δεν πρέπει να αυτολογοκριθούμε ή να καταληφθοιύμε από πνεύμα ηττοπάθειας. Οι νόμοι είναι σεβαστοί, αλλά και το δικαίωμα στην ιστορική μνήμη είναι εξ ίσου σεβαστό. Άλλωστε το άρθρο 16, παρ. 2 του Συντάγματος ορίζει ότι ένας από τους σκοπούς της παιδείας είναι και η ανάπτυξη της εθνικής συνειδήσεως. Τα παιδιά μας πρέπει να μαθαίνουν την Ιστορία του Μακεδονικού Ελληνισμού και αν δεν επιτρέπεται πλέον στους δασκάλους των σχολείων αυτό το καθήκον, τη λύση την ξέρουμε από παλαιότερα:

Κάθε σπίτι, κάθε οικογένεια, κάθε Ενορία, κάθε πολιτιστικό σωματείο, κάθε υπεύθυνος πολίτης, όλοι μαζί θα αναβιώσουμε το Κρυφό Σχολειό! Προσαρμοσμένο στα δεδομένα της εποχής το νέο Κρυφό Σχολειό θα αξιοποιήσει βιβλία, διαδίκτυο, ψηφιακούς δίσκους, δημοτικά τραγούδια και παραδοσιακούς χορούς, ώστε να μην χαθεί η ελληνική κληρονομιά των Μακεδόνων. Να προστατεύσουμε την Ιστορία της Χριστιανικής, Βυζαντινής και Νεώτερης Μακεδονίας, την οποία αφήνει απροστάτευτη η Συμφωνία των Πρεσπών.

Ας ξαναμιλήσουμε στα παιδιά μας για τα «Μυστικά του Βάλτου». Για να βγούμε από τον Βάλτο, στον οποίο μάς έριξε ο ΣΥΡΙΖΑ.

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 10.2.2019

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Η κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών απογοήτευσε τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, αλλά και τον Ελληνισμό εκτός συνόρων. Παραχώρησαν στους γείτονες το όνομα, την ιστορία, την ταυτότητα και την κληρονομιά της Μακεδονίας χωρίς να μας ρωτήσουν. Αγνόησαν την Ιστορία, τους ήρωες, τους Εθνομάρτυρες.

Δεν θα μας καταλάβει η ηττοπάθεια. Θα πάρουμε αφορμή από τη Συμφωνία των Πρεσπών για να ξαναδιαβάσουμε την Ιστορία μας, να τραφούμε από τις ρίζες μας, να θυμηθούμε πώς σηκώσαμε το κεφάλι μετά από παλαιότερες εθνικές ταπεινώσεις.

Όπως έγινε και με το σχολικό βιβλίο της ΣΤ΄ Δημοτικού, όπως έγινε και με το σχέδιο Ανάν για την Κύπρο. Το βιβλίο, που κρίθηκε ακατάλληλο και γεμάτο λάθη από την Ακαδημία και από ειδικούς, παρουσίαζε μία εξωραϊσμένη εικόνα για τους Οθωμανούς και τους Νεοτούρκους. Εξυπηρετούσε διπλωματικές σκοπιμότητες και εξέφραζε την αντίληψη περί δήθεν «ελληνοτουρκικής φιλίας» Το απέσυρε πρώτα ο λαός και μετά η πολιτική ηγεσία. Κερδίσαμε τη μάχη, διότι απαντήσαμε ψύχραιμα, τεκμηριωμένα και με στοιχεία. Μάς βοήθησε να μάθουμε καλύτερα την Ιστορία μας. Και ώθησε αξιόλογους ερευνητές να γράψουν ενδιαφέροντα βιβλία για την Τουρκοκρατία, το 1821, τη Γενοκτονία των Ποντίων και των Μικρασιατών.

Ο Ελληνισμός της Κύπρου αφυπνίσθηκε πατριωτικά με το Σχέδιο Ανάν, το οποίο εμφανίσθηκε τον Νοέμβριο του 2002 και καταψηφίσθηκε με το δημοψήφισμα του Απριλίου 2004. Το Σχέδιο οδήγησε τους Έλληνες της Μεγαλονήσου σε μελέτη της Ιστορίας, των νομικών, πολιτικών και οικονομικών συνεπειών. Η παρακαταθήκη του Τάσσου Παπαδόπουλου και του ΟΧΙ εύχομαι να καθοδηγεί και σήμερα τους Κυπρίους.

Δεν είναι υπερβολή αν πούμε ότι οφείλουμε … ευγνωμοσύνη σε εκείνους που μάς προκαλούν, διότι τελικά μάς αφυπνίζουν. Μάς βοηθούν να καταλάβουμε καλύτερα την ταυτότητά μας. Να συνειδητοποιήσουμε ποιοι είμαστε, από που ερχόμαστε, πού πηγαίνουμε. Έτσι, λοιπόν και τώρα. Η Συμφωνία των Πρεσπών αμέσως θα οδηγήσει σε αύξηση των προκλήσεων εκ μέρους του Ζάεφ και του σκοπιανού κράτους. Είναι ευκαιρία να αφυπνισθούν και εκείνοι που μέχρι τώρα αδιαφορούσαν. Να διακηρύξουμε ότι θα κάνουμε ό,τι μπορούμε, στο πλαίσιο του Συντάγματος, των δημοκρατικών κανόνων και του Διεθνούς Δικαίου, για να εμποδίσουμε τη μονοπώληση του ονόματος και του πολιτισμού της Μακεδονίας από τους γείτονες.

Ο Ελληνισμός ξεπερνά τα προβλήματα και ανορθώνεται, όταν αντλεί δύναμη από την Ορθόδοξη Πίστη, από τον πατριωτισμό, από τη συνείδηση της συνέχειας του Έθνους (Αρχαιότητα, Ελληνορθόδοξο Βυζάντιο, Νεώτερος Ελληνισμός), από την καλλιέργεια της γλώσσας και την παιδείας και κυρίως όταν αξιοποιεί το παρελθόν για να χαράξει ένα καλύτερο μέλλον.

Είναι η ώρα της εθνικής αφυπνίσεως. Για τη Μακεδονία, το Αιγαίο, την Κύπρο, τη Βόρειο Ήπειρο.

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 3.2.2019

Ο Μακεδονομάχος Καπετάν Κώττας με τα παιδιά του

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Κατά τη συζήτηση της απαράδεκτης Συμφωνίας των Πρεσπών, πρώτα στην Επιτροπή Εξωτερικών και στην συνέχεια στην Ολομέλεια της Βουλής, ακούσθηκαν πολλές ανακρίβειες από βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Αμφισβητήθηκε η ελληνικότητα των Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου, αμφισβητήθηκε η παρουσία σημαντικού αριθμού Ελλήνων στη Μακεδονία προ του 1922 και γενικώς αγνοήθηκαν συστηματικά οι ιστορικές πηγές και οι εθνολογικές καταγραφές.

Καταθέτω κάποιες σύντομες απαντήσεις για να μην αιωρούνται οι αμφιβολίες.

Οι Θεσσαλονικείς αδελφοί Κύριλλος (γνωστός ως φιλόσοφος Κωνσταντίνος) και Μεθόδιος γεννήθηκαν τον 9^ο αιώνα στη Θεσσαλονίκη. Οι Συριζαίοι τους χαρακτηρίζουν «σλαβοφώνους» και θεωρούν λογικό να τους οικειοποιούνται ο Ζάεφ και τα Σκόπια. Την εποχή εκείνη, όμως, στη Θεσσαλονίκη ομιλείτο μόνον η ελληνική και δεν υπήρχαν σλαβόφωνοι. Όταν εστάλησαν από τον Αυτοκράτορα και τον Πατριάρχη στη Βαγδάτη της Μεσοποταμίας, δήλωσαν στους εκεί Μουσουλμάνους: «Από εμάς και τους προγόνους μας πήρατε και σεις τα γράμματα και τις τέχνες». Προφανώς μίλησαν ως Έλληνες απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων και όχι ως μέλη κάποιας αδιαμόρφωτης -την εποχή εκείνη- σλαβικής εθνότητος.

Για τη σημαντική παρουσία ελληνικού πληθυσμού με εθνική συνείδηση προ της ελεύσεως των Μικρασιατών προσφύγων στη Μακεδονία, απαντούν οι ίδιοι οι Έλληνες της Μακεδονίας με τους αγώνες που έδωσαν, με το πνεύμα τους και το αίμα τους. Η εξέγερση του 1821 στη Χαλκιδική και το Ολοκαύτωμα της Νάουσας το 1822 έδωσαν στο Έθνος χιλιάδες μάρτυρες, οι οποίοι θυσιάσθηκαν για να ενταχθεί η Μακεδονία σε μία ελεύθερη Ελλάδα και όχι σε κάποια «ανεξάρτητη Μακεδονία».

Τον Φεβρουάριο του 1878, στην πρώτη φάση του Μακεδονικού Αγώνος, οι κάτοικοι της επαρχίας Βοΐου της Δυτικής Μακεδονίας γράφουν διαμαρτυρία από τη Σιάτιστα προς τις Μεγάλες Δυνάμεις και ζητούν να μην ενταχθεί η Μακεδονία στη Μεγάλη Βουλγαρία του ρωσόφιλου Πανσλαβισμού. Ομιλούν περί «Μακεδονίας, τόπου όλως ελληνικού, ιστορικώς και από πάσας τας απόψεις».

Στον κυρίως Μακεδονικό Αγώνα του 1904-1908, ο Ελληνισμός επικρατεί της Βουλγαρικής εκκλησιαστικής και στρατιωτικής δυνάμεως. Αν ήσαν ελάχιστοι οι Έλληνες, όπως ισχυρίζονται οι Συριζαίοι, τότε πώς επικράτησαν έναντι Τούρκων και Βουλγάρων; Πώς δικαιολογούνται τα πολυάριθμα ελληνικά εκπαιδευτήρια που εντυπωσίαζαν και τους ξένους περιηγητές; Η συντριπτική πλειοψηφία των σλαβοφώνων – διγλώσσων Μακεδόνων αγωνίσθηκε υπέρ της Ελληνικής Ιδέας.

Το «μακεδονικό έθνος», που συγκινεί ένα τμήμα της ελληνικής Αριστεράς, είναι κατασκεύασμα της Κομμουνιστικής Διεθνούς και του Τίτο. Ο αείμνηστος Σαράντος Καργάκος παρατηρούσε πολύ ορθώς ότι, αν υπήρχε τέτοιο έθνος, τότε και στο Άγιον Όρος θα υπήρχε «μακεδονική» Μονή δίπλα στις υπάρχουσες Ρωσική, Βουλγαρική και Σερβική.

Η προσπάθεια για την προβολή και τη διδασκαλία της ιστορικής αλήθειας θα συνεχισθεί. Ου καταλείπει την πόλιν Του Δημήτριος!

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 27.1.2019